Προετοιμάζονται άραγε κάποιοι άνθρωποι για να γίνουν ήρωες; Κι αν ναι, πώς στέκονται ξαφνικά απέναντι στο αναπότρεπτο, τις μοιραίες στιγμές πριν το τέλος;
Τι λόγια να αντάλλαξαν ο Χρήστος Μουλάς κι ο Περικλής Στεφανίδης, ποιες σκέψεις να μοιράστηκαν τα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν από την επιτυχημένη ρίψη του νερού μέχρι τη συντριβή του πυροσβεστικού τους αεροσκάφους;
Αναπάντητα θα μείνουν τα ερωτήματα, γιατί οι δύο νέοι Ίκαροι, δεν γύρισαν χθες βράδυ σπίτι μετά τη δουλειά. «Έπεσαν εν ώρα καθήκοντος», έγραψε κιόλας η ιστορία.
Κι είναι αυτές οι τραγικές στιγμές που έρχονται να υπενθυμίσουν την ασημαντότητα των πάντων, μπροστά στις προσπάθειες που καταβάλουν άνθρωποι που παλεύουν για να σώσουν ζωές. Μπροστά στο ρίσκο του να παίζεις τη ζωή σου κορώνα – γράμματα πετώντας μέσα στη φωτιά, κουβαλώντας στα “φτερά” σου το βάρος της ευθύνης της προστασίας της ανθρώπινης ζωής. Αφήνοντας τη ζωή σου στα… χέρια μιας μηχανής, ενός χειρισμού, της μοίρας.
Πίσω, μένουν οι οικογένειες, οι φίλοι, για να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη των ηρώων τους. Για να θυμίζουν, όταν οι υπόλοιποι το ξεχνάμε, πως για κάθε σπιθαμή γης που σώζεται σε μια πυρκαγιά, υπάρχουν άνθρωποι που ρίσκαραν τα πάντα…
Οι εν λόγω ΗΡΩΕΣ πιλότοι μας έκαναν “τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι” το καθήκον τους στην πατρίδα θυσιάζοντας την ζωή τους για την ύπαρξη της. ΄Εχουμε άραγε αναρωτηθεί αν εμείς ως πολίτες παραβλέποντας και αγνοώντας νόμους και εντολές των αρμοδίων υπηρεσιών, ποιώντας κάθετον χειρονομίαν ,σε ότι αφορά τις καταστρεπτικές συνέπειες των πράξεων μας, είμαστε συνυπαίτιοι για τον άδικο χαμό των αξιωματικών μας; Μήπως τελικά μέσα σε όλα τα άλλα πρέπει να ξαναδούμε και να βελτιώσουμε τοις ποινές “χάδι” που επιβάλλονται με ποινές που να θυμίζουν ,σε σχέση με την συγκεκριμένη περίπτωση,τον αρχαίο πρόγονο μας νομοθέτη Δράκοντα;
Συναινώ στην συνυπαιτιότητά μας
Τό μόνο που κατάφερα γι αυτούς είναι τώρα που βρίσκονται ψηλά, το ιερό πανι που τους σκέπασε να το βλέπουν να κυματίζει από τ Αγιού Πνευμάτου την κορφή………………….
Υ.Γ. Το βίντεο είναι του 2018…………………………..