Η σκέψη της ημέρας: Τα ύστερα του κόσμου

Η αποκάλυψη ξεδιπλώνεται μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο. Σεισμοί! Καταποντισμοί, λοιμοί (αρρώστιες), λιμοί (πείνα). Όλα τα είδαμε, τα ακούσαμε, τα ζήσαμε και πολέμους εξ ανατολών όπως προέβλεψε και ο Νοστράδαμος. Κανένας δεν προέβλεπε και δεν επισήμανε πως θα ΄ρθει ο καιρός που η ζωή του ανθρώπου θα είναι μηδαμινής αξίας. Μια γιαγιά που παίζει στα δάχτυλα το διαδίκτυο και μπράβο της, μπράβο για την οξυδέρκεια του μυαλού της.
Τα ύστερα του κόσμου παιδί μου, αναφώνησε όταν μου ανέφερε αυτά που διάβαζε στο διαδίκτυο. 32χρονος πατέρας ξάπλωσε τους τρεις γιους του, παιδιά ακόμη τον ένα δίπλα στον άλλο και τους πυροβόλησε.
82χρονος πυροβόλησε και σκότωσε 30χρονο επειδή οι κατσίκες του νεαρού μπήκαν στο χωράφι του γέρου και έφαγαν λίγο χορταράκι.
Τι να σου λέω παιδί μου, τελειωμό δεν έχουν. Άσε το άλλο! Μου ΄ρθε να σηκώσω τη μαγκούρα και να τους πω, καλόπαιδα οι προσωπικές στιγμές, οι περιπτύξεις στα σπίτια σας όχι στη μέση του δρόμου. Ένα ζευγάρι φιλιόταν και έκανε άσεμνες κινήσεις. Χάθηκε το σέβας και άμα χαθεί το σέβας μας έχασε ο Θεός.
Αμ το άλλο! Ανακοίνωσε ο μεγαλογιατρός έρχεται νέα πανδημία που θα είναι σαν σεισμός. Θα είναι η νόσος Χ, και εσύ πού το ξέρεις καλόπαιδο; σου έστειλε mail ή μέσω viber σε ειδοποίησε ότι έρχεται να πάρει κεφάλια. Δεν μας είπε από πού θα ΄ρθει, πώς θα ΄ρθει, από πού θα περάσει και πόσο θα μείνει; Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον εβαφτίσαμε.
Φόβος και τρόμος παιδί μου, πού να κρυφτώ; Τι είδους μαντεψιά είναι αυτή που όλοι ξέρουν τι θα συμβεί; Και το άλλο δεν στο είπα, έχει και άλλο, έχει πολλά. Την κάθε αδιάγνωστη νόσο τη βαφτίζουν αυτοάνοσο. Λένε πως όλοι στο μέλλον θα πάσχουμε από ένα αυτοάνοσο.
Τρέμουν τα χέρια μου και δεν λυγίζουν οι αρθρώσεις μου. Γριά γυναίκα εγώ θα μου πούνε ότι έχω αυτοάνοσο και θα μου σερβίρουν μια χούφτα φάρμακα.
Άντε και καλά να φύγουν οι άνω των εξήντα πέντε, έλα όμως που παλικάρια και νέοι σαν τα κρύα τα νερά φεύγουν από ανακοπή. Πώς; και γιατί; αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Άντε να αραιώνουμε, υπερπληθυσμός. Ήρθαν τα ύστερα του κόσμου.
Ε… όχι, δεν το ξανασκέφτομαι, δεν το ξανασυζητάω, θα ζήσουμε αν αγαπιόμαστε και χαμογελάμε· δεν ακούω τίποτα δεν διαβάζω τίποτα, θα ακούω την βροχή, θα ακούω τα πουλιά, θα βλέπω τα σύννεφα, τον ήλιο, την ανατολή του και τη δύση του. Θα βλέπω όλους τους αγαπημένους μου ανθρώπους και θα είμαι και ευγνώμων. Δεν θα μας τρομάξουν αυτοί οι σημερινοί με τις μαντεψιές τους και τα μαγειρέματά τους, τα ύστερα του κόσμου θα έρθουν υστερότερα.