Δεν είναι αυτός που τραγουδάει και χορεύει ροκ. Είναι αυτός που σπάει τις αλυσίδες που τον έχουν εγκλωβισμένο τα κοινωνικά στάτους. Ο πρώτος ροκ σταρ ήταν ο αρχαίος Έλληνας, ο Διογένης. Ο πρώτος διδάξας. Το κακό παιδί της Φιλοσοφίας.
Πίστευε πως οι άνθρωποι πρέπει να ζουν σύμφωνα με τη φύση, κι όχι να είναι σκλάβοι των κοινωνικών προσδοκιών. Δεν επεδίωκε την κοινωνική αποδοχή. Πάντα επίκαιρος και διαχρονικός.
Πίστευε πως το μεγαλύτερο απόκτημα του ανθρώπου είναι το θάρρος της γνώμης του. Με όλο το θάρρος, θα πω πως σήμερα αν επιδιώκεις την κοινωνική αποδοχή, δηλαδή να ανταποκριθείς στις κοινωνικές προσδοκίες, πληρώνεις το ακριβότερο τίμημα.
Θάβεις τα θέλω σου. Αγνοείς τους ψιθύρους της καρδιάς σου. Κλέβεις απ’ τη ζωή σου τη χαρά. Καλύτερα να φιλοσοφείς παρά να παπαγαλίζεις, να πιθηκίζεις και να μαϊμουδίζεις, δηλαδή να αντιγράφεις τους άλλους.
Να είσαι ο εαυτός σου εκτός αγέλης, από βουβά καθοδηγούμενα βοοειδή.
Η φιλοσοφία, σου δίνει την ετοιμότητα ν’ αντιμετωπίσεις με γενναιότητα τις απότομες και επικίνδυνες στροφές της ζωής σου και της μοίρας σου.
Επιδίωξή μας η ηρεμία και ο εορτασμός όλων των μικρών χαρών και των όμορφων στιγμών. Και η καλλιέργεια ουσιαστικών σχέσεων και ποιοτικών απολαύσεων σε μια εποχή που καθοδηγείται απ’ τον υλισμό.
Παρατηρώ μια φρενίτιδα για εξουσία και ιδιοκτησία. Όλα αυτά ο Διογένης τα θεωρούσε τη μεγαλύτερη ανοησία γιατί στην ουσία μια τρύπα ανοίγεις και περιμένεις κάτι ή κάποιος να σε σπρώξει για να μπεις μέσα χωρίς τα αποκτήματά σου.
Υ.Γ.: Είμαι ροκ! Μόνο που… Διογένη μου δεν ψάχνω με το φανάρι για να βρω έναν ΑΝΘΡΩΠΟ. Με βρίσκουν οι άνθρωποι γιατί πιστεύω ότι υπάρχουν κι έχω συναντήσει πολλούς καλούς.
Και τα χρήματα με βρήκαν. Αλλά ήταν τόσο λίγα κι έφυγαν τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να δω ούτε το χρώμα τους. Ίσως επειδή δεν τους δίνω και μεγάλη αξία.
Δίνω περισσότερη αξία στους ανθρώπους της ζωής μου: Οικογένεια – φίλοι – αγαπημένοι, που με αποδέχονται.
Δεν χρειάζομαι την αποδοχή της ευρύτερης κοινωνίας, ούτε τα απρόσωπα LIKE.
Αν και κατά τη γνώμη μου, η κοινωνία είναι μια νοητή έννοια. Για μένα υπάρχουν άτομα που ξεχωρίζουν κάποια μέσα στο πλήθος, και άλλα… παραμένουν πλήθος.
Συγχαρητήρια θερμά !!!! πολύ ωραίο άρθρο , το διάβασα πίνοντας τον πρωινό καφέ μου στο γραφείο του κοινωνικού συλλογισμού μου και μου έδωσε μια ακόμα νότα αισιοδοξίας ότι υπάρχουν άνθρωποι σε αυτή την πόλη που τόσο πολύ αγαπώ και κάνουν την διαφορά , σκέφτονται με γνώμονα τον άνθρωπο και όχι τον τραπεζικό τους λογαριασμό και την υστεροφημία τους. Μπράβο σας !!!!!