Ο µύθος λέει: Όταν η θέα Αφροδίτη γέννησε τον έρωτα, ήταν πολύ όµορφος αλλά δεν µεγάλωνε. ∆εν ψήλωνε και ανησύχησε.
Τότε πήγε στην Πυθία. Ο χρησµός της Πυθίας ήταν:
«Θα γεννήσεις κι άλλο γιο και θα τον ονοµάσεις Αντέρωτα».
Έτσι κι έγινε και ο Έρωτας µεγάλωσε.
Τι θέλει να πει ο µύθος; Αντέρωτας είναι η φιλία. Αν σε µια σχέση δεν υπάρχει Φιλία- Αγάπη, ο έρωτας δεν µεγαλώνει.
Με τον Αντέρωτα ψηλώνει, οπότε µπορεί να δει µε τα µάτια του µέσα απ’ τα µάτια σου την ψυχή σου.
Έτσι λειτουργεί και διογκώνεται και πολλαπλασιάζεται όλη η οµορφιά της πλάσης.
Με τον Έρωτα και Αντέρωτα µαθαίνεις πολλά.
Μαθαίνεις πως άλλο είναι να κρατάς το χέρι κάποιου κι άλλο να αλυσοδένεις τη ψυχή του.
Μαθαίνεις να στέκεσαι στα πόδια σου. Ξέρεις ποια είναι η διαφορά ανάµεσα στην κατοχή και στη σύνδεση των ψυχών.
Μαθαίνεις να απελευθερώνεις τον έρωτα αν θέλει να φύγει.
Μαθαίνεις να σέβεσαι τα θέλω και τις ανάγκες του άλλου.
Μαθαίνεις πως άλλο η ένωση κορµιών και άλλο η ένωση ψυχών.
Και µε κάθε αντίο µαθαίνεις πως έχεις τη δύναµη να προχωράς.
Συνειδητοποιείς πλέον πως τα φιλιά δεν είναι συµβόλαιο. Τα δώρα δεν είναι υπόσχεση και η συντροφικότητα δεν σηµαίνει ασφάλεια. Και αγάπη δεν σηµαίνει στηρίζοµαι αλλά… δίνω και απελευθερώνω συναισθήµατα.
Υ.Γ. Αχ ΕΡΩΤΑ! Πόσα µου έµαθες όταν ο αντέρωτας σου κρατούσε το χέρι.
Ευλογία ο έρωτας µε τον αντέρωτα.
Και µακάρι να γίνει δρόµος για αποπροσανατολισµένες ψυχές.
