Τη νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Δίδυμα σαν σκουλαρίκια” θα παρουσιάσει ο Χανιώτης τραγουδοποιός Λεωνίδας Μαριδάκης, σήμερα στις 8:30 μ.μ. στο Ιστορικό Καφέ “Κήπος”. Μαζί του θα είναι ο συνθέτης – τραγουδιστής Σταύρος Σιόλας και ο Δημήτρης Γιαννούλης στο ακορντεόν.
Την εκδήλωση θα προλογίσουν η Μαρία Σουρουκίδου (μουσικός παραγωγός, δημοσιογράφος), ο Γιάννης Γιαννακάκης (μουσικός, αντιδήμαρχος πολιτισμού Δήμου Χανίων) και ο Κωστής Καπελώνης (σκηνοθέτης, ηθοποιός).
Στη νέα αυτή δισκογραφική δουλειά που θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο από τις εκδόσεις “Μετρονόμος”, τους στίχους σε όλα τα τραγούδια υπογράφει ο στιχουργός Δημήτρης Λέντζος.
Τα “Χ.Ν.” μίλησαν με τον Λεωνίδα Μαριδάκη για τη μουσική, την “περιπέτεια” της σύνθεσης, τις επιπτώσεις της καραντίνας και φυσικά τα… δίδυμα σαν σκουλαρίκια!
• Σήμερα παρουσιάζεται στον “Κήπο” η νέα σου δισκογραφική δουλειά “Δίδυμα σαν σκουλαρίκια”, η δημιουργία της οποίας συνέπεσε με την γέννηση των δίδυμων μωρών σου, αλλά και την πανδημία. Μίλησέ μας γι’ αυτήν.
Πραγματικά μοιάζει να έπεσαν πολλά γεγονότα μαζί που επηρεάσαν και τη δημιουργική μου πορεία και τη ζωή. Μετά το άλμπουμ “Βάρκα στο σπίτι” που δημιουργικά ήταν ένα σημαντικό βήμα στη διαδρομή μου στο τραγούδι με κορυφαία στιγμή εκείνη της συνάντησης μου με το Μάνο Ελευθερίου στο ομότιτλο τραγούδι, αναρωτιόμουν ποιο θα μπορούσε να είναι το επόμενο βήμα…
Εκεί ήρθε η πρόταση της συνεργασίας από τον στιχουργό Δημήτρη Λέντζο και μου δόθηκε η απάντηση. Η συνεργασία ήταν εξαιρετική, μου έστελνε τον έναν μετά τον άλλον τους στίχους και λίγες μέρες μετά του επέστρεφα το τραγούδι ολοκληρωμένο, με ενέπνεε αυτό που διάβαζα, τον ενέπνεε αυτό που άκουγε και προχωρούσαμε έτσι. Τελευταίο τραγούδι που έλαβα ήταν το “Δίδυμα σαν σκουλαρίκια” και μου έστειλε τους στίχους λίγες μέρες πριν μάθω πως θα αποχτήσω δίδυμα μωρά… Έτσι αυτή τη δουλειά είναι κάτι ξεχωριστό για μένα τόσο δημιουργικά όσο και βιωματικά.
• Πώς λειτούργησε για σένα η περίοδος της καραντίνας, θετικά ή αρνητικά; Ποιος είναι ο δημιουργικός σου απολογισμός;
Εγώ προσωπικά και επαγγελματικά τη βίωσα ως μια περίοδο μοναξιάς και έλλειψης ανθρώπινης επαφής. Αντίβαρο σε αυτό ήταν τα διδυμάκια μας που έτυχε να γεννηθούν τις μέρες που ξεκινούσε όλη αυτή η ιστορία του κορονοϊού . Στο δημιουργικό κομμάτι, έγραψα μουσική για αρκετές θεατρικές παραστάσεις (για κάποιες που θα ανέβουν όταν ανοίξουν τα πράγματα, άλλες που προοριζόταν για το ραδιόφωνο κτλ) και άρχισα να κοινοποιώ με βιντεοκλίπ κάποια από τα τραγούδια του νέου cd για να ανοίξει ο δρόμος για την έκδοση… Ήταν μια δύσκολη περίοδος για μένα, όπως και για όλον τον κόσμο, αλλά και μια περίοδος που είχα το χρόνο να σκεφτώ και να σχεδιάσω κάποια επόμενα βήματα.
• Στους δίσκους σου, συχνά πειραματίζεσαι με πολλά είδη μουσικής. Και εκτός από τη δισκογραφία, εδώ και αρκετά χρόνια ασχολείσαι με το θέατρο, “ντύνοντας” με τη μουσική και τα τραγούδια σου πολλές και πολύ αξιόλογες παραστάσεις. Τι είναι αυτό που σε τραβάει περισσότερο και γιατί;
Όλα αυτά που περιγράφεις είναι πλευρές της γοητευτικής “περιπέτειας” του να συνθέτεις μουσική. Η μουσική για το θέατρο μπορεί να είναι πιο ανοιχτή, να πάρει πολλές διαφορετικές μορφές ανάλογα με τις ανάγκες του έργου. Το τραγούδι πάλι είναι πιο μοτιβικό, χρειάζεται μελωδίες που να σε παίρνουν μαζί τους και να ολοκληρώνεται η ανάπτυξη τους γρήγορα. Και οι δύο τομείς, τα τραγούδια και η μουσική για το θέατρο μου αρέσουν εξίσου.
Όσο αφορά τα διαφορετικά στιλ στο τραγούδι πολλές φορές τα επιλέγω γιατί αναδεικνύεται ο στίχος καλύτερα διαλέγοντας το κατάλληλο. Στο τελευταίο μου υπό έκδοση άλμπουμ “Δίδυμα σαν σκουλαρίκια” ωστόσο δεν χρειάστηκε να παίξω τόσο με τα στιλ, αφού οι στίχοι ήταν ενός στιχουργού και υπήρχε μια βαθιά αίσθηση την οποία ακολούθησα και έγραψα τα τραγούδια. Στην παρουσίαση στο ιστορικό καφέ “Κήπος” θα ακουστούν για πρώτη φορά όλα τα τραγούδια με τη σειρά μάλιστα που θα έχουν στο άλμπουμ και έχω μεγάλο ενδιαφέρον και περιέργεια να δω πως θα εισπράξει το κοινό αυτό το διαφορετικό βήμα μου.
