Kάθε άνθρωπος ερχόμενος στη ζωή γεννιέται και γίνεται. Δύο παράγοντες επίδρασης της όλης συμπεριφοράς του στη ζωή.
Κι όταν λέμε γεννιέται, εννοούμε ότι μέσα στη μήτρα της Μάνας, παίρνει όλα εκείνα τα στοιχεία, που περιέχονται στα σπερματοζωάρια του πατέρα και όλα τα στοιχεία που περιέχονται στο ωάριο της γυναίκας-Μάνας.
Άρα εξερχόμενος στη ζωή, μέσα στο νέο ζωντανό οργανισμό, εναποτέθηκαν και ενυπάρχουν γονικές πληροφορίες-στοιχεία του πατέρα, ο οποίος τις πήρε από τη μάνα του και τον πατέρα του και πληροφορίες -στοιχεία από τη μεριά της μητέρας του, η οποία τα απόκτησε από τους γονείς της κι αυτή .
Δηλαδή ο κάθε άνθρωπος μέσα του εμπεριέχει γονικές πληροφορίες -στοιχεία από τέσσερις οικογένειες ή από τέσσερα σόγια ,αν θέλουμε να το πούμε με την ευρύτερη έννοια της οικογένειας . Είναι τα λεγόμενα στοιχεία-πληροφορίες DNA .
Βέβαια αυτά τα στοιχεία θέλει δεν θέλει τα κουβαλά μέσα του. Άρα είναι τα στοιχεία με τα οποία λέμε ότι ο άνθρωπος γεννιέται . Υπάρχει και ο άλλος παράγοντας ο Άνθρωπος και γίνεται .
Ας πούμε λίγα απλοϊκά, εμπειρικά και απλά λόγια για τον παράγοντα αυτό στη μικρή ηλικία και η σημασία του, στον ψυχισμό του παιδιού, όχι βέβαια επιστημονικά, γιατί δεν σπουδάσαμε ούτε ψυχολόγος, ούτε ψυχίατρος, ούτε κοινωνιολόγος, αλλά παιδαγωγός και ο παιδαγωγός δεν αφήνει ποτέ κάτι που αφορά το παιδί να περάσει απαρατήρητο.
Όταν το μικρό παιδί, επαναλαμβάνω το μικρό παιδί, ως άβουλο, ανίσχυρο και ανίκανο πλάσμα δεν μπορεί να αντιδράσει στις επιταγές ή συζητήσεις, που το αφορούν ,αλλά και ακάτεχο άτομο και ως μη δυνάμενο να υπερασπιστεί τον εαυτόν του σε κάθε δυσκολία της ζωής, αφήνει τους γονείς του, ως υπερασπιστές, ως φίλους, ως αντιπροσώπους, να διευθετήσουν κάθε του ανάγκη.
Εκείνους έχει ως πληρεξούσιους, αν ταιριάζει η λέξη, στην προάσπιση της δικής του ζωής.Και αφού δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε διάφορες δύσκολες ή εύκολες περιστάσεις έχει τούς γονείς του.
Αν τώρα η συμπεριφορά των γονιών είναι αυτή που θα αναπτερώσει το πνεύμα του παιδιού και μάλιστα όταν είναι μπροστά σε πράξεις και λόγια, που το ενδιαφέρουν,το παιδί αμέσως φανερώνει τον ψυχισμό του με υπερτιμημένο γέλιο και υπερηφάνεια.
Αν ο πατέρας ή η μάνα το υπερασπίζονται και το εξυψώνουν, χωρίς βέβαια φανφάρες και κομπασμούς, αυτό αισθάνεται μέσα του να το πλημμυρίζει το αίσθημα της έντονης χαράς για συνέχεια, αγαλλίασης ,ψυχικής υγείας και χαίρεται για δύο πράγματα :
Πρώτον οι γονείς του, προ πάντων, δείχνουν την γονική τους αγάπη και συμπαράσταση…
δεύτερον εκλαμβάνει τη θέση των γονιών του ότι το υπερτιμούν ,δεν το αμφισβητούν, δίνουν σημασία σε κάθε επίτευγμά του και έτσι χαίρεται και κατανοεί με το παιδικό του γέλιο ότι η αγάπη νικά την αμφιβολία και ευχαριστεί τους γονείς του για την εξύψωσή του. Από την άλλη όμως όταν ποιούν το αντίθετο ,δηλαδή η Αμφιβολία νικά την γονική Αγάπη και το κατακλειδώνουν μόνο του στο σκοτάδι, το κατακρίνουν για ό,τι μπορεί το ανθρώπινο μυαλό να βάλει, είτε σε συζήτηση με το ίδιο το παιδί ,είτε μπροστά σε διάφορους άσχετους,, είτε σε συζήτηση με φιλικό ή μη περιβάλλον, τότε ο σταυραετός που κρύβεται μέσα στην ψυχή του παιδιού, ίσως μετατραπεί σε αετό χωρίς φτερά .
Όταν π.χ. δεν απαντά αμέσως σε κάποια ερώτηση δασκάλου ή μη , είτε γιατί το παΐδι έχει από τους ίδιους τους γονείς κληρονομήσει, ως ντιενεϊκό κληροδότημα (DNA) , την ευγένεια ,την περίσσια σκέψη και την σχολαστικότητα παράλληλα , είτε γιατί το παιδί ,(λόγω DNA) δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε εκείνα, που οι γονείς επιθυμούσαν να απαντήσει, μη λογαριάζοντας τον δικό τους ντιενεϊκό χαρακτήρα ,δείχνοντας έτσι ασέβεια και προς το πρόσωπό τους , επιμένουν καθ υπερβολή, να το κατηγορήσουν, αντί να δικαιολογήσουν μια κατάσταση ως γονείς ή έστω και ως άγνοια λόγω του μικρού της ηλικίας του ,και τότε το παιδί… μοιάζει
Μοιάζει καράβι άπου βουλιά, απ το δικό του βάρος
και τσι ριπές τση θάλασσας, που δεν υπάρχει φάρος .
Αυτά βέβαια μέχρις σε μια κάποια ηλικία ,αλλά αυτή η ηλικία σηματοδοτεί την μετέπειτα εξέλιξή του ,γιατί αυτές τις συμπεριφορές των γονιών τις γράφει με ανεξίτηλο μελάνι στην ψυχή του, είτε είναι θετικά, είτε αρνητικά συναισθήματα ,είτε βράβευση, είτε αποτυχία των εργασιών και λόγων των .
Έτσι με τον απαράδεκτο αυτό τρόπο το παιδί μπορεί να έχει γεννηθεί από έξυπνους, ευφυείς ή μη, αλλά ολιγομίλητους γονείς ή με οποιοδήποτε άλλο γονικό στοιχείο όχι όμως ευκαταφρόνητο και αντί να ενδυναμώσουν τον πνευματικό και ψυχικό κόσμο του παιδιού, ,παίζουν τον πρωταρχικό ρόλο στη καθίζησή του .
Γι αυτό σήμερα παρατηρούμε πολλά παιδιά έξυπνα αλλά λιγομίλητα ή ντροπιάρικα, ή κατσούφικα όταν βρίσκονται απέναντι σε δασκάλους ή μεγαλύτερους στην ηλικία και να θέλουν να εκφραστούν,να θέλουν να πρωτεύσουν ,να θέλουν να βαδίσουν μπροστά, αλλά έχουν πάντα κατά νουν την κατακραυγή των γονιών τους .
Θέλουν να προχωρήσουν γιατί έχουν τα φόντα και τις γνώσεις ,την δυνατότητα και δεδομένη την επιτυχή έκβαση, αλλά το…… προ ετών γκρέμισμά τους από τους γονείς του …στον καταρράκτη του Νιαγάρα …..τα φρενάρουν και δεν προχωρούν στη πνευματική τους ανάπτυξη , που τόσο εύκολα μπορούν αλλά η παλιά επαίσχυντη συμπεριφορά των γονιών, στάθηκε μέγας παράγοντας εμποδίου στην όλη πνευματική απόδοση ,την κοινωνική συμπεριφορά , τη φιλική και ατομική του ανάπτυξη !!!
Ένα μέγα σφάλμα των γονιών, που δυστυχώς το πληρώνουν τα παιδιά τους, τα οποία αυτοί καθ αυτοί δημιούργησαν, χωρίς να λαμβάνουν υπ όψιν τους : Ότι ο Άνθρωπος γεννιέται και γίνεται . Αλλά και ακόμη ότι η τότε στάση τους απέναντι στο παιδί τους ,ίσως να καθορίσει και τη στάση του παιδιού απέναντί τους..
Προσπαθήστε λοιπόν όλοι οι νέοι γονείς…
«Να Ανοίξτε φτερά εις τα παιδιά, για να πετάξουν .
και από εκεί ψηλά εσάς ,στα μάτια θα κοιτάξουν».
