Ειντά ‘ναι τούτα που ‘γιναν, αδερφοχτέ μου πάλι,
μια πόλη καταστράφηκε, με πιάν’ ανεμοζάλη.
Ποιος το περίμενε αυτό, στην εποχή που ζούμε,
πόλεμος λες κι εγίνηκε κι όλοι τους συμπονούμε.
Αθρώπινο λάθος ήτονε, αμέλεια μεγάλη,
π’ εκρηκτικά φυλάγανε, μεσ’ το κακό τους χάλι.
Σε σπίτια δίπλα τα ‘χανε, στο κέντρο, στο λιμάνι,
με δίχως να σκεφτούν πολύ, τα βάλαν μάνι -μάνι
Διακόσιοι τόσοι οι νεκροί, χιλιάδες τραυματίες,
η Βηρυτός ως γίνηκε, θυμίζει τραγωδίες.
Και τούτο λέω μάθημα, να μας γενεί για πάντα,
ποτέ μην αναβάλουμε, μηδέ να λέμε γιάντα.
Ντε λόγο πρέπει κάθετι, επείγον να τελεύει,
αφού εμείς δεν ξέρουμε, τι ο Θεός κελεύει.
Και όλοι ψάχνουνε εδά, υπεύθυνους να βρούνε,
μα δε γυρίζουν οι νεκροί, στη φυλακή κι αν μπούνε.
Λένε πως έχουμε κι εμείς, παρόμοια φορτία,
να τα φροντίσουν πρέπει τους, δεν είν’ αυτά αστεία.
Προ χρόνια έγινε κι εδώ, μια έκρηξη μεγάλη,
ήντονε πυρομαχικά, να μη συμβεί και πάλι.
Στην Εύβοια είχαμε κι εμείς, πλημμύρες τις προάλλες,
κλάψαμ’ αθρώπινες ζωές, καταστροφές μεγάλες.
Θεομηνία ήτανε και πώς να το προβλέψεις,
Θε μου να μη ξανασυμβούν, μη κάνω τέτοιες σκέψεις.
Συμπόνεσης εκφράζ’ ευχές, προς όλους τους πληγέντες,
να απαλύνει ο πόνος τους και να σταθούν λεβέντες.
Ετούτα είχα να σου πω, αδερφοχτέ μου Γιάννη,
και ο Θεός ευχόμαστε, πληγές τους να τις γιάνει.
Σφηναριώτης
Ανθρώπων η βλακεία
Κακό μεγάλο αδερφοχτέ, τον Λίβανο εβρήκε,
μια πόλη καταστράφηκε, συντρίμμια μόν’ αφήκε.
Η έκρηξη που έγινε, εις την πρωτεύουσά του,
ήταν αιτία να χαθούν, πολλά παιδιά δικά του.
Όπως επίσης άφησε, χιλιάδες τραυματίες,
που σήμερα παράλυτοι, ψάχνουνε τις αιτίες.
Κι αγνοουμένους είχαμε, κάτω απ’ τα συντρίμμια,
που δε βρεθήκανε ποτέ και ζώνουνέ μας φίδια,
Παρόμοιο απρόοπτο, είντα μπορεί να φέρει,
όπου φυλάν εκρηκτικά κι ο κόσμος δεν το ξέρει.
Πολλές φορές καταστροφές, που πλήττουν έναν τόπο,
είν’ αποτέλεσμα απτό, βλακείας των ανθρώπω.
Μια βόμβα είν’ ατομική, τα χημικά και τ’ άλλα,
και για το φταίχτ’ αδερφοχτέ, χρειάζεται κρεμάλα.
Ο κίνδυνος καραδοκεί, κάθε στιγμή και ώρα,
Έστω κι απ’ ατύχημα, να πλήξει κάθε χώρα.
Το πάθημα στη Βηρυτό, μάθημα να μας γίνει,
με τους κρατούντες να ‘χουνε, για τούτο την ευθύνη.
Να μην ξαναβιώσουμε και σε κανένα Κράτος,
παρόμοιο ατύχημα, σ’ όλης της γης το πλάτος.
Όπως και οι καταστροφές, από την καταιγίδα,
που πρόσφατα συνέβησαν, στην Εύβοια τις είδα.
Σ’ ανθρώπινη επέμβαση, οφείλονται και κείνες,
τα ρέματα που κλείνουνε, φέρνουν μετά οδύνες.
Εννιαχωριανός
