Η τσικουδιά

Τα στρέμφυλα του έρωτα,
μες το καζάνι βάνω
και πρωτοράκι του σεβντά,
με τ’ άρωμά σου βγάνω.
Μπροστά στο ρακοκάζανο,
σου έσφιξα το χέρι,
υπόσχεση σου έδωκα,
πως θα σε κάμω ταίρι.
Δε με μεθεί η τσικουδιά,
κι αν πιω ένα μπουκάλι,
ζαλίζομαι όντε βρεθώ,
μες τη ζεστή σου αγκάλη.
Το πρωτοράκι της χαράς,
κερνάς με κάθε τόσο,
χορεύει σούστα η καρδιά,
όντε σε ανταμώσω.
Στα ρακοκαζανέματα,
οι Κρητικοί γλεντούνε,
τα ήθη και τα έθιμα
αιώνες τα κρατούνε.