Ο Ιωάννης Λαζόπουλος γεννήθηκε το έτος 1905 στο ορεινό χωριό Τεµένια Σελίνου. Η Επιστράτευση του 1940 τον βρήκε να υπηρετεί ως έφεδρος λοχίας στο Αλβανικό Μέτωπο σε ηλικια 35 ετων. Μετά την κατάρρευση του Μετώπου βρέθηκε στον Πειραιά, όπου µαζί µε άλλους Σελινιώτες συµπολεµιστές του κατάφεραν να φορτώσουν ένα καΐκι µε πυροµαχικά και όπλα και να τα φέρουν στην Κρήτη, µε σκοπό να συνεχίσουν τον Αγώνα.
Αφού πρώτα επισκεύτηκε το χωριό του για να δει το µονάκριβο παιδί του και τη γυναίκα του, ανταποκρινόµενος στο κάλεσµα της Πατρίδας και στις παροτρύνσεις του γενικού στρατιωτικού διοικητή του Σελίνου αντισυνταγµατάρχη Χαράλαµπου Σειραδάκη ο οποίος καλούσε όλους τους Σελινιώτες να πάρουν ό,τι όπλα έχουν και να συµµετέχουν στην Αντίσταση κατά των Γερµανών ανακόπτωντας την πορεία τους προς Παλαιόχωρα. Χωρίς δεύτερη σκέψη ο Ιωάννης Λαζόπουλος πήρε το όπλο του, αποχαιρέτησε τη γυναίκα και το παιδί του και µαζί µε άλλους Σελινιώτες µετέβη στις Βουκολιές και συγκεκριµένα στη γειτονιά Κουλουκουθιανά για να χτυπήσουν τις εµπροσθοφυλακές των Γερµανών που όδευαν ήδη προς Κάνδανο και Παλαιόχωρα, δηλαδή προς την ενδοχώρα των Χανίων. Η πρώτη µάχη διεξήχθη στην τοποθεσια Χαϊντέρι των Κουλουκουθιανών λίγο πριν απο την είσοδο στην κωµόπολη των Βουκολιών. Ο Ιωάννης Λαζόπουλος πάλεψε σαν ατρόµητο λιοντάρι πρώτος µε απαράµµιλλη γεναιότητα και έπεσε µαχόµενος στο σηµείο που σήµερα βρίσκεται ο ανδριάντας του. Κατά τη διάρκεια αυτής της µάχης στις 21 Μαΐου 1941 στην οποία σκοτώθηκαν και αρκετοί Γερµανοί, εκτός από τον Λοχία Ιωάννη Λαζόπουλο σκοτώθηκαν και οι παρακατω Έλληνες Αγωνιστές:
Αγγελάκης Μιχαήλ
Γουλιελµος Γεώργιος
Ζωγραφάκης Ιωάννης
Καλογεράκης Ανδρέας
Καλογεράκης Νικόλαος
Λεβεντάκης ∆ηµήτριος
Μαρκετακης Γεώργιος
Μενεγάκης Ευάγγελος
Γουµενάκης Μάρκος
Η σορός του Λαζόπουλου ετάφη επιτόπου πρόχειρα κάτω από ενα σωρό πέτρες και χώµατα αλλά οι Γερµανοί συνέλαβαν πολλούς ντόπιους και τους βασάνισαν για να οµολογήσουν ποιοι ήταν αυτοί που τους επιτέθηκαν και µετά προχώρησαν σε εκταφή του νεκρού και είδαν ότι φορούσε την ελληνική στρατωτική στολή.
Αυτό το γεγονός στάθηκε η αφορµή για να θεωρήσουν ότι χτυπήθηκαν απο τµήµατα του Ελληνικού Στρατού και έτσι η κωµόπολις Βουκολιές γλύτωσε από την πλήρη καταστροφή, τις εκτελέσεις αθώων πολιτών και το κάψιµο, όπως έγινε µετά από λίγες ηµέρες στην Κάνδανο κ.λπ. µε αφορµή την Αντίσταση που προέβαλαν οι ντόπιοι Αγωνιστές σε όλο τον επαρχιακό δροµο από Ταυρωνίτη µέχρι Παλαιόχωρα και συγκεκριµένα στις θέσεις Πόρος Μεσαυλίων, Κουρµπες, Φλώρια, Άναβος, Σπινιανό Φαράγγι, Κακοδίκι κ.λπ.
Ασφαλως η θυσία του λοχία Ιωάννη Λαζόπουλου επαιξε καθοριστικό ρόλο ούτως ώστε η κωµόπολις των Βουκολιών να µη συµπεριλαµβάνεται σηµερα µεταξύ των Μαρτυρικών χωριών του τόπου µας.
Και ο ίδιος µε την αυτοθυσία του αυτή σίγουρα κατέταξε το όνοµά του µεταξυ των ηρώων και των µαρτύρων του πολύπαθου Νησιού µας.
Η Λαϊκή Μούσα τον τίµησε µε το παρακάτω Ριζίτικο Τραγούδι.
Ποιος έχει δυνατή καρδιά
να πάει στα Τεµένια
να πα να πει τση Γιάννενας,
καινουργιο-παντρεµένης
Ο Γιάννης εσκοτώθηκε
στσοι Βουκολιές στη µάχη
τσοι Γερµανους πολέµουνε….
Στο σηµείο που έπεσε ο Λαζόπουλος µεταπολεµικά στήθηκε ένα πρόχειρο άγαλµα κατασκευασµένο από γύψο, ως ένδειξη Τιµής και Ευγνωµοσύνης και αργότερα αντικαταστάθηκε από το σηµερινό ορειχάλκινο που υπάρχει εκεί. Τα οστά του µεταφέρθηκαν µετά από αρκετά χρόνια στον τόπο καταγωγής του, στα Τεµένια Σελίνου.
Ιστορίες όπως αυτή του λοχία Γιάννη Λαζόπουλου, υπάρχουν πολλές σε όλη την Κρήτη οι οποίες κατά την ταπεινη µου άποψη, όχι µόνο πρέπει να διδάσκονται αλλά και να διδάσκουν, ειδικά σήµερα που τα µαύρα σύννεφα της Παγκόσµιας αποσταθεροποίησης απειλούν ολόκληρο τον Πλανήτη αλλά και τη Χώρα µας και να µνηµονεύονται όλες οι γνωστές και άγνωστες πτυχές της Αθάνατης Ελληνικής Ψυχής στις νεότερες γενιές, µεταλαµπαδεύοντας την αγάπη για την Ελευθερία, την Πατρίδα και τα Ιερά Ιδανικά της φυλής µας.
Με απέραντο Σεβασµό στη µνήµη του Σελινιώτη Ήρωα, του πρώτου Σελινιώτη νεκρού της Μάχης της Κρήτης, κλείνω αυτό το µικρό µου αφιέρωµα µε µια µαντινάδα.
Εις τα Τεµένια αν έρθετε
Ξένοι, εχθροί και φίλοι..
στο µνήµα του Λαζόπουλου
άψετε το καντήλι…
Θανάσης Πατεράκης πρόεδρος του Συλλόγου Στιχουργών Ν. Χανιων
µέλος της ∆ιεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
