Χρηµατοοικονοµικά γνωρίζουµε ότι η µόχλευση µπορεί να επηρεάσει τη χρηµατοοικονοµική αποδοτικότητα των µετόχων είτε θετικά (ευεργετικός συντελεστής µόχλευσης) είτε αρνητικά.
Η µόχλευση έχει σχέση µε το χρηµατοοικονοµικό ρίσκο της επιχείρησης ο οποίος προκύπτει από το δανεισµό της.
Εκτός από το κλασικό χρηµατοοικονοµικό ρίσκο υπάρχουν και άλλα είδη ρίσκων σχετικά µε τις δραστηριότητες επιχειρήσεων και οργανισµών (βλ. Κ. Ζοπουνίδης, από το µάνατζµεντ των ρίσκων σε µια κουλτούρα ρίσκου, Πολυτεχνείο Κρήτης, 29/05/2020).
Βασικές έννοιες
Το ρίσκο είναι αναπόσπαστο µέρος της ζωής. Εποµένως, τίποτα δεν µπορεί να γίνει χωρίς να αναλάβουµε ρίσκα τα οποία πάντα οδηγούν σε σκέψεις που ανοίγουν νέους δρόµους. Από αυτή την οπτική γωνία, ο κίνδυνος βρίσκεται στη βάση κάθε επανάστασης.
∆εν υπάρχει ελευθερία χωρίς ρίσκο και η κατανόηση της σύνδεσης µεταξύ αυτών των δύο εννοιών πρέπει για άλλη µια φορά να γίνει προτεραιότητα στην κοινωνία µας που διακατέχεται από µια απεγνωσµένη αναζήτηση ασφάλειας και ευηµερίας (βλ. Κ. Ζοπουνίδης, κοινωνίες του ρίσκου, Πολυτεχνείο Κρήτης, 20.02.2023).
Στην πραγµατικότητα, ο κίνδυνος µπορεί µόνο να περιοριστεί. Και πάλι όχι πάντα, όπως συµβαίνει παντού – στις δράσεις, στα έργα, στις επιχειρήσεις, στις καινοτοµίες, σε ότι υπάρχει. Έτσι είναι η ζωή. Έτσι ώστε η απειλή που αντιπροσωπεύει το ρίσκο, αυτή η απειλή που αιωρείται συνεχώς πάνω από τα κεφάλια µας, δεν προκαλεί φόβο στο µυαλό µας, η καλύτερη επιλογή ήταν πάντα να τιθασεύσουµε το ρίσκο για να το γνωρίσουµε στην οικειότητά του, για να τον κυριαρχήσουµε καλύτερα ή ακόµη µε λίγο τόλµη – να το αγαπήσουµε όπως παρουσιάζεται. Σε αυτή την κατάσταση αβεβαιότητας που αυξάνεται συνεχώς, η αντιµετώπιση του ρίσκου µπορεί να είναι ειρηνική και να µπει στην καθηµερινότητά µας, χωρίς δράµατα και υπερβολές. Η άρνησή του οδηγεί στο να ζούµε µε φόβο και, κατά συνέπεια, σε µια µορφή υποταγής που προστίθεται σε όλες τις υποτέλειες που ήδη αναπτύσσονται στις κοινωνίες µας (βλ. Κ. Ζοπουνίδης, κοινωνιολογία του ρίσκου, Πολυτεχνείο Κρήτης, 09.02.2023).
Ο κίνδυνος πρέπει να θεωρηθεί ως ένας από τους συνοδοιπόρους της ύπαρξης του ανθρώπου, αφού ότι και να κάνουµε, θα µας συνοδεύσει στο τέλος της ζωής µας, χωρίς να µας εγκαταλείψει ποτέ. Το ρίσκο είναι µια αναµέτρηση µε το άγνωστο που µας περιµένει πίσω από κάθε χρονικό διάστηµα που περνά, µια αναµέτρηση µε τα µυστήρια που περιέχει αυτό το άγνωστο. Το να θεωρηθεί το ρίσκο ως παράγοντα χαράς και όχι ως πηγή άγχους είναι η µόνη λύση που µπορούµε να αποφύγουµε να µας προβληµατίζει. Τότε, γίνεται δυνατό να υιοθετήσουµε την αβεβαιότητα για το τί θα µας συµβεί και να µας εκπλήξει. Συµπέρασµα: να µην υποµένεις το άγνωστο εκεί που οδηγεί το ρίσκο, αλλά να το επιθυµείς.
Οµαδικό πνεύµα
Το οµαδικό πνεύµα µέσα σε µια επιχείρηση αποτελεί βασικό µοχλό ανάπτυξής της. Αυτό εκφράζεται µε την καλή θέληση των ατόµων – ανδρών και γυναικών – µε µια θετική επιρροή. Ο ρόλος κάθε επιχείρησης είναι να παρέχει µια θέση σε όλους. Κάθε µέλος είναι απαραίτητο στις λειτουργίες της και, ταυτόχρονα, όπως σε ένα πλοίο, η πολυχρηστικότητα – προσαρµοστικότητα είναι απαραίτητη.
Οι ηγέτες είναι για να εκπληρώσουν µια αποστολή. Πρέπει να πειστούν ότι αυτή η αποστολή έχει ένα νόηµα. Αν δεν βρεθεί αυτό το νόηµα, η αποστολή πρέπει να απορριφθεί.
Στη συνέχεια, οι ηγέτες δεν πρέπει να θεωρούνται δέσµιοι των περιστάσεων, αλλά να τις λαµβάνουν υπόψη τους στο µάνατζµεντ του ρίσκου.
Τέλος, πρέπει να καλλιεργηθεί και µια ικανότητα απάντησης στο φόβο του ρίσκου. Το θράσος είναι το αντίθετο του φόβου. Είναι µια τόλµη που δεν γνωρίζει ούτε εµπόδιο ούτε όριο. Είναι αντίθετο σε έναν κόσµο που διακατέχεται από υπερβολικούς κανόνες που βιάζεται να τιµωρήσει σκληρά την αποτυχία…
Το θράσος είναι η έκφραση της ηθικής δύναµης, της επιθυµίας για επιτυχία που δεν µπορεί να αγνοηθεί.
