«Κάθε άνθρωπος άξιος να λέγεται γιος του ανθρώπου σηκώνει το σταυρό του και ανεβαίνει το Γολγοθά του. Πολλοί, οι πιο πολλοί, φτάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν, σωριάζονται στη µέση της πορείας και δε φτάνουν στην κορυφή του Γολγοθά – θέλω να πω στην κορφή του χρέους τους – να σταυρωθούν, να αναστηθούν, και να σώσουν την ψυχή τους. Λιποψυχούν, φοβούνται να σταυρωθούν, και δεν ξέρουν πως η σταύρωση είναι ο µόνος δρόµος της Ανάστασης. Άλλον δεν έχει…..».
Ν. Καζαντζάκης
Ο άνθρωπος πρέπει να βρίσκεται σε έναν διαρκή αγώνα και µια διαρκή πάλη, γιατί αλλιώς θα αποκοιµηθεί. Η ευκολία και η ταχύτητα µε την οποία γίνεται και διατηρείται αυτή η ύπνωση, είναι κάτι το τροµακτικό. Η ζωή του ανθρώπου, πρέπει να συναντά συνεχώς νέες ευκαιρίες, νέα ερεθίσµατα, δυσκολίες και περιστάσεις τέτοιες, οι οποίες θα τον κάνουν να συντηρηθεί µε τη δύναµη της ίδιας της ζωής, να ενδυναµωθεί και να φτάσει σε ένα επίπεδο όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αληθινή φύση του. Εάν µας προσφέρονταν τα πάντα απλόχερα και χωρίς καµία δυσκολία, η ζωή θα κατέληγε τόσο ανούσια όσο και άχρηστη, αφού δεν θα υπήρχε κανένα πεδίο εξέλιξης και καµία δυνατότητα ενδυνάµωσης και κατανόησης, πρώτα του ίδιου µας του εαυτού και έπειτα της αλήθειας που βρίσκεται κρυµµένη γύρω µας. Αν δοθούν σε όλους τους ανθρώπους όλα όσα χρειάζονται, και όλα αυτά βέβαια θα έχουν σχέση µόνο µε την ικανοποίηση των σωµατικών αναγκών, µια είναι η βεβαιότητα, ότι δεν πρόκειται να ασχοληθούν µε τίποτα άλλο πέρα από το να γεµίζουν την κοιλιά τους όταν πεινάνε. Έτσι δεν θα υπήρχαν ούτε βασιλείς, ούτε εργάτες, ούτε ιερείς, ούτε στρατιώτες, ούτε τεχνίτες. Για ποιο λόγο να δραστηριοποιηθεί κάποιος που τα έχει ήδη όλα; Για ποιο λόγο να εργαστεί κάποιος που γύρω του υπάρχει ότι είδους αφθονία θελήσει; Οι δυσκολίες και τα βάσανα, λοιπόν, της ζωής, δεν είναι µόνο κάτι αναπόφευκτο αλλά και επιβεβληµένο. Οι άνθρωποι κάτω από άλλες συνθήκες θα µπορούσαν να πεθάνουν από την αδράνεια και την απραξία. Το µόνο κίνητρο για δραστηριότητα, είναι οι ‘’κακοτοπιές’’ που συναντούµε στο δρόµο µας. Πασχίζοντας να ξεπεράσουµε τη δυσκολία που έρχεται µπροστά µας, αρχίζουµε να ανακαλύπτουµε τις πλάνες στις οποίες έχουµε πέσει.
Η ανθρωπότητα εδώ και αιώνες, βαδίζει στο δρόµο του ψεύδους, της παραπλάνησης και της απάτης, µε αποτέλεσµα να βιώνει απίστευτα βάσανα και ταλαιπωρίες. Ο µόνος τρόπος λοιπόν για να δηµιουργηθεί στον άνθρωπο η ανάγκη για να ψάξει και να βρει την αλήθεια, είναι µέσα από την δυσκολία. Γιατί εάν βέβαια ήταν τόσο εύκολο να τη βρει, τότε θα έχανε όλη την αξία της. Αυτό σηµαίνει ότι οι άνθρωποι στη Γη είναι ακριβώς όπως έπρεπε να είναι, γιατί αυτός είναι ο µόνος δρόµος ο οποίος µπορεί να οδηγήσει στη λύτρωση του ανθρώπινου γένους. « ..και θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει.(Κατά Ιωάννη 8:32)». Όλοι µας είµαστε πλανηµένοι και υποδουλωµένοι σε µια ψεύτικη κατάσταση ζωής και όλοι έχουµε ανάγκη να το κατανοήσουµε αυτό, έτσι ώστε να προσπαθήσουµε να ελευθερωθούµε.
∆ίχως αυτή την κατανόηση δεν µπορεί να υπάρξει ζωή, αφού τώρα πια έχουµε αρχίσει να βαδίζουµε στο δρόµο της αλήθειας, είτε από επιλογή είτε από ανάγκη. Κι εµείς, έχουµε µείνει να στεκόµαστε ανήµποροι και χαµένοι, µπροστά σε µια κλειδωµένη πόρτα χωρίς να ξέρουµε πως το κλειδί της λύτρωσης µας, το κρατάµε οι ίδιοι στα χέρια µας.
