Ή τώρα ή ποτέ…

» Έχει την αλήθεια της, αυτή η φράση.

Το πρόβληµα στο παρκάρισµα για όσους θέλουν να βρεθούν στην πόλη των Χανίων, είναι πανθοµολογούµενο, µε τους αρµόδιους να διερευνούν λύσεις και τους πολίτες να εκτιµούν ότι αυτή η άθλια κατάσταση, δεν επιτρέπει στη πόλη να προοδεύσει.
Κάθε λογικό ον, κάθε πολίτης που έχει αντίληψη των δικαιωµάτων αλλά και των υποχρεώσεων του, κάθε Χανιώτης και Χανιώτισσα που µπορούν να θέσουν µε ειλικρίνεια το θέµα σε ένα τραπέζι διαλόγου, εύκολα διαπιστώνουν πως το παρκινγκ στα Χανιά, είναι ζήτηµα συµπεριφοράς όλων µας.
∆εκτό…
Ξεκινάει ο ένας από Γογονή για να βρεθεί µε το αµάξι του στη Σκαλίδη. Φεύγει ο άλλος από ∆ικαστήρια για να παρκάρει στη ∆ηµοτική Αγορά. Επιµένει ο τρίτος να ξεκινήσει από Νέα Χώρα για να κάνει τα ψώνια του από την Ανδρέα Παπανδρέου.
Με ποια λογική.
Από νωρίς το πρωί, όλες οι θέσεις πάρκινγκ είναι κατειληµµένες από τους εµπόρους, επιχειρηµατίες, υπαλλήλους του δηµόσιου και ιδιωτικού τοµέα.
Με ποια λογική.
Φυσικά και υπάρχει λογική, η οποία βροντοφωνάζει και λέει, ότι πάνω από το 50% τόσο των οδηγών µικρών αποστάσεων, όσο και των από νωρίς παρκαρισµένων για να πάνε στις εργασίες τους, θα ήθελαν να µην πάρουν τα οχήµατα τους αλλά δυστυχώς, δεν έχουν άλλη λύση.
Κουβεντιάζοντας µε νέα παιδιά, µε µαθητές, µε ηλικιωµένους, µε ενεργούς στη σκέψη πολίτες, όλοι µα όλοι εκφράζουν την απορία, γιατί να µην υπάρχουν πολλά µίνι λεωφορεία, µικρά όµως… τα οποία να κάνουν συνεχώς διαδροµές από τις εισόδους της πόλης και προς διάφορες κεντρικές περιοχές.
Εκφράζουν την απορία, γιατί να µην ερευνηθεί η δυνατότητα υπόγειων πάρκινγκ σε σηµεία όπως τα Γυµνάσια, οι Ιταλικοί Στρατώνες, το Πάρκο Ειρήνης, όπισθεν της Αντιπεριφέρειας κ.λπ.
Να αναζητηθούν λύσεις δηλαδή, για τη δηµιουργία υπόγειων θέσεων στάθµευσης, όπου µεταξύ άλλων θα αναδειχθεί η πόλη, θα ενισχυθεί το Εµπορικό Κέντρο, θα πάψουν οι γκρίνιες και οι βρισιές, οι κλήσεις και τα πρόστιµα.
Μα πάνω από όλα θα αποδείξουµε όλοι µαζί πως µας ενδιαφέρει, όχι µόνο το όπως βολευτούµε σήµερα, αλλά το ότι αγαπάµε τον τόπο που θα αφήσουµε στα παιδιά και τα παιδιά των παιδιών µας.
Υπάρχει µία διάχυτη αίσθηση πως, αν δεν γίνει κάτι άµεσα, το κέντρο των Χανίων και οι όµορες γειτονιές θα νεκρώσουν. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, όµως αυτό το έζησαν και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη πριν από χρόνια.
Μέχρι να αντιληφθούν οι ιθύνοντες, πως ανάδειξη περιοχών, πεζοδροµήσεις, φωτισµός, όµορφες προσόψεις καταστηµάτων, γωνιές πρασίνου, µικρά πάρκα, χωρίς όµως τα αυτοκίνητα χύµα, τις εξατµίσεις, τις κόρνες, τη φασαρία, είναι µία πόλη που προορίζεται για να ζήσει πολιτισµένα.
Ουδείς αµφιβάλει για τον προβληµατισµό των αρµοδίων. Υπάρχει όµως δυσπιστία στην ταχύτητα για εξεύρεση λύσεων και στο σκεπτικό των λύσεων.
Το, ή τώρα ή ποτέ, στη συγκεκριµένη περίπτωση είναι µία πολύ σοβαρή φράση. Ήδη τα 5χρονα παιδιά έχουν γίνει 20χρονοι πολίτες κι οι σηµερινοί 15άρηδες δεν ελπίζουν όπως λένε, ότι θα έχει αλλάξει κάτι όταν θα είναι 30άρηδες.
Αν όντως αυτό συµβεί, τότε δε µας αξίζει ο τόπος µας, ούτε καν ο καθρέπτης µας.

-ο παρατηρητικός-
Μ. π. Λ.