Η “σκοτεινή” πλευρά στις Μ.Κ.Ο.

Στην καθημερινότητά μας είμαστε υποχρεωμένοι, να ζούμε μέσα από εικόνες, που δύσκολα καταλαβαίνουμε τι κρύβεται πίσω απ’ αυτές. Στις μέρες μας η εικόνα κυριαρχεί επικοινωνιακά σ’ όλο το φάσμα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Και ψάχνουμε να βρούμε τι αναπαριστούν, τι θέλουν νας μας πουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ, αν και πόσο έχουν σχέση με τη λειτουργία της οποιασδήποτε εξουσίας.
Πρόκειται και για τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, που αποδίδονται με το ακρονύμιο Μ.Κ.Ο. απ’ τον Αγγλικό όρο Νon-Gobernmental Organisations. Περιλαμβάνονται στον καταστατικό χάρτη του Ο.Η.Ε., στηρίζονται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και ενισχύονται από κρατικές επιχορηγήσεις και κοινοφελή ιδρύματα αλλά είναι ανεξάρτητες από κυβερνήσεις. Οσα κράτη είναι μέλη του ΟΟΣΑ υποχρεούνται να συνεισφέρουν απ’ τον προϋπολογισμό τους ως ανθρωπιστική βοήθεια στις Μ.Κ.Ο. από 0,15 έως 0,20% του Π/Υ, μέσω του Υπ. Εξωτερικών. Δεν ανήκουν σε κανένα δημόσιο φορέα και κάποιες εξ’ αυτών θεωρούνται το “μακρύ χέρι των πλουσίων” για να διαμορφώνουν συνθήκες και καταστάσεις.
Υπάρχουν χιλιάδες Μ.Κ.Ο. στον κόσμο, ο σκοπός των οποίων χαρακτηρίζεται κοινωφελής. Είναι επιφορτισμένες καταστατικά να ασκούν δραστηριότητες αντιμετωπίζοντας πείνα, ασθένειες καταστροφή του περιβάλλοντος, υπεράσπιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παροχή βασικών κοινωνικών υπηρεσιών. Δραστηριοποιούνται τελευταίως και ως οργανώσεις διαδικτυακής μορφής με την οποία βρίσκονται πιο κοντά στα κοινωνικά κινήματα.
Ιδρύονται από ιδιώτες, κάποιοι εκ των οποίων αναπτύσσουν τις προθέσεις τους σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, κρυπτόμενοι πίσω από εθελοντισμό χωρίς ν’ αποβλέπουν σε οικονομικά ωφέλη! Στον ελληνικό χώρο το νομικό πλαίσιο είναι συγκεχυμένο και αυτό το βλέπουμε στις δραστηριότητες τους με το μεταναστευτικό, όπου κάποιες Μ.Κ.Ο. δρουν ανεξέλεγκτες, χωρίς το κράτος να δύναται να τις κρίνει για τις πράξεις τους, ούτε και να απαγορεύσει τη λειτουργία τους.
Το πρόβλημα για μας, το μεταναστευτικό, κορυφώθηκε και προσγειώθηκε ανωμάλως. Ξαφνικά χαρακτηρίστηκε γεωπολιτικό, για το οποίον οι Ευρωπαίοι δεν δείχνουν αλληλεγγύη.
Ποιος και γιατί ενθαρρύνει τις Μ.Κ.Ο., να διαχειριστούν το μεταναστευτικό και καλεί τους πολίτες, να αγκαλιάσουν τους πρόσφυγες; Πόσοι από τους Ελληνες πιστεύουν ότι οι αθρόες ροές, που πολλαπλασιάστηκαν, δεν γίνονται κατόπιν συνεννοήσεως διακινητών, πίσω από την ανοχή συγκεκριμένων ΜΚΟ; Ποιοι κρύβονται πίσω απ’ τις οργανωμένες μετακινήσεις τους με φορτηγά και ψυγεία; Ποιοι τους εφοδιάζουν με πλαστά χαρτιά, διαβατήρια και ταυτότητες;
Αυτά, σοβαρά, προβληματίζουν την κυβέρνηση. Η πλειονότητα του ελληνικού λαού πιστεύει, ότι οι ξένες Μ.Κ.Ο., που έχουν αναλάβει δράση για το μεταναστευτικό, θεωρούν την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι, ένα ανίσχυρο προτεκτοράτο, στο οποίο δίδονται εντολές άνωθεν, που εκπληρώνονται αδιαμαρτύρητα, με στόχο “εποικιστικά σχέδια κάποιων”. Γι’ αυτό η κυβέρνηση επ’ ευκαιρία, που η βουλή της είναι αναθεωρητική, πρέπει να σκεφθεί σοβαρά και να ρυθμίσει το θέμα των Μ.Κ.Ο. συνταγματικώς.