«Είναι η µαταιοδοξία που µετέτρεψε τους αγγέλους σε διαβόλους. Είναι η ταπεινοφροσύνη που µετατρέπει τους ανθρώπους σε αγγέλους». Ιερός Αυγουστίνος
Η παραδοχή ότι ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα, αλλά ο Θεός είναι τα πάντα και η εθελοντική παράδοση της βούλησης στην πρωταρχική θεία βούληση – δηλαδή η ταπεινότητα- δεν µπορεί να δοθεί στον άνθρωπο από το Θεό σαν δώρο ή να του επιβληθεί, γιατί έτσι ο άνθρωπος θα έχανε το µεγάλο πλεονέκτηµα της ελεύθερης βούλησης και ποτέ δε θα γινόταν ανεξάρτητο παιδί του Θεού και όµοιος µε Αυτόν. Έτσι λοιπόν αφού δεν µπορεί να δώσει, αλλά ούτε και να επιβάλλει στον άνθρωπο την ταπεινότητα, το µόνο που κάνει είναι να τη θέτει µπροστά στην ψυχή µας σαν επιθυµία του και να προσπαθεί να µας διδάξει την αναγκαιότητα της για την τελείωση της ψυχής. Και αυτό γίνεται από τα πρώτα χρόνια της ζωής µας οδηγώντας µας σε διαφορετικούς δρόµους εµπειριών. Τελικά κάποια στιγµή, αργά ή γρήγορα ο άνθρωπος θα αναγνωρίσει την παντοδυναµία του θεού, αν και συνήθως αυτό θα συµβεί µετά από µεγάλα και τραγικά πλήγµατα στον εγωισµό του. Όµως εάν είναι τυχερός και έξυπνος θα συνειδητοποιήσει την αδυναµία του και θα τα καταφέρει να αλλάξει. Τότε είναι που ξεκινά να αναζητά το φως και βοήθεια στη ζωή του και στρέφεται για να το βρεί σε αυτή την ανώτερη δύναµη, την οποία προσπαθεί να γνωρίσει είτε καλύτερα, είτε διαφορετικά από ότι τη γνώριζε µέχρι τώρα. «Γιατί για να µπορέσει να αγαπήσει κανείς αληθινά το Θεό, πρέπει να προσπαθεί να Τον γνωρίσει όλο και περισσότερο». Ο Χριστός αναλύει αυτή την εξέλιξη λέγοντας:
«Όταν κάποιος άνθρωπος αρχίζει να αναρωτιέται σοβαρά, να ψάχνει και να παρακαλεί, βρίσκεται ήδη σε ένα σχετικά καλό δρόµο. Θα δώσει µεγαλύτερη προσοχή σε όλα τα όντα ( καθώς και στον εαυτό του και τη ζωή του ), θα ερευνήσει πόση προαιώνια θεία σοφία µπορεί να βρίσκεται µέσα τους. Όσο δε ψάχνει, τόσο περισσότερη θεία σοφία και τάξη θα βρίσκει σε αυτά. Ύστερα γρήγορα θα διαπιστώσει µέσα στην καρδιά του να ξυπνάει η αγάπη για το Θεό και από αυτό θα συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο ότι ο ίδιος ο Θεος θα πρέπει να έχει την πιο δυνατή αγάπη, αφού του δίνει τέτοια χαρά να δηµιουργεί, να συντηρεί και να οδηγεί προς την τελείωση αµέτρητο πλήθος πραγµάτων και όντων, όχι µόνο ως µάρτυρες της ύπαρξης του, αλλά περισσότερο ως µάρτυρες της σοφίας, της ισχύος και της αγάπης του. Όταν οι παρόµοιες συνειδητοποιήσεις στον άνθρωπο πληθαίνουν, τότε αυξάνεται φανερά και η αγάπη του για το Θεό, τον οποίο πλησιάζει όλο και πιο πολύ. Όσο µεγαλύτερη, όµως, είναι αυτή η προσέγγισή, τόσο περισσότερο θείο πνεύµα συγκεντρώνεται στην καρδία του, όπου θρέφεται από αυτήν ο σπινθήρας του και αφυπνίζεται διαρκώς περισσότερο, µέχρι η ψυχή να φθάσει στην αληθινή γνώση της δικής του εσωτερικής ζωής και της δύναµης του θείου πνεύµατος µέσα του».
Στην «Οικονοµία του Θεού» τονίζεται: Ο καθένας µπορεί να λάβει τα πάντα από Μένα και να πάρει από τις άπειρες προµήθειες µου όσα θέλει. Μπορεί να αγαπάει όσο θέλει. Μπορεί να ενδυναµωθεί σύµφωνα µε την επιθυµία του χάρη στην πίστη του, έτσι ώστε να γίνει εύκολο για αυτόν να µετακινεί βουνά µε τη βούληση του. Μπορεί να κάνει τη θέληση του τόσο ισχυρή, ώστε χιλιάδες να ακολουθούν όσα λέει. Όµως, δε συµβαίνει έτσι µε την ταπεινότητα. Αυτή είναι ελεύθερη, εντελώς δική του ιδιοκτησία. Αυτή δεν µπορώ και δεν επιτρέπεται να τη δώσω σε κανέναν άνθρωπο, παρά µόνο να την επιθυµώ και να την διδάσκω».
