Η σωστή οδός

Τα χρόνια που περάσαμε και που περνούμ’ ακόμη,
είναι για τον Ελληνισμό, δύσβατο σταυροδρόμι.
Αφήσαμε μια εποχή, θρεμμένων αγελάδων
για να βρεθούμ’ απότομα, σε άρμα… φουκαράδων.
Μικρομεσαίοι και φτωχοί, βιώνουνε κανάλι,
μ’ έχοντες και κατέχοντες, ζούνε μεσ’ την κραιπάλη
ποιός φταίει περισσότερο, ποιός φέρει την ευθύνη,
για τούτη τη κατάσταση, η κοινωνία κρίνει.
Εγώ εκείνο που θα πω κι αυτό που θα τονίσω,
είν’ ότι μας δυνάμωσε, την πίστη το μπρος πίσω.
Οσο στενάζει ο λαός, κι όσο κρατά η κρίση,
τόσ’ ανεβαίνει ηθικά και ψάχν’ αλλού τη λύση.
Ο Παντοδύναμος Θεός, του δίνει το κουράγιο,
μαζί με την ανάκαρα, ν’ αράξει σε μουράγιο.
Ν’ αντέξει σ’ όλα τα δεινά και να τα ξεπεράσει,
σίγουρος πως η λαίλαπα, ετούτη θα περάσει.
Θέλημα είναι του Θεού, η χώρα μας να ζήσει,
αφού ο ίδιος ο Χριστός, είπε σε μια ντου ρήση.
Σαν Ελληνες ζητήσανε, για να τονε γνωρίσουν,
όταν τα πλήθη μάγευε και να συνομιλήσουν.
Κι ακούσαν απ’ τα χείλη του, “Ελλήλιθεν η ώρα,
να δοξαστεί ο ύψιστος”, γι’ αυτό Ελλάς προχώρα.
Αφού του κόσμ’ ο κτήτορας, Θεός είναι μαζί σου,
το δρόμο ντου ν’ ακολουθείς, αυτό μόνο θυμίσουν.
Σίγουρη πως η ατροπός, ετούτη θα σε βγάλει,
σε Παραδείσου δώματα και θεϊκή αγκάλη.