2,5 εκατομμύρια Ευρωπαίοι πάσχουν από τραυματική εγκεφαλική βλάβη κάθε χρόνο. Η ανάρρωσή τους εξαρτάται από το πώς θα τους φροντίσουν αλλά και από το πού. Οι ιατροί που συναντήθηκαν στο Πανεπιστήμιο της Αμβέρσας θεωρούν ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν και ότι όλοι έχουν δικαίωμα για την καλύτερη, εξατομικευμένη φροντίδα.
Ένα εξαιρετικό παράδειγμα είναι ο Μπαρτ. Ο Μπαρτ υπέφερε από τραυματική εγκεφαλική βλάβη, μετά από ένα ατύχημα που είχε με το αυτοκίνητό του, τον Μάρτιο του 2015. Η ιστορία του αναδεικνύει την περιπλοκότητα της ασθένειας και τη δυσκολία που υπάρχει στην αντιμετώπισή της.
Τα τραύματα που είχε στο σώμα του θεραπεύτηκαν. Στα επείγοντα που διεκομίσθη δεν βρήκαν την κάκωση στον εγκέφαλο. Το αντιλήφθηκε πολύ μετά, όταν οι γύρω του του είπαν ότι η συμπεριφορά του είχε αλλάξει: «Εκνευριζόμουν πάντα πολύ εύκολα. Θύμωνα πολύ γρήγορα με το παραμικρό. Δεν ήμουν ο εαυτός μου. Αρχικά δεν ήθελα να το πιστέψω, μέχρι που ένας γιατρός μου είπε ότι είναι πολύ φυσιολογικό και συμβαίνει αρκετά συχνά σε πολύ κόσμο».
Ο ειδικός σε θέματα κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων, καθηγητής Άντριου Μαας παρακολουθούσε την περίπτωση του Μπαρτ: «Ευτυχώς έλαβε τη σωστή ιατρική φροντίδα και θεραπεία και ανέρρωσε εντελώς. Αλλά άλλοι ασθενείς που δεν λαμβάνουν αυτά τη θεραπεία, μπορεί να παρουσιάσουν επιδείνωση».
Περιπτώσεις όπως του Μπαρτ μελετώνται από ειδικούς από όλη την Ευρώπη που συμμετέχουν στο ευρωπαϊκό πρότζεκτ Center-TBI. Η συνάντησή τους πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Αμβέρσας. Όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να ληφθούν επείγοντα μέτρα:
«Δεν έχουμε καινούργιες θεραπείες για την τραυματική εγκεφαλική βλάβη, τα τελευταία 40 χρόνια. Πρέπει λοιπόν να βρεθούμε όλοι οι ευρωπαίοι ερευνητές για να μελετήσουμε την παθολογία και να κατανοήσουμε καλύτερα τι είναι αυτό που προκαλεί τόσους θανάτους και αναπηρίες στους ασθενείς μας» τονίζει η Φιόνα Λέκι, γιατρός στα επείγοντα περιστατικά στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ.
Το συγκεκριμένο πρότζεκτ εξετάζει 4500 ασθενείς με τραυματικές εγκεφαλικές βλάβες σε 19 χώρες. Το πεδίο είναι ιδιαίτερα ευρύ, καθώς οι ιατροί εξετάζουν ασθενείς διαφορετικών ηλικιών, συγκρίνουν την ανταπόκριση στα επείγοντα περιστατικά και αξιολογούν την πορεία των ασθενών, μετά τη βλάβη.
