Πολλές φορές χάνουμε πολύτιμο χρόνο σε συζητήσεις που δεν έχουν νόημα και δεν καταλήγουν κάπου. Όταν κάποιοι τυφλώνονται απ’ το εγώ τους, το μίσος και την αγανάκτηση και το μόνο που θέλουν είναι να έχουν πάντα δίκιο. Ακόμη κι αν δεν έχουν, ενώ υπάρχουν στοιχεία και αποδείξεις, δεν εννοούν να το καταλάβουν.
Το μεγαλύτερο χάσιμο χρόνου είναι να τσακωθείς με τον ανόητο και φανατικό που δεν νοιάζεται για την αλήθεια και την πραγματικότητα, αλλά μόνο για τη νίκη των πεποιθήσεων και των ψευδαισθήσεών του. Ακόμη κι όσοι ξέρουν ότι έχουν δίκιο, ζητούν επικύρωση και επιβεβαίωση του δίκιου τους, τσακώνονται και επιμένουν για επιβεβαίωση.
Σαν τον μύθο που λέει: «Συναντήθηκαν ένας νησιώτης ψαράς κι ένας αγρότης τής ενδοχώρας που τη θάλασσα την είχε δει μόνο στον χάρτη. Μετά τις τυπικές κουβέντες άρχισε ένας ανελέητος καυγάς μετά απ’ αυτό που είπε ο ψαράς.
– Πάω να οργώσω το απέραντο μπλε της θάλασσας.
– Μα η θάλασσα είναι πράσινη, επέμενε ο αγρότης.
– Όχι! Είναι μπλε! – Όχι, είναι πράσινη, επέμεναν και οι δύο.
Αποφάσισαν να πάνε σ’ έναν μορφωμένο δικαστή να τους πει ποιος έχει δίκιο. Ο δικαστής είπε στον ψαρά ότι η θάλασσα είναι πράσινη.
– Τιμωρείσαι, δέκα μέρες δεν θα πλησιάσεις τη θάλασσα.
– Μα γιατί; Αφού η θάλασσα είναι μπλε.
– Ακριβώς γι’ αυτό! Αφού το ξέρεις, αφού είσαι σίγουρος γιατί επιμένεις να επιβεβαιωθείς; Γιατί χάνεις τον χρόνο σου;
– Μα ο αγρότης γιατί δεν τιμωρείται;
– Δεν χρειάζεται, δεν θα ωφελήσει. Αυτός είναι οξύθυμος, φανατικός και σε όλα αμετακίνητος και ισχυρογνώμων».
Βάλτε τώρα με τον νου σας για τι πράγματα τσακωνόμαστε, μέχρι και σκοτωνόμαστε. Όλοι ζητάμε να ‘χουμε δίκιο ακόμη κι όταν ξέρουμε ότι δεν έχουμε. Ατέλειωτους τσακωμούς βλέπουμε σε πολιτικές, θρησκευτικές, ποδοσφαιρικές συζητήσεις. Κυριευμένοι από συναισθήματα εγωισμού, μίσους και φανατισμού· κι όλοι χρειάζονται επιβεβαίωση του δίκιου που δεν έχουν, ακόμα κι όταν έχουν. Άρα η λογική δεν λειτουργεί και το μυαλό μπλοκάρει. Την κάθε μέρα μας διαφωνούμε για ανάξια λόγου πράγματα. Έτσι κι αλλιώς το δίκιο και το σωστό λειτουργούν και ερήμην μας. Γι’ αυτό ας μη χάνουμε πολύτιμο χρόνο και πέφτει η διάνοιά μας.
