Πρώτα θέλω να γνωρίζω γιατί την ονόμασαν αναμνηστική.
Τι να θυμηθώ δηλαδή; Το φόβο μου και την αγωνία μου με την πρώτη και την δεύτερη;
Να θυμηθεί ο οργανισμός μου ότι υπάρχει το εμβόλιο που και αυτό δεν με καλύπτει πλήρως; Και να αναμένει την τέταρτη, την πέμπτη, την έκτη και την έβδομη;
Μα τότε δεν θα λέγομαι εμβολιασμένη αλλά χρήστης.
Ε… με τόσες δόσεις θα εθιστώ και την επιβάλλετε κιόλας. Να τη λέγατε ενισχυτική ίσως;
Εγώ μπορώ να απαιτήσω μια αναμνηστική ενισχυτική δέκατη τρίτη σύνταξη; Τώρα τα Χριστούγεννα και μετά το Πάσχα και το καλοκαίρι ένα επίδομα αδείας; Να τις κάνω τρεις. Να θυμηθώ τους καλούς καιρούς με μια ανθρώπινη σύνταξη. Να θυμηθώ το ΕΚΑΣ και τη ζωή μου χωρίς ΕΝΦΙΑ.
Οι δέκατες τρίτες θα είναι ενισχυτικές δόσεις και ανεβαστικές.
Γιατί… όλα είναι κάτω. Τα οικονομικά μας, η ψυχολογία μας, η επικοινωνία μας.
Κάτι αναμνηστικό και ενισχυτικό παρακαλώ!!!
Εγώ και πολλοί παρά πολλοί άλλοι θα θέλαμε να ζούμε στοιχειωδώς και αξιοπρεπώς τουλάχιστον