Κάθε Μεγάλη Εβδομάδα,ο λαός μας στέκεται με θλίψη μπροστά στο “Θείο Δράμα”, που κορυφώνεται με τη σταυρική θυσία του Ιησού. Συμπάσχει με το Θεάνθρωπο και προσπαθεί να κατανοήσει το “Μέγα Μυστήριον” του Πάθους.
Επειδή όμως τα γεγονότα είναι όντως ακατανόητα,ο λαός θεώρησε ότι όλα αυτά έγιναν κάπως διαφορετικά. Κι έπλασε με την πλούσια φαντασία του, όμορφες ιστορίες, θρύλους, σύμφωνα με τους οποίους ο Ιησούς κυνηγήθηκε, καταδιώχτηκε και στο τέλος πιάστηκε. Σ’ εκείνο το κυνηγητό πήρε μέρος ολόκληρη η φύση: Τα φυτά, τα ζώα και φυσικά οι άνθρωποι.
Στο παρακάτω κείμενο αναφέρονται με συντομία, μερικοί απ’ αυτούς τους θρύλους, για κάποια από τα πολλά φυτά που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είχαν συμμετοχή στο Πάθος
ΤΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ
Κάποια μέρα ο Κύριος κυνηγημένος από τους διώκτες του, βρέθηκε μακριά από την πόλη. Για να τους αποφύγει περιπλανιόταν ώρες ολόκληρες. Κατάκοπος όπως ήταν ζητούσε να βρει κάποιο μέρος για ν’ ακουμπήσει και να ξεκουραστεί. Τότε είδε μπροστά του ένα κυπαρίσσι κι έτρεξε προς τα εκεί.
Το καλό δένδρο πρόσφερε τη δροσιστική του σκιά στον Κύριο και τον άφησε ν’ ακουμπήσει και να ξεκουραστεί στον κορμό του.
Η ευλογία του Χριστού συνοδεύει από τότε όλα τα κυπαρίσσια και γι’ αυτό το λόγο ευωδιάζουν.
Η ΕΛΙΑ
Τη Μεγάλη Πέμπτη, το βράδυ, ύστερα από τον “Μυστικό Δείπνο” ο Χριστός πορεύτηκε με τους μαθητές του στο όρος των ελαιών. Εκεί μόνος του περπάτησε μέσα στα λιόδεντρα και σ’ ένα απ’ αυτά γονάτισε και προσευχήθηκε. Καθώς προχωρούσε ανάμεσα στις ελιές, κλαδιά και φύλλα τον ακουμπούσαν στο πρόσωπό (κι είναι από τότε ευλογημένα) σαν να τον χάιδευαν, σαν να τον παρηγορούσαν για το ερχόμενο μαρτύριο. Τότε τα φύλλα από τη λύπη τους για τον άδικο θάνατο του Χριστού, έχασαν το καταπράσινο χρώμα που είχαν, έγιναν σταχτιά κι έτσι παραμένουν μέχρι σήμερα.
Ένας άλλος θρύλος λέει ότι μια μέρα ο Χριστός κυνηγημένος έφτασε κάτω από μια ελιά και κουρασμένος όπως ήταν ακούμπησε στον κορμό της να ξεκουραστεί.
Η ελιά τότε χαμήλωσε τα κλαδιά της και τον σκέπασε. Έτσι δεν τον είδαν οι Εβραίοι που πέρασαν από δίπλα της.
Ο Χριστός ευχαρίστησε το καλό δένδρο και του έδωσε την ευχή του.
Γι’ αυτό με το λάδι του μυρώνουν όσους βαφτίζονται και γίνονται Χριστιανοί. Κι ακόμη με το ίδιο λάδι, που τόσο νοστιμεύει τα φαγητά, ανάβουν τα καντήλια…
Η ΜΥΡΤΙΑ
Τότε που κυνηγούσαν το Χριστό να τον πιάσουν και να τον σταυρώσουν, Εκείνος βρήκε στο δρόμο του μια μυρτιά και κρύφτηκε ανάμεσα στα κλαδιά της.
Περνούν οι Εβραίοι και την ρωτούν
– Μην είδες το Χριστό;
– Όχι απάντησε η Μυρτιά κι εκείνοι την πίστεψαν κι έφυγαν.
Ο Χριστός γι’ αυτή την καλή της πράξη την ευλόγησε και της έδωσε την ευχή του.
Ο ΒΑΤΟΣ
Ένα άλλο ευλογημένο φυτό από το Χριστό είναι ο γνωστός μας βάτος. Τον έκρυψε μέσα στα κλαδιά του κι ο Χριστός τον ευλόγησε και του ευχήθηκε «να φυτρώνει παντού, αλλά τ’ αγκάθια του, αν τυχόν πληγώσουν κανένα, να μην έχει φόβο να πάθει κακό».
Η ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ
Κάτω από το Σταυρό του Ιησού στο Γολγοθά,φύτρωσε λέει μια παπαρούνα. Αυτή πρώτη δέχτηκε, μέσα στα πέταλά της, σταγόνες από το αίμα του Εσταυρωμένου κι από τότε όλες οι παπαρούνες έγιναν ολοκόκκινες…
Ο ΑΖΟΓΥΡΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΚΙΑ
Άμα ο Ιούδας ο Ισκαριώτης πρόδωσε τον Ιησού σκέφτηκε με το πονηρό μυαλό του να πάει στον Άδη πριν από το Χριστό, για ν’ αναστηθεί μαζί με όλους τους άλλους νεκρούς την ημέρα της Ανάστασης.
Αποφάσισε να κρεμαστεί. Πήρε ένα σκοινί και πήγε σ’ ένα δένδρο, αλλά εκείνο χαμήλωσε τα κλαδιά του ίσαμε τη γη, σαν να του έλεγε ότι δεν τον δεχόταν.
Πήγε σε άλλα δένδρα, τα ίδια. Κανένα δεν έδιδε τα κλαδιά του να κρεμαστεί ο προδότης.
Τελευταία πήγε στον Αζόγυρο κι εκείνος τον άφησε και κρεμάστηκε. Ύστερ’ απ’ αυτά ο Αζόγυρος μίκρανε, έγινε θάμνος κι έχασε την ευωδιά που είχε. Μυρίζει απαίσια σαν τον Ιούδα. Άνθρωπος δεν μπορεί να τον πλησιάσει.
Κάποιοι θρύλοι λένε ότι ο Ιούδας κρεμάστηκε σ’ ένα άλλο δένδρο που ονομάζεται Κουτσουπιά και κάποιοι άλλοι ότι ο Ιούδας ξεψύχησε κρεμασμένος από μια Συκιά.
Γι’ αυτό οι παλαιοί έλεγαν ότι δεν πρέπει να καθίζομε πολύ στη σκιά της, επειδή μπορεί να πάθομε κακό…
