«Υποφέρουµε βλέποντας υπερβολικά πολύ θάνατο γύρω µας αλλά όχι αρκετή ζωή. Υπερβολικά πολύ θλίψη αλλά όχι αρκετή χαρά. Υπερβολικά πολλή απληστία αλλά όχι αρκετή γενναιοδωρία. Υπερβλικά πολλή µοναξιά αλλά όχι αρκετή αγάπη.»
«Ανώνυµος»
Αυτός ο ανώνυµος διέβλεψε το µέλλον που είναι το δικό µας σήµερα.
Άγγιξε και διαπέρασε το νου µου, τη καρδιά µου και οι σκέψεις του µ΄ έβαλαν σε σκέψεις.
Τίποτα δεν άλλαξε. Τίποτα δεν θα αλλάξει. Αντιθέτως χειροτερεύουν τα πράγµατα. Οι υπερβολές συνεχίζονται. Παρατηρούµε σήµερα υπερβολική ανευθυνότητα και αδιαφορία. Απ΄ τους πολιτικούς πρωτίστως και από κάθε είδους άρχουσα τάξη.
Όλα κινούνται και λειτουργούν στην υπερβολή τους. Αγχωνόµαστε υπερβολικά γιατί µας έχουν ποτίσει την ανασφάλεια.
Τρώµε υπερβολικά άχρηστες τροφές έως επικίνδυνες γιατί αυτές µας πλασάρουν. Φοβόµαστε υπερβολικά να περπατήσουµε µόνοι στο δρόµο ακόµα και µέρα µεσηµέρι γιατί µας έχουν περάσει τον τρόµο. Γιατί κυκλοφορεί υπερβολικά µεγάλος αριθµός διαταραγµένων ψυχών.
Το κακό έχει πιο δυνατή φωνή γιατί προβάλλεται υπερβολικά από όλα τα Μ.Μ.Ε.. Έχει χαθεί το µέτρο και το όριο. Έχουν απαξιωθεί οι αξίες. Ενώ το καλό και οι ξεχωριστοί άνθρωποι περνούν στα ψιλά γράµµατα άρα απαρατήρητα.
Αυτό είναι το γκρίζο και το µαύρο της ζωής.
Πάµε απ΄ την άλλη πλευρά. Εκεί που υπάρχει φως, εκεί που υπάρχουν άνθρωποι µε αξίες, εκεί που βρίσκονται τα µικρά και τα σπουδαία, εκεί που µας δίνεται η ευκαιρία να χαρούµε τη ζωή, εκεί που µπορούµε να γελάµε και να κοιτάζουµε τα αστέρια, εκεί που έχουµε την ευκαιρία να αγαπάµε, να επικοινωνούµε. Εκεί που υπάρχουν καθαρά βλέµµατα.
Υπάρχουν; Σαφώς και υπάρχουν αρκεί να µπορούµε να τα διακρίνουµε και να τα εµπιστευτούµε.
Μα θα µου πείτε χάθηκε η εµπιστοσύνη. ∆εν χάθηκε. Μας την κλέψανε. Πολλά µας έκλεψαν. Τη χαρά, τον αυθορµητισµό.
Θα τα διεκδικήσουµε! Θα τα πάρουµε πίσω!
Όσο κακό κι αν υπάρχει γύρω µας θα τολµήσουµε να τα αναζητήσουµε.
Που θα βρούµε την ασφάλεια, ηρεµία, καθαρά βλέµµατα και ήρεµες συζητήσεις; ∆εν είναι δύσκολο.
Στην οικογενειακή εστία. Στα παρεάκια που εµείς θα επιλέξουµε. ∆εν χρειαζόµαστε πάρα πολλούς ανθρώπους, ούτε πάρα πολλά πράγµατα.
Υ.Γ. ∆εν χρειάζεται να τρώµε σούσι και όλα τα ξενόφερτα για να νοιώσουµε αφθονία και ευµάρεια.
Μια χωριάτικη σαλάτα µε µπόλικη φέτα ή µυζήθρα εγχώριας παραγωγής. Μαµαδίστικα κεφτεδάκια, δυο παξιµαδάκια κι ένα ποτήρι κρασί. Καθαρά βλέµµατα και χαµόγελα.
Αυτό θα το έλεγα ευδαιµονία.
Τη χαρά θα τη βρούµε στην απλότητα.
