Το ακούω συχνά, σχεδόν καθημερινά. Στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στις ειδήσεις, στις συζητήσεις πολιτικών και δημοσιογράφων.
Η λέξη είναι παλιά. Η ρίζα της απ’ το αφηγούμαι, που σημαίνει διηγούμαι. Αφήγημα ίσον διήγηση μιας ιστορίας αληθινής ή φανταστικής.
Σήμερα τη χρησιμοποιούν κατά κόρον οι πολιτικοί και της δώσανε άλλη έννοια. Αυτή που τους ταιριάζει. Δηλαδή νέα ψέματα, νέες υποσχέσεις, δικαιολογίες ή συγκαλύψεις. Κι ενώ όλοι έχουν ένα αφήγημα, ο ένας κρίνει τον άλλο για το αφήγημα του.
Το δικό μου αφήγημα: Αληθινή ιστορία. Δεν εμπεριέχει κανένα στοιχείο υπερβολής ή φαντασίας, είναι σημερινό και πραγματικό.
Η Μάγκυ Αρσενίδη Μανουσέλη υποψήφια βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ μιλά
για την κάθοδό της στις εκλογές
21ος αιώνας. Η τεχνολογία στο ζενίθ της. Ρομπότ. Ρομποτικές χειρουργικές επεμβάσεις. Τεχνητή νοημοσύνη.
Αλλά η νοημοσύνη των ανθρώπων εξαφανίστηκε. Η συναισθηματική ευφυΐα δεν υφίσταται πλέον. Για ποια εξέλιξη μιλάμε; Όταν η τεχνολογία είναι αντικείμενο συμφερόντων των ολίγων; Κάποιοι πουλάνε ακριβά τα τεχνολογικά τους επιτεύγματα και κάποιοι άλλοι τα αγοράζουν, αλλά δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν. Πολλοί πίνακες, κουμπιά, οθόνες, ενδείξεις, πρωτόκολλα, συμβάσεις, τηλεχειρισμοί, τηλεδιοίκηση, αλλά η ανθρώπινη ευφυΐα αδυνατεί να τα χρησιμοποιήσει, γιατί δεν εξελίσσεται η συναισθηματική ευφυΐα. Δούλοι και σκλάβοι της τεχνολογίας, και όλοι εμείς οι αφελείς νιώθουμε ότι ευημερούμε κατέχοντας οποιαδήποτε συσκευή προηγμένης τεχνολογίας, οποιοδήποτε εργαλείο.
Προσδοκίες για έδρα Βελόπουλου στην Κρήτη από τον Παναγιώτη Μπατσαριτσάκη
Ανυποψίαστοι εντελώς ότι μας εργαλειοποιούν τα εργαλεία και οι συσκευές.
Εν προκειμένω, όλη αυτή η προηγμένη τεχνολογία που ακριβοπληρώθηκε απ’ τον ελληνικό λαό, δεν εξυπηρέτησε κανένα σκοπό και δεν εξασφάλισε καμία ασφάλεια, γιατί δεν λειτούργησαν τα μυαλά κάποιων ή όλων των υπευθύνων πολιτικών και μη.
Και μη νομίζετε, και μην πιστεύετε ότι μετά από κάθε καταστροφή ή τραγωδία θα αλλάξει κάτι. Κανένα ταρακούνημα δεν αφυπνίζει κανέναν. Απλά θα μας αραδιάζουν τα αφηγήματα τους, πιστεύοντας ότι θα μας πείσουν και θα μας καθησυχάσουν.
Επιτέλους! Τα αφηγήματα τέλος! Αναμένουμε πράξεις και δράσεις με απτά αποτελέσματα. Αλλιώς θα υπάρχουν μόνο αντιδράσεις χωρίς αποτελέσματα. Δεν θέλουμε αργοπορημένες συγγνώμες. Φιλότιμο θέλουμε ρε! Και ευαισθησίες! Σεβασμό στις ανθρώπινες ζωές ρε!
