«Κανένας δεν μπορεί να κατασκευάσει για σένα τη γέφυρα που θα διασχίσεις για να περάσεις το ποτάμι της ζωής, μόνο εσύ»
Φ. Νίτσε
Η ζωή μας εξαρτάται απόλυτα από το είδος των σκέψεων που καλλιεργούμε. Αν οι σκέψεις μας είναι ειρηνικές και ήρεμες, αν έχουν αγάπη και καλοσύνη τότε έτσι είναι και η ζωή μας. Αν όμως δίνουμε όλη μας την προσοχή στις συνθήκες και στις ανάγκες της καθημερινότητας, τότε χανόμαστε στην δίνη των σκέψεων και δεν μπορούμε να έχουμε ούτε ειρήνη, ούτε γαλήνη. Κι όμως όλα, και τα καλά και τα άσχημα, προέρχονται από τις σκέψεις μας. Αυτά που σκεφτόμαστε γίνονται η πραγματικότητα μας. Ότι υπάρχει γύρω μας όλο το σύμπαν και όλα όσα περιέχονται σε αυτό είναι αποτέλεσμα σκέψης , θείου λογισμού που έγινε ύλη. Το πιο σπουδαίο δώρο έχει δοθεί στην ανθρωπότητα, αλλά εμείς αρνούμαστε ακόμα να το καταλάβουμε αυτό.. Η ενέργεια και η ζωή του θεού είναι εντός μας αλλά δεν το συνειδητοποιούμε. Ούτε καταλαβαίνουμε ότι επηρεάζουμε σε μεγάλο βαθμό τους γύρω μας με τις σκέψεις μας. Μπορεί να είμαστε πολύ καλοί ή πολύ κακοί, ανάλογα με το είδος των σκέψεων και των επιθυμιών που καλλιεργούμε. Ξεκινώντας πάντα από το λάθος σημείο, αντί να ξεκινήσουμε με τον εαυτό μας, θέλουμε πάντα να αλλάξουμε πρώτα τους άλλους και τελευταίους εμάς. Αν ο καθένας ξεκινούσε πρώτα με τον εαυτό του θα είχαμε παντού τριγύρω ειρήνη! Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι «κανείς δεν μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο εκείνο που δεν βλάπτει τον εαυτό του – ούτε κι ο ίδιος ο διάβολος». Άρα λοιπόν εμείς είμαστε που φτιάχνουμε τη ζωή μας και το μέλλον μας. Με τις σκέψεις του ο άνθρωπος αναστατώνει ακόμα και την τάξη της Δημιουργίας. Ετσι καταστράφηκαν οι πρώτοι άνθρωποι – με ένα κατακλυσμό – εξαιτίας των κακών σκέψεων και προθέσεων τους. Αυτό αληθεύει ακόμα και σήμερα – οι κακές σκέψεις είναι αδύνατον να οδηγήσουν σε καλό αποτέλεσμα. Πρέπει να αλλάξουμε. Καθένας μας πρέπει να αλλάξει, αλλά είναι δυστύχημα, που δεν έχουμε παραδείγματα να μας καθοδηγήσουν, ούτε στις οικογένειες μας, ούτε στην κοινωνία μας. Είναι σα να οδηγούμαστε από τις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης και δεν είμαστε ικανοί να αποδεχτούμε την άνευ ορίων αγάπη του θεού. Στον αρχαίο κανόνα του «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» και «οδόντα αντί οδόντος» (Εξ.21,24) μένουμε προσκολλημένοι ακόμη και σήμερα, εμείς οι τάχα χριστιανοί, και γιαυτό μας περιβάλλει το κακό. Μας περιβάλλουν επίσης, πολλά δυσάρεστα πράγματα που καθημερινά, καταστρέφουν την εσώτερη ειρήνη μας. Είμαστε ανίκανοι να συγχωρέσουμε ακόμα και τον ίδιο μας τον αδερφό, πόσο μάλλον τους άλλους. Είναι λοιπόν τόσο απλά τα πράγματα, όταν καλλιεργούμε κακές σκέψεις, γινόμαστε κακοί άνθρωποι και η ζωή μας γίνεται επίσης άσχημη. Ίσως εμείς να νομίζουμε ότι είμαστε καλοί , αλλά το κακό είναι εντός μας. Δεν έχουμε τη δύναμη να του αντισταθούμε. Γνωρίζουμε καλά, ότι δεν πρέπει καν να σκεφτόμαστε το κακό, πόσο μάλλον να το διαπράττουμε. Έχοντας μέσα μας τη θεία δύναμη, την θεία ενέργεια δεν έχουμε δικαίωμα να τη χρησιμοποιούμε για να κάνουμε κακό στον εαυτό μας η στους άλλους. Καταλάβετε επιτέλους ότι τίποτα απολύτως δε συμβαίνει δίχως το θέλημα του ή την παραχώρηση του, είτε σε αυτή τη ζωή είτε στην αιωνιότητα. Όταν αποδεχτούμε αυτή την ιδέα όλα είναι τόσο πιο εύκολα. Ο θεός μας υπενθυμίζει με διάφορους τρόπους την παρουσία του. Εμείς ωστόσο τη λησμονούμε εύκολα, ειδικά όταν τα πράγματα πάνε καλά για εμάς. Λησμονούμε ότι είμαστε εδώ για μικρό μονάχα χρονικό διάστημα και νομίζουμε ότι θα είμαστε για πάντα, και όταν μας βρίσκουν αναποδιές, μόνο τότε ζητάμε τη βοήθεια του.
