Η σοκολάτα της Κατοχής

Η υπάρχουσα σήμερα ζωή στον άνθρωπο για να διατηρηθεί πριν πολλά χρόνια συνέβαλε η φύση με τον φυτικό και τον ζωικό της οργανισμό.
O Θεός όπως γνωρίζουμε πρώτα δημιούργησε τον φυτικό οργανισμό με άπειρα φυτά και δέντρα για να διαδεχθεί αργότερα τον ζωικό με πολλά είδη ζώων και πτηνών με τελευταίο τον άνθρωπο για να κυριαρχεί σε όλα εκμεταλλευόμενος τη νοημοσύνη που του χάρισε με σκοπό την ανάπτυξή του.
Δεν άργησε σε κάθε τόπο της γης να κάνει την εμφάνισή του και με το ανάλογο ενδιαφέρον του να ευδοκιμήσει. Το κάθε φυτό – το κάθε δέντρο και το κάθε ζώο γνώριζε πως θα του συμπεριφερθεί για να έχει το όφελος που επιθυμούσε και εκεί που θα ωφελούσε. Συνάντησε πολλές δυσκολίες αλλά τα κατάφερε να επιβιώνει και να συνεχίζει να διατηρεί τη ζωή που του χάρισε η ανωτέρα δύναμη. Όλα τα τοποθέτησε σε τάξη και ήξερε για το καθένα που ωφελεί και που βλάπτει.
Οι τροφές τότε ήτανε μόνο φυτικές και ζωικές και χωρίς μέσα τα κατάφερε να πηγαίνει προς το καλύτερο. Εντόπισε τις ανάγκες που είχε και ανάλογα συμπεριφερότανε σε όλα. Οι παραγόμενοι καρποί των φυτών και των δέντρων αποτελούσαν τη διατροφή του ανθρώπου αφού πρώτα είχε προσφέρει την ανάλογη φροντίδα τους.
Είναι ανάγκη αυτή τη φορά να γνωρίσουμε όλοι μας πως τα περασμένα χρόνια ο άνθρωπος συμπεριφέρθηκε στη φύση με το δέντρο χαρουπιά και τα οφέλη που είχε για τον ίδιο και για τα ζώα του.
Το δέντρο αυτό είναι αειθαλές και ευδοκιμεί σε γόνιμες τοποθεσίες. Έχει φύλλα σε σχήμα αυγού με χονδρό κορμό και με πολλούς κλάδους που φθάνει σε αρκετό ύψος και όγκο.
Από κάτω και γύρω του είναι απαραίτητο να μην έχει άλλα δέντρα και θάμνους για να μπορεί να φέρει πολλούς και καλούς καρπούς. Κατά τους μήνες Σεπτέμβριο – Οκτώβριο φέρει τους ανθούς και μετά τους καρπούς του που στην αρχή έχουν μήκος από 3-15 πόντους περίπου και έχουν χρώμα πράσινο και στην ωρίμανσή τους καφέ. Η συγκομιδή τους πραγματοποιείται μετά το μήνα Σεπτέμβριο.
Τα χρόνια αυτά τα μαζεύανε και τα αποθηκεύανε για τροφές των ζώων που διατηρούσανε στο σπίτι τους κυρίως τους χειμερινούς μήνες. Υπόψη ότι το κάθε σπίτι είχε τουλάχιστον  πέντε χαρουπιές για να επαρκούν για όλα τα ζώα τους και όταν είχανε μεγάλη παραγωγή τα πουλούσανε για τις ανάγκες της οικογένειάς τους.
Όμως οι άνθρωποι κατά τη διαδρομή της ζωής τους συναντήσανε πολλές δυσκολίες στη διατροφή τους και αναγκαστήκανε και οι ίδιοι να χρησιμοποιούν τα χαρούπια ως τροφή τους. Τα τρώγανε όπως τρώμε σήμερα τη σοκολάτα ή τα τεμαχίζανε σε μικρότερα τεμάχια με διάφορα μέσα για να φτιάξουν διάφορα είδη τροφών ακόμα τα αλέθανε στο χειρόμυλο για ψωμί.
Ειδικά τη γερμανική κατοχή που η πείνα είχε περισσότερο επεκταθεί ακόμα και τα παιδιά στο σχολείο παίρνανε χαρούπια κοντά τους για να τα φάνε στο διάλειμμα. Αυτά ήτανε η σοκολάτα της εποχής τους.
Ο μπάρμπα-Παναγιώτης όπως τον λέγανε εκτός από την δύσκολη διαβίωση που αντιμετώπιζε την κατοχή στην οικογένειά του, του έτυχε και το δυσάρεστο στις επτά χαρουπιές που είχε στην τοποθεσία Αγ. Αντωνίου στο Ρουσσοσπίτι. Ο συγγενής και γείτονάς του βαρκάρης Γ. έβαλε φωτιά να κάψει στο χωράφι του διάφορα κλαδιά. Άθελά του επεκτάθηκε και καήκανε όλες οι χαρουπιές μαζί με τα χαρούπια τους. Ανάστατος πως θα ταΐζει τα ζώα του τον χειμώνα. Όμως όλοι οι χωριανοί τον λυπηθήκανε και του δώσανε ο καθένας ένα τσουβάλι χαρούπια να βολευτεί αυτή τη χρονιά.
Επί αρκετά χρόνια είχε ξεχαστεί και περιφρονηθεί από όλους το δέντρο της χαρουπιάς, και τα χαρούπια της.
Έτσι οι νεότεροι δεν προλάβανε να γνωρίσουν τα οφέλη που πρόσφερε η χαρουπιά με τον καρπό της στους προγόνους τους για να διατηρηθούν στη ζωή.
Όσο τα χρόνια προχωρούσανε, ερχότανε ακόμα καλύτερες ημέρες, συγχρόνως δε τους αγκάλιασε η νέα τεχνολογία και με σιγουριά το μέλλον ήτανε πλέον ορατό για όλους.
Έτσι με αυτήν επεξεργάστηκε τα χαρούπια οπότε εντόπισε τα επιπλέον οφέλη που προσφέρει εις τον άνθρωπο. Με την δημιουργία ειδικού εργοστασίου διαπίστωσε ότι από τα χαρούπια προέρχονται πολλά οφέλη με τροφές όπως: το μέλι από την ανθοφορία των δέντρων, το χαρουπόμελο από τον καρπό του δέντρου (χαρούπι) και από τον σπόρο του χαρουπιού επεξεργαζόμενος προσφέρει διάφορες χρήσιμες ύλες χωρίς βέβαια και τα ζώα να στερούνται την τροφή τους.
Οι παραπάνω ωφέλιμοι λόγοι σήμερα κάνανε πάλι τον άνθρωπο να επανέλθει και με περισσότερο ενδιαφέρον στην καλλιέργεια των δέντρων της χαρουπιάς για να έχει περισσότερη δυνατότητα στην πρόοδο για τη διατροφή του.
Παρακαλούνται σήμερα οι νέοι να γνωρίσουν από πολύ κοντά το δέντρο της χαρουπιάς και τον καρπό της ως επίσης και τα οφέλη που προσφέρει  εις τον άνθρωπο ακόμα και για την υγεία του.
Τέλος, ένας μαθητής της τρίτης Δημοτικού το 1941 που είναι σήμερα 83 ετών αφιερώνει τους παρακάτω στίχους για το δέντρο χαρουπιά και τον καρπό της που ήτανε ένα μέρος της διατροφής του και που συνέβαλε για να κρατηθεί στη ζωή. Πληγωμένος ακόμα με αναστεναγμούς και με δάκρυα μας περιγράφει τα βιώματά του:
Χαρούπια ονειρεύτηκα – εδά στα γηρατειά μου
πως έτρωγα εις το σχολειό – και ράγισε η καρδιά μου.
Δεν θα αποσώσω έλεγα – μια μέρα εις το σπίτι
απού έπεσα από τη χαρουπιά – και χτύπησα στη μύτη.
Χαρούπια έφαγα πολλά – και πόνεσε η κοιλιά μου
λάδι μου έδωσε η μάνα μου – και είδα την υγειά μου.
Πατέρα έχω διάβασμα – στα χαρούπια να μην έρθω
γιατί θα φάω πολλές ραβδές – από τον δάσκαλο που έχω.
Γλυκά χαρούπια διάλεξα – να φάω να χορτάσω
και από την γλυκά την πολύ – την πείνα να ξεχάσω.
Χαρουπόψωμο ζύμωσε η μάνα μου – να φάει η φαμελιά μας
και μετά από λίγο είχαμε – γουργούρα στην κοιλιά μας.
Τις χαρουπιές που είχαμε – στον Άγιο Αντώνη
άγνωστο ίντα γίνανε – κανείς μας δεν σιμώνει.
Εύχομαι εις τους νέους μας – ποτέ να μην γνωρίσουν
τα βιώματα της κατοχής – πίσω να μην γυρίσουν!