ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ πάντα οι κουβέντες των ποιητών μας. Πριν από 46 χρόνια, σε μια πολύ σημαντική συνέντευξή του στον Γ. Πηλιχό (1929-2003), σπουδαίο δημοσιογράφο του ΔΟΛ, ο Οδυσσέας Ελύτης είχε απαντήσει μεταξύ άλλων ως εξής στο ερώτημα πώς βλέπει το μέλλον:
«…Είναι η βαρβαρότητα (φωτ.). Τη βλέπω να ’ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του. Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε (σ.σ. οι ποιητές) νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι’ αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. (…).
Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ είναι τυφλή από οπουδήποτε κι αν προέρχεται. Δεν υπολογίζει πολιτικές ιδεολογίες, ούτε θρησκευτικά δόγματα (ομοδοξίες, ετεροδοξίες). Δεν στηρίζεται σε καμιά λογική (αθλητικός φανατισμός, επεκτατικοί πόλεμοι) σε κανένα συναίσθημα (ενδοοικογενειακή βία, παιδοκτονίες, γυναικοκτονίες, γενοκτονίες), ούτε καν σε δήθεν συμμαχίες ή φιλίες. Οι οπαδοί της είναι εντελώς “κενοί” ανθρωπισμού…
