Η κοινωνία προετοιμάζει το έγκλημα. Ο εγκληματίας το διαπράττει.
Βίκτωρ Ουγκό
H βία δεν μπορεί να προέρχεται από καμία εσωτερική ανάγκη. Η βία γεννιέται μέσα από την οικογένεια, την εκπαίδευση και τις κοινωνικές πρακτικές. Αυτή τη στιγμή ζούμε μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο βία, η οποία όχι μόνο κατακρίνεται, αλλά επιδοκιμάζεται και επιλέγεται στην καθημερινότητα μας. Βία η οποία ξετρυπώνει από παντού και γεμίζει τις ψυχές, το μυαλό και τη σκέψη, όχι μόνο των ενηλίκων και των εφήβων, αλλά και των μικρών παιδιών. Ένα ολόκληρο καλά δομημένο σύστημα που προωθεί και επιβραβεύει τη βία από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Ξεκινώντας από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια των παιδιών και των εφήβων, εκεί όπου ο θάνατος, το αίμα, οι πυροβολισμοί, τα όπλα, οι βόμβες, οι ξυλοδαρμοί, γεμίζουν τα μυαλά τους και οι εικόνες εντυπώνονται μέσα τους για να λειτουργήσουν αργότερα. Δεν υπάρχει παιχνίδι το οποίο δεν περιέχει βία, σε μικρό ή μεγάλο ποσοστό, σα να πρόκειται σχεδόν για κάτι επιβεβλημένο. Έτσι τα παιδιά και οι έφηβοι συμμετέχοντας σε συγκεκριμένες διαδικασίες, κάποιες φορές δίνοντας ακόμα και το πρόσωπο τους στον παίκτη που επιλέγουν ταυτίζονται, μέσα σε ένα εικονικό κόσμο που βασιλεύει η απόλυτη βία, και αυτό γίνεται η αποστολή τους. Κερδίζουν εάν σκοτώσουν περισσότερους ανθρώπους, κυνηγούν και κυνηγιούνται, χτυπούν και χτυπιούνται. Και καθώς η βία είναι το όπλο των αδυνάτων, έχουμε τα μέσα ψυχαγωγίας τα οποία φροντίζουν να υπάρχει, είτε το θέλουμε είτε όχι, μέσα στα σπίτια μας κάθε μέρα μέσω μιας οθόνης τηλεόρασης. Βία ανεξέλεγκτη στα δελτία ειδήσεων, στις ενημερωτικές εκπομπές, στις ψυχαγωγικές ταινίες, στα σήριαλ, ακόμα και στην τέχνη. Η ειρήνη βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο. Η ψυχική και σωματική υγεία όλων των ανθρώπων κινδυνεύει επίσης, όχι από διάφορους ιούς αλλά από άλλες σοβαρότερες και πιο επικίνδυνες ασθένειες που ξεκινούν από την ψυχή και καταλήγουν στο σώμα. Η βία και ο φόβος είναι η καθημερινότητα μας, η βία και ο φόβος γίνεται το μέλλον των παιδιών μας. Το κακό που προξενείται δεν είναι κάτι παροδικό, είναι κάτι μόνιμο. Θα εμφανιστεί μόλις χρειαστεί, στην πορεία της ζωής στην πρώτη δυσκολία, στην πρώτη αποτυχία, στην πρώτη σύγκρουση. Τότε θα επιλέξει αυτό που ξέρει καλύτερα, αυτό που έχει εντυπωθεί στο μυαλό του από τη διαστρεβλωμένη πραγματικότητα και παρουσιάζεται σαν φυσιολογικό, δηλαδή τη βίαιη συμπεριφορά. Η σκληρή πραγματικότητα την οποία αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή, αντί για να ενισχύσει την ειρήνη και την ηρεμία, ενισχύει κι άλλο τη βία και τον φόβο. Είναι καιρός πια να αλλάξει αυτό. Η τρομοκρατία που μας έχουν επιβάλλει πρέπει να αντιστραφεί. Οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι η βία δε γεννά ειρήνη αλλά περισσότερη βία. Σαν ενήλικες έχουμε υποχρέωση να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας με σοβαρότητα και ευθύνη σα να εξαρτάται όλος ο κόσμος από εμάς. Σαν γονείς είμαστε υπεύθυνοι και υπόλογοι και για τα παιδιά που φέραμε στον κόσμο, αλλά και για όλο τον κόσμο.
