Οι τρεις σωματοφύλακες

Ο Αλέξανδρος Δουμάς καμάρωνε στην ορκωμοσία των τριών βαφτιστηριών του. Δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνησή του βλέποντας  τα πνευματικά του παιδιά να παίρνουν τα πτυχία τους από το Πανεπιστήμιο.
O Ντ’ Αρτανιάν είχε σπουδάσει στην Ευελπίδων, ο Άθως στην Ιατρική και ο Πόρθος στην Σχολή Αξιωματικών της Αστυνομίας. Είχε κι ένα τέταρτο  πνευματικό παιδί, τον Άραμη, ο οποίος εκάρει μοναχός τον προηγούμενο χρόνο.
Τα παιδιά μεγάλωσαν και λόγω της κλασικής τους παιδείας -είχαν διδαχθεί στο Λύκειο, εκτός από τη Λατινική και ολόκληρη την αρχαιοελληνική γραμματεία- μετακόμισαν στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του 1990.  Όλοι διορίστηκαν στο Δημόσιο, πολιτογραφήθηκαν Έλληνες και υπηρέτησαν τίμια και ευσυνείδητα την επιστήμη τους, την υπηρεσία τους και την κοινωνία. Ακόμα και ο Άραμης έγινε ορθόδοξος μοναχός και πήγε στο Άγιο Όρος.
Η κρίση και τα μνημόνια μείωσαν τις οικονομικές τους απολαβές, όπως άλλωστε και σε όλους τους εργαζόμενους, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Όλα αυτά, βέβαια, με αντισυνταγματικό τρόπο, καθώς καταπατήθηκε το σύνταγμα, οι νόμοι του κράτους και καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Τα τρία αδέλφια απόρησαν, διότι όταν διορίστηκαν είχαν ορκιστεί ότι θα υπάκουαν στους νόμους και το σύνταγμα. Αναρωτήθηκαν, λοιπόν, ποιό σύνταγμα, ποιούς νόμους, τίνος κράτους;  Φυσικά στενοχωρήθηκαν, αλλά προσαρμόστηκαν στη νέα πραγματικότητα και συνέχισαν  τη ζωή τους κάτω από τις νέες οικονομικές συνθήκες. Είδαν τις πορείες των αγανακτισμένων, τα συλλαλητήρια και συμφωνούσαν με τους ομοιοπαθούντες και τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους τους. Ο μοναχός αδελφός τους, είπε να κάνουν υπομονή, «δεν θα είναι πάντα έτσι» τους τόνιζε.
Πραγματικά, τον Αύγουστο του 2018 η χώρα βγήκε από τα μνημόνια και τώρα ψηφίστηκε νόμος που επιστρέφει στους δικαιούχους τις αντισυνταγματικές περικοπές. Τα αδέλφια χάρηκαν συγκρατημένα, διότι περιμένουν και την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Ο προσευχόμενος Άραμης το είχε είπε: «Στην κοινωνία δεν ζείτε μονάχοι. Η ατομική ευδαιμονία είναι σε άμεση συνάρτηση με την συλλογική. Η προσωπική ευτυχία συμβαδίζει και τρέφεται από την ευτυχία του κοινωνικού συνόλου. Η ύπαρξη μας εξαρτάται από την ύπαρξη των άλλων».
Αναμένοντας την αποκατάσταση κι αυτής της μνημονιακής αδικίας τα τρία αδέλφια συναντήθηκαν στον κήπο του Πόρθου και ξανάρχισαν την προπόνηση στο αγαπημένο τους σπορ, την ξιφασκία.