Κύριε διευθυντά,
θέλω μέσω της έγκριτης εφημερίδας σας να εκφράσω τη γνώμη μου όσον αφορά την αλλαγή στάσης του κ. Ερντογάν σε όλο το φάσμα της συνάντησής του με τον κ. πρωθυπουργό της Ελλάδας, κ. Μητσοτάκη. Αυτή τη συνάντηση, που ο κ. Ερντογάν εμφανίστηκε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ήρεμος ως οικοδεσπότης της χώρας του έναντι του πρωθυπουργού μας, κάτι που ξάφνιασε πιστεύω όσους Έλληνες και όχι μόνο την παρακολούθησαν.
Έτσι ξαφνικά ο γείτονας έγινε αρνάκι άκακο από αρπακτικό θηρίο που άλλες φορές εμφανιζόταν. Ζήτησε βέβαια εκείνα που χρόνια ζητάνε οι Τούρκοι πρωθυπουργοί όπως την συνεκμετάλλευση του πλούτου του Αιγαίου μας κλπ. Η καλή συμπεριφορά του εν λόγω πρωθυπουργού ξάφνιασε ακόμα και τον πρωθυπουργό της χώρας μας, κάπως αλλιώς πιστεύω θα περίμενε να τον υποδεχτεί, όπως δηλαδή υποδεχότανε κατά καιρούς όλοι οι πρωθυπουργοί της Τουρκίας τους δικούς μας πρωθυπουργούς επί σειρά ετών. Στο πρόσωπο του δικού μας πρωθυπουργού απλώθηκε ένα πλατύ χαμόγελο. Βέβαια είχε δίκιο ο κ. πρωθυπουργός που χάρηκε για την απρόσμενη φιλική στάση του συνομιλητή του. Ας μου επιτραπεί να πω, έμοιαζε σαν ένα φτωχό που ξαφνικά κέρδισε τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Και καλά κατά τη γνώμη που έπραξε. Πιστεύω όμως ότι στο πίσω μέρος του μυαλού του κ. πρωθυπουργού μας, εκτός τον άλλων θετικών σκέψεων, θα έλεγε κάτι δεν πάει καλά στην απρόοπτη γαλήνια συμπεριφορά του συνομιλητή του. Δεν μπορούσε βέβαια ν’ αντιδράσει με διαφορετικό τρόπο. Το ίδιο θα έκανε όποιος κι αν βρισκόταν στην θέση του.
Έπρεπε να δείξει τις φιλικές προθέσεις του ως Έλληνας πρωθυπουργός και αυτό έκανε.
Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι η φιλικότατη στάση του κ. Ερντογάν δεν ήταν ειλικρινής.
Πιστεύω πως και όλοι οι Έλληνες δεν τον πίστεψαν. Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά από τότε που γεννήθηκα, εδώ και εβδομήντα και κάτι παραπάνω χρόνια, δεν άκουσα ποτέ άλλη φορά τούρκο πρωθυπουργό να μιλάει με τη γλώσσα της δικαιοσύνης. Αλήθεια πως μπορεί να τον πιστέψεις αυτόν τον άνθρωπο; Είμαι σίγουρος πως κάτι πονηρό και ύπουλο υφαίνει στον αργαλειό της σκέψης του. Το σύνδρομο της επεκτασιμότητας των γειτόνων μας δεν ξεριζώνεται από την ψυχή τους, άλλωστε αυτό μας διδάσκει η ιστορία. Δεν γίνονται φίλοι οι τούρκοι.
Κλείνω την επιστολή μου ετούτη γράφοντας μια σοφή παροιμία του σοφού λαού μας, που πότε γράφτηκε ή πότε πρωτοειπώθηκε δεν γνωρίζει κανείς. Η παροιμία λέει ότι ο λύκος χρώμα μπορεί να αλλάξει το χούι του όμως δεν το κόβει. Παραμένει αιμοβόρο θηρίο που διψάει για αίμα.
Μακάρι να κάνω λάθος. Ο χρόνος θα δείξει αν αποφάσισε η Τουρκία να αλλάξει συμπεριφορά. Ίδωμεν.
Δημήτρης Κ. Τυραϊδής
συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
Αξιότιμε κύριε,τα όσα είδαμε στην “βιτρίνα” της συναντήσεως που έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη ουδόλως έχουν σχέση με τους σχεδιασμούς,τους προγραμματισμούς και τις αντιλήψεις των αρμοδίων υπηρεσιών του ΥΠΕΞ,οι οποίοι έχουν την θεσμική αρμοδιότητα να τηρούν και να ενημερώνουν τους σχετικούς “φακέλους”,που περιληπτικά τίθενται υπόψιν των εκάστοτε πολιτικών μαζί με τις σχετικές εισηγήσεις. Οι έμπειροι διπλωματικοί υπάλληλοι δεν συγκινούνται από αβροφροσύνες και έπεα πτερόεντα αλλά από χειροπιαστές πράξεις και αποτελέσματα.Γνωρίζουν πολύ καλά ότι διπλωματία είναι η υπηρεσία στην οποία ευγενικοί και αξιοπρεπείς άνθρωποι υποκρίνονται και ψεύδονται για τα συμφέροντα της χώρας τους.Τούτων δοθέντων έχουν γνώση οι φύλακες,οι οποίοι γνωρίζοντες την μακρόχρονη ιστορία και συμπεριφορά της γείτονος έχουν δυσανεξία στην κατανάλωση κουτόχορτου και συνιστούν πριν και πάνω απ΄όλα αποτρεπτική ισχύ που να καθιστά αδύνατο το άνοιγμα της πόρτας του φρενοκομείου,από επίδοξους εισβολείς.Οι εντυπώσεις στην κοινή γνώμη,είναι ούτως η άλλως μερικές ημέρες αργότερα παρελθόν και δεν έχουν επιρροή στο μέλλει γενέσθαι καθώς στην ψύχραιμη και νηφάλια αντιμετώπιση των εν λόγω θεμάτων από τους επαϊοντες……Με εκτίμηση