Αναρωτιέμαι συχνά αν στην Ελλάδα του σήμερα υπάρχει ακόμη ελπίδα. Σε μια κοινωνία διχασμένη, σε μια καθημερινότητα όπου κάθε πολίτης βιώνει δύσκολες καταστάσεις, οικονομικές, επαγγελματικές, οικογενειακές.
Δεν είναι λίγες οι φορές που διαβάζοντας τις ειδήσεις -νομίζω ο καθένας από εμάς- έχει κουνήσει απογοητευμένος το κεφάλι του και έχει αναρωτηθεί «μα πώς είναι δυνατόν»;
Ευτυχώς όμως, υπάρχουν και οι μικρές καθημερινές εικόνες που κρατούν την σπίθα της ελπίδας για έναν καλύτερο κόσμο αναμμένη.
Πρόσφατα, αντίκρισα μία μικρή μαθήτρια που στον δρόμο για το σχολείο κρατούσε από το χέρι τον πιο μικρό αδερφό της και του εξηγούσε γιατί δεν πρέπει να… τσακώνεται με τα άλλα παιδιά στο σχολείο. Κάτι τόσο απλό… και όμως. Μέσα από την απλή παιδική συζήτηση, κρατήθηκε αναμμένη η σπίθα της ελπίδας!
Ποια είναι η ελπίδα λοιπόν; Είναι τα μικρά “σποράκια” της καλοσύνης, της αγάπης και της αλληλεγγύης που διαθέτουν τα παιδιά και αν “καλλιεργηθούν” σωστά σίγουρα στο μέλλον θα μιλάμε για έναν καλύτερο κόσμο.