Η τιμιότητα ως “ενοχή”

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

» Διαπιστώσεις με αφορμή έναν 28χρονο αγώνα

Τον 28χρονο αγώνα μου κατά της παράνομης κυκλοφορίας και της γραφειοκρατικής σύνταξης των δαπανών επισκευής που αφορά τα κρατικά οχήματα, συνεχίζω ακάθεκτα και  ως τακτικός συνεργάτης των “Χ.ν.” αμέσως μετά την αποστρατεία μου το 2001 από την ΕΛ.ΑΣ.

Δυστυχώς, ούτε σε αυτά τα χρόνια, δεν έχουν ενδιαφερθεί ουσιαστικά για το εν λόγω θέμα οι κατά καιρούς κυβερνήσεις, τα πολιτικά κόμματα, οι βουλευτές αλλά και οι συνδικαλιστές.

Σε ηλικία 36 ετών, με τον βαθμό του ανθυπαστυνόμου και έχοντας 17 χρόνια υπηρεσίας, είχα φτάσει σε απόγνωση εξαιτίας της αρνητικής αντιμετώπισης των μελετών μου από την Τεχνική Υπηρεσία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης.

Έτσι, τον Ιούνιο του 1993 δημοσιεύτηκε στον τοπικό Τύπο των Χανίων μία επιστολή διαμαρτυρίας μου, καλώντας μάλιστα τον αρχηγό του Σώματος σε τηλεοπτική συζήτηση με θέμα την κρατική διαφθορά, στο κεφάλαιο που αφορά στα κρατικά οχήματα.

H επιστολή αυτή, η οποία δημοσιεύθηκε και στα “Χανιώτικα νέα”, συνοδευόταν από σχόλιο της εφημερίδας, όπου, μεταξύ άλλων επεσήμανε: «Στη χώρα της αδιαφορίας, της αναισθησίας, της ισοπέδωσης των πάντων, θα βρεθεί κάποιος να μας πει πως ο εν ενεργεία ανθυπαστυνόμος κ. Κάκανος, που καταγγέλλει, που προτείνει λύσεις συμφέρουσες -λέει- για το ελληνικό κράτος, έχει άδικο, παραλογίζεται;

Δεν τολμάς εύκολα να “σηκώσεις κεφάλι” και να ασχοληθείς με τα “στραβά και ανάποδα” που συμβαίνουν σε μια υπηρεσία, στον κρατικό μηχανισμό, στην Ελληνική Αστυνομία και μάλιστα “εκ των έσω”.

Ο κ. Κάκανος τολμά. Οι πάνω απ’ αυτόν φαίνονται διστακτικοί.

Γιατί;».

Με αφορμή, λοιπόν, μία πρόσφατη ανάρτηση στην προσωπική μου ιστοσελίδα, κάτω από ένα άρθρο μου που αφορούσε στις εσωκομματικές εκλογές για ανάδειξη ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ, εξηγώ γιατί «αντιπαθώ» τον παλαιοκομματισμό, γράφοντας τα παρακάτω:

«Σε ηλικία 36 ετών ως ένστολος της ΕΛ.ΑΣ., με 17 χρόνια υπηρεσίας και εφόσον οι μέχρι τότε προσπάθειές μου με την έγκριση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Χανίων, αντιμετωπίστηκαν από την διεύθυνση Τεχνικών του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης αρνητικά, ενώ εφαρμοζόταν με απόλυτη επιτυχία σε επίπεδο νομού, κυριεύτηκα από απελπισία και δημοσίευσα στον τοπικό Τύπο των Χανίων σχετική επιστολή “προκαλώντας” τον ίδιο τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ., σε τηλεοπτική συζήτηση κατά της διαφθοράς που “κρύβει” το κεφάλαιο υπηρεσιακά οχήματα. Η ζωή μου άρχισε να δυσκολεύει στη συνέχεια και μαζί με εμένα και της οικογένειας μου. Εκείνα τα χρόνια δεν τολμούσε κανείς να εκφραστεί κατά του κράτους για θέματα διαφθοράς. Ο αγώνας μου υποστηρίχθηκε μάλιστα από έξι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης με επικεφαλής τον μακαριστό Σήφη Βαλυράκη με κατάθεση σχετικής ερώτησης στην διεύθυνση κοινοβουλευτικού ελέγχου της βουλής.

Ακολούθησαν και άλλες ερωτήσεις από άλλους βουλευτές και μία τελευταία λίγα χρόνια αργότερα με τη Νέα Δημοκρατία στην αντιπολίτευση και ερωτώντα βουλευτή τον πρώην  αντιπρόεδρο της βουλής και υπουργό προστασίας του πολίτη Χρήστο Μαρκογιαννάκη.

Υποστηρίχθηκα και από συνδικαλιστές οι οποίοι στη συνέχεια, αφού διαπίστωσαν το σοβαρό πρόβλημα που υπάρχει, με άφησαν να παλεύω μόνος μου. Αντιμετώπισα αρκετά πειθαρχικά συμβούλια με το ερώτημα της απόταξης, αλλά ενώ είχαν την ισχύ δεν κατάφεραν να με αποτάξουν.. Η ζωή μου, όμως, όπως προανέφερα, και της οικογένειας μου, δυσκόλευε γιατί αντιμετώπισα μεταθέσεις, πρόστιμα με μείωση του μισθού, ψυχολογικό πόλεμο κλπ. Τα πιο δύσκολα χρόνια μου, ήταν με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη, αιτία που μ’ έκανε το 1995 να μην θέλω να συνεχίσω υποστηρίζοντας το ΠΑΣΟΚ.

Με την αλλαγή, όμως της ηγεσίας του και πρόεδρο τον Γιώργο Παπανδρέου επανήλθα στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ όχι ως μέλος αλλά ως φίλος και με αυτή την ιδιότητα εγκρίθηκε η συμμετοχή μου ως υποψήφιου βουλευτή στις εθνικές εκλογές του 2009 στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στον νομό μας».

Για περισσότερα σας παραπέμπω να διαβάσετε στους παρακάτω συνδέσμους στην ιστοσελίδα μου όπου υπάρχουν αναρίθμητες αναρτήσεις με διάφορα δημοσιεύματα στον τοπικό Τύπο των Χανίων και όχι μόνο καθώς και σε ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

Όταν, λοιπόν, η ελληνική πολιτεία καλύπτει την διαφθορά διώκοντας κάθε έντιμο και φιλότιμο δημόσιο υπάλληλο, “δικαίως”, σύμφωνα και με την Διεθνή Διαφάνεια παραμένει διαχρονικά στις πιο διεφθαρμένες χώρες της Ευρώπης.

Με την παρούσα δημοσίευση στη δύση του 2021 επανέρχομαι στο θέμα αυτό ευελπιστώντας έστω και αργά στην δικαίωση μου αλλά και την άμεση αλλαγή των νομοθεσιών της κυβέρνησης του μακαριστού Αλέξανδρου Παπάγου όπου την περίοδο εκείνη με τα δεδομένα και τους συσχετισμούς εφαρμόστηκε αυστηρός έλεγχος σε όλα τα κρατικά οχήματα τα οποία κυκλοφορούσαν επίσης παράνομα. Στα μεταγενέστερα χρόνια που οι συσχετισμοί όλο και διαφοροποιόταν έπρεπε να γινόταν το ίδιο και στις νομοθεσίες. Δυστυχώς, όμως παρέμειναν κι έτσι ο αναχρονισμός και η διαφθορά ευδοκίμησαν με τον παλαιοκομματισμό μέχρι και σήμερα. .