Ι.-ΑΛΛΟ η πολιτική που ακολουθεί μια κυβέρνηση, άλλο η ψυχοσύνθεση ενός λαού. Αν και, η κυβέρνηση, όταν είναι αντιδημοκρατική, αυταρχική και ελέγχει τα ΜΜΕ, είναι σε θέση να “κατευθύνει” και τον λαό της.
ΠΟΙΟΣ λησμονεί αυτό που έλεγε ο πωθυπουργός της Ελλάδος στις αρχές της δεκαετίας του 1990 (Κ. Μητσοτάκης) ότι «οι Τούρκοι είναι καλοί άνθρωποι!», για να του απαντήσει ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι «τους Τούρκους, τους ξέρω καλά εγώ»;
ΣΗΜΕΡΑ, στην Τουρκία του νεοθωμανού Σουλτάνου Ερντογάν γίνονται πράγματα που δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας και τα οποία κανείς δεν χρειάζεται να ελέγξει -και πώς να τα ελέγξει;- κατά πόσο, δηλαδή, σέβονται εγχώριους, ευρωπαϊκούς
ΜΟΛΙΣ προχθές, μετά τη Βάρνα, φέρεται να δήλωσε ο περίγυρος του Ερντογάν ότι οι δυο Ελληνες αξιωματικοί θα… φυλακιστούν για 5 χρόνια στις τουρκικές φυλακές, πιέζοντας έτσι για τους 8 Τούρκους “αντικαθεστωτικούς” που προσέφυγαν στη χώρα μας!
ΔΕΙΝΟΣ παίκτης στο πόκερ της διπλωματίας ο Τούρκος ηγέτης. Εμείς;
ΙΙ.-ΓΙΑ μια Τουρκία στην οποία επανήλθε το κλίμα του “Εξπρές του Μεσονυκτίου”, τίποτε δεν είναι απίθανο, τίποτε πια δεν εντυπωσιάζει. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης (που τα περισσότερα έγιναν φιλικά προς τον Ερντογάν), κι αν ακόμη γνωρίζουν την (οποιαδήποτε) αλήθεια, αναγκάζονται να την αποκρύψουν.
Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ηγέτης, μετά το πραξικόπημα, τα βλέπει όλα μέσα από ένα πρίσμα θεωριών συνωμοσίας εναντίον του. Κάτι περίπου σαν την τρέλα του μεγαλείου των “μεγάλων κατακτητών” της ιστορίας.
ΥΠΟΨΙΑΖΟΜΑΣΤΕ, μετά τις τελευταίες εξελίξεις και τα “ηχηρά μηνύματα” (δηλώσεις) της Ε.Ε., ότι η σύλληψη των δύο στρατιωτικών ήταν μία στημένη προσπάθεια του Ερντογάν να αποκτήσει ένα “πιόνι” στα χέρια του για να πιέζει μ’ αυτό όχι μόνο την Αθήνα αλλά και την Ε.Ε. Για τον Ερντογάν, εφεξής θα «φταίνε πάντα οι Έλληνες», γι’ αυτό και θα διαστρεβλώνει τα γεγονότα όπως τον συμφέρουν.
ΕΙΝΑΙ σαφές ότι ο Τούρκος ηγέτης έχει άλλα στο μυαλό του, μετά τη “νίκη” του εναντίον των Κούρδων στο Αφρίν. Ο μεγαλοϊδεατισμός του τον καθιστά πολύ πιο επικίνδυνο από ό,τι ήταν μέχρι χθες, και αλίμονό μας αν δεν βρισκόμαστε σε συνεχή εγρήγορση και ομόνοια…
