Ουκ επιθυμήσεις όσα εν τω πλησίον σου εστί.
Μια από τις 10 εντολές. Όλοι το ξέρουμε.
Σήμερα λέμε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα.
Ποιος ζηλεύει ποιόν; Όλοι ζηλεύουμε, όλους. Με την καλή έννοια. Και το εκφράζουμε κάπως έτσι: Σε ζηλεύω που είσαι μόνη, δεν έχεις υποχρεώσεις και κάνεις ότι θέλεις. Και ΄γω σε ζηλεύω που έχεις οικογένεια και περνάς όμορφα τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές.
Σε ζηλεύω που δεν τρως γλυκά, δεν τρως πολύ και διατηρείσαι. Με την καλή έννοια είπαμε που σημαίνει σε θαυμάζω.
Αλλά αν προσέξεις πίσω από το θαυμασμό υποβόσκει μια μικρή δόση ζήλειας, όχι πάντα και όχι από όλους ευτυχώς.
Ζηλεύει ο αδερφός τον αδερφό για το κάτι παραπάνω που έχει. Ζηλεύει η αδερφή την αδερφή όταν είναι καλύτερη σε κάτι. Ζηλεύει η μάνα την κόρη, η νύφη την κουνιάδα και αντιστρόφως.
Ζηλεύουμε το σπίτι του γείτονα, ζηλεύουμε τη γυναίκα αυτού που δεν μας παντρεύτηκε. Ζηλεύουμε το συνάδελφο που πήρε προαγωγή ενώ το αξίζαμε εμείς.
Όταν είναι σε μικρές δόσεις η ζήλεια τη βαφτίζουμε θαυμασμό. Όταν είναι σε μεγάλες δόσεις εμπεριέχει αποχρώσεις φθόνου και πίσω από το φθόνο υποβόσκει η επιθυμία για εκδίκηση δοθείσης ευκαιρίας.
Όταν ο συνάδελφος έχει την εύνοια του εργοδότη δοθείσης ευκαιρίας θα τον διαβάλουμε για να χάσει την εύνοια.
Ανώδυνα μας φαίνονται όλα αυτά ανθρώπινα και φυσιολογικά και δεν μας μαλώνουμε.
Η πιο επικίνδυνη ζήλεια είναι η ερωτική.
Πίσω από την υπέρμετρη ερωτική ζήλεια κρύβεται κι ένα μπουκαλάκι βιτριόλι ή ένα στιλέτο ή κουζινομάχαιρο μπορεί και καραμπίνα ή κάτι αγριεμένες χερούκλες έτοιμες να στραγγαλίσουν το αντικείμενο του έρωτα.
Άκουσα την παρακάτω στιχομυθία. – Μωρέ φιλενάδα μια χαρά άντρα έχεις, τι θέλεις και φλερτάρεις έτσι απροκάλυπτα τον πιτσιρικά; – Για να τον κάνω να ζηλέψει να με προσέξει, τώρα τελευταία είναι σα να μην υπάρχω. – Επικίνδυνο πείραμα αυτό φιλενάδα, έτσι και θολώσει ο άντρας σου και σκοτεινιάσει το μυαλό του κινδυνεύεις. Πιστεύεις ότι θα κεντρίσεις το ενδιαφέρον του, αλλά μπορεί να ξυπνήσεις τον νάρκισσο ή το θηρίο μέσα του και αλλοίμονό σου. – Λες μωρέ; – Ναι το λέω υπάρχει πιθανότητα.
Η άλλη στιχομυθία: – Καλά μωρέ πως της φέρεσαι έτσι της γυναίκας; Δεν την αφήνεις να πάει πουθενά; Μη μιλήσει με άνθρωπο; Μη δει τις φιλενάδες; Τι φοβάσαι;
– Κοίτα, μια πρέζα ζήλειας την κολακεύει την γυναίκα.
– Αν αρχίσεις τις μικρές δόσεις – πρέζες όπως τις λες θα γίνεις πρεζόνι κι άμα ξεφύγεις στις δόσεις θα σου φύγει η γυναίκα.
Ακούω και την άλλη να λέει: – Με ζηλεύει παιδί μου. Μη με δει να ντύνομαι και στολίζομαι, ακόμα και όταν πάω στη δουλειά. Στήνει αυτί όταν μιλάω στο κινητό. Ζηλεύει σου λέω, ανυπόφορος γίνεται.
– Σε ζηλεύει; Μην κολακεύεσαι. Απλά του βγαίνει ο νάρκισσος ή ο δυνάστης που θέλει να σε χειραγωγεί, να σε ορίζει. Εσύ να φοβάσαι, να υπακούς για ικανοποιήσει το εγώ του.
Ζήλεια! Ζήλεια! Μικρόβιο, ζιζάνιο, κάρβουνο αναμμένο που σιγοκαίς και σιγοκαίγεσαι. Κι όταν βάζεις μεγάλες φωτιές δεν υπάρχουν διαθέσιμες πυροσβεστικές. Απλά καις και καίγεσαι.
Αχαρακτήριστο συναίσθημα. Δύσκολα διαχειρίσιμο.
Υ.Γ. Ακόμα και η συνταγή με τις μικρές δόσεις – πρέζες προκαλεί εθισμό και μη ελεγχόμενες συμπεριφορές.
Εγώ αν ζηλεύω; Όχι!! Μου είναι άγνωστο το συναίσθημα. Δεν με πιστεύεις; Το ξέρω. Ζηλεύεις που δεν ζηλεύω….
Ξέρεις τι ζήλεψα τώρα; Μια ζεστή σοκολάτα που σημαίνει λαχταράω. Η καλύτερη εκδοχή της ζήλειας η λαχτάρα, η επιθυμία. Τώρα αν εσένα σου μύρισε τσίκνα και ζήλεψες να φας 15 σουβλάκια, συμφιλιώσου με τη χοληστερίνη.
Προσοχή στις δόσεις!!!
