«Ο φόβος νικάει περισσότερους ανθρώπους από οτιδήποτε άλλο πράγμα στον κόσμο».
Έμερσον
Η συνειδητότητα της παρουσίας του Θεού στη ζωή μας είναι το αντιστάθμισμα του φόβου. Πολλές φορές χρησιμοποιούμε την έκφραση, «ότι είναι να γίνει, θα γίνει» κι όμως σχεδόν ποτέ δεν το εννοούμε και είτε το λέμε από απογοήτευση, είτε το λέμε από φόβο για το αβέβαιο μέλλον. Όμως όχι, το μέλλον δε θα πρέπει να φαντάζει αβέβαιο, όσο η πίστη στο Θεό υπάρχει μέσα μας. Η βεβαιότητα ότι αυτό που συμβαίνει ή θα συμβεί στο μέλλον είναι μέσα από θεία παρέμβαση, είναι ο μόνος τρόπος να προσπεράσουμε και να ξεπεράσουμε τον οποιονδήποτε φόβο.
Όλα τα μηνύματα που παίρνουμε αυτές τις μέρες, είναι μόνο μηνύματα και εικόνες φόβου και τρόμου. Αυτό ακριβώς το σκοπό θέλουν να εξυπηρετούν, να μας τρομοκρατούν και στη συνέχεια να χάσουμε και να ξεχάσουμε τη δύναμη μας και τη θεία μας προέλευση. Όσο μεγαλύτερο χώρο δίνουμε, όσο φοβόμαστε, τόσο περισσότερος είναι ο φόβος που φωλιάζει μέσα μας και στο τέλος, κατακτώντας πρώτα την ψυχή μας και μετά το σώμα μας, η ζωή μας τελειώνει. Αλλά κι εάν η κατάκτηση δεν είναι ολική, η ζημιά που προκαλεί το αίσθημα του φόβου στη ζωή μας και στην καθημερινότητα μας είναι πολύ μεγάλη, δηλητηριάζοντας μέρα με τη μέρα τα συναισθήματα μας και καθιστώντας άθλια την ποιότητα της ζωής μας.
Έχοντας πολλές μορφές όπως αυτή του άγχους, της αγωνίας, της υπερβολικής έντασης και προκαλώντας μας την εντύπωση ότι είμαστε μόνοι και αβοήθητοι, αδύναμοι και ανίκανοι να χειριστούμε τις καταστάσεις της ζωής μας, κυριολεκτικά είναι η καταστροφή μας. Και ενώ ο φόβος είναι η μεγαλύτερη και η πιο καταστρεπτική δύναμη για την ευφυία του ανθρώπου, η σημερινή κοινωνία είναι το μόνο που προσφέρει απλόχερα στα μέλη της. Ειδήσεις, συζητήσεις, γραφόμενα, όλα κινούνται γύρω από μια ανεξέλεγκτη τρομοκρατία της απελπισίας και του τρόμου για το αύριο. Κι όμως ούτε ένα έθνος, ούτε ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ενεργήσει ανθρώπινα υπό το κράτος του φόβου. Η κοινωνία ταιζει καλά το τέρας του φόβου κι αυτό γιγαντώνεται και τώρα έχει γίνει πια πολύ επικίνδυνο για όλους μας.
Ο τρόπος αναχαίτησης και δίωξης του από μέσα μας και από γύρω μας, είναι η ανάκτηση της εμπιστοσύνη μας στο δημιουργό. Προσευχόμαστε και βαδίζουμε στο δρόμο της πίστης και της αγάπης. Πιστεύουμε και αφήνουμε χωρίς φόβο τον εαυτό μας στα χέρια του Θεού, εκεί που έτσι κι αλλιώς βρίσκεται.
