«Η αρχή όλης της τέχνης είναι η αγάπη. Η αξία και το πεδίο δράσης κάθε τέχνης αποφασίζεται από το πόση ικανότητα έχει ο καλλιτέχνης για αγάπη».
Ε. ΕΣΣΕ
Ο Φρόυντ είπε ότι η τέχνη είναι μία διέξοδος στο γενετήσιο πρόβλημα. Πράγματι, κάθε μορφή τέχνης και κάθε έργο αποτελεί μια εξομολόγηση που η ανάγκη να έρθει στο φως είναι πιο μεγάλη από τον καλλιτέχνη. Μέσα από την τέχνη ανακαλύπτουμε αλλά και καταθέτουμε μεγάλες αλήθειες. Ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να τρέπεται σε φυγή από τη ζωή προκειμένου να καταφύγει στην τέχνη του. Από την οπτική γωνία του καλλιτέχνη, η τέχνη δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια να αντισταθμίσει κανείς τις ανεπάρκειες της ζωής, να βρει μια εκπλήρωση σε ανεκπλήρωτες επιθυμίες του, μια εκπλήρωση στα ανεκπλήρωτα αιτήματά του, με λίγα λόγια δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια εξιδανίκευσης των απαράδεκτων όψεων της πραγματικότητας. Το ότι η ζωή δεν μπορεί παρά να είναι πιο σκληρή από την τέχνη είναι ένα αξίωμα. Ρίχνοντας μια ματιά όμως στους πάρα πολλούς καλλιτέχνες που συνεχώς και επιτυχώς τρέπονται σε φυγή από την τέχνη καταφεύγοντας στη ζωή, που ζωγραφίζουν τόσο κακούς πίνακες, γράφουν τόσο κακά βιβλία αλλά είναι τόσο γοητευτικοι σαν άνθρωποι, τόσο αξιοθαύμαστοι, μπορούμε εύκολα να συγχωρήσουμε την κακή χρήση του ταλέντου. Για τον καλλιτέχνη δεν υπάρχει πρέπει, ο πραγματικός καλλιτέχνης δεν παρακινείται ποτέ από κανενός είδους υποχρέωση, αλλα από το ένστικτο, κάνει αυτό ακριβώς που η φύση τον προστάζει….. Αλλά με μια πιο πλατιά και διαφορετική έννοια ο καλλιτέχνης, όπως και κάθε άνθρωπος με δύναμη και ευαισθησία πάνω από το μέσο όρο, έχει τη σημασία του για το μέλλον της ανθρωπότητας. Ο καθένας από αυτούς τους πρωτότυπους, ευαίσθητους, παράφορους και ανήσυχους ανθρώπους είναι μια προσπάθεια της ανθρωπότητας να ανοίξει και να πετύχει νέες δυνατότητες. Μπορεί να υπάρχει πολλή αλήθεια στην υπόθεση ότι κάθε θρίαμβος στο χώρο της δουλείας ενός καλλιτέχνη πληρώνεται με θυσίες στην ιδιωτική του ζωή. Κανένα έργο δεν μπορεί να ολοκληρωθεί διαφορετικά. Είναι κακή και ανυπόστατη η υπόθεση ότι η τέχνη γεννιέται από ένα περίσσευμα ευτυχίας, ικανοποίησης και αρμονίας. Η τέχνη είναι έμπνευση και η έμπνευση αντλείται από την ίδια τη ζωή, από την καθημερινότητα, από τα πάθη, από τις σκέψεις, από τις αντιθέσεις και από τη ψυχή του καλλιτέχνη. Καλή ή κακή είναι ένα φωτάκι στα σκοτάδια. Καλή ή κακή γεννά πολιτισμό. Καλή ή κακή αγωνίζεται και ελπίζει. Καλή ή κακή θέλει θυσία και αγώνα. Όταν κάθε άλλο είδος ανθρώπινου επιτεύγματος μπορεί να κατορθωθεί μόνο κάτω από συνθήκες καταναγκασμού και σκληρής πίεσης, γιατί θα έπρεπε η τέχνη να αποτελεί εξαίρεση;
