Οι έφηβοι – μαθητές του 3ου Λυκείου κυριολεκτικά μας γοήτευσαν με την φετινή τους παράσταση στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, στις 11 και 12 Μαίου,σε μία εξαιρετική θεατρική διασκευή της ”Μήδειας” του Μπόστ από τον φιλόλογο καθηγητή τους Δημήτρη Δαμασκηνό.
Ταλαντούχα παιδιά επί σκηνής, με πολύ καλές ερμηνείες σ` ένα θεατρικό κείμενο απολαυστικό, με πληθώρα σημείων αναφοράς από την Ιστορία και τον Πολιτισμό της χώρας μας, από την Κλασσική Αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας, σε μια γλώσσα ελεύθερη, γεμάτη Ελλάδα. Τα σκηνικά, τα κοστούμια, η μουσική, τα ‘χορικά’ αλλά και τα σύγχρονα τραγούδια όμορφα και καλοδουλεμένα, απηχούσαν την αληθινή χαρά όλων των συντελεστών της παράστασης στην προετοιμασία αυτού του σημαντικού έργου.
Το ανέβασμα αυτής της παράστασης με εφήβους αναδείκνυε όλο το φως, την ευφυία, την αμεσότητα, την αλήθεια και την απλότητα αυτού του καταπληκτικού ” ηωβόλου βέλους’ του Μποστ.Από την άλλη μεριά, αυτή του ενήλικου θεατή που είμασταν, ζήσαμε μια μοναδική εμπειρία ακούγοντας τα παιδιά να μας απευθύνονται με τα λόγια του Μποστ στις δικές τους φωνές!’ Είχαμε την αίσθηση οτι τα πράγματα παίζονταν ταυτόχρονα και στην ”άλλη”, την εσωτερική υποσυνείδητη σκηνή της παιδικής μας ηλικίας, ενώ την ίδια στιγμή η δική μας θέση ήταν απέναντι, στη πλευρά των μεγάλων, των γονέων, των υπευθύνων. Έτσι , το θέμα του έργου , η σφαγή των παιδιών από την ανεξέλεγκτη μάνα δεν μας άφηνε λεπτό ησυχίας! Πάνω στη σκηνή τα παιδιά το διασκέδαζαν…
Κι είναι λογικό μια έφηβη ”Μήδεια” να ενστερνίζεται την εκδοχή του Μπόστ για την σφαγή των παιδιών αφού το να εκδιωχθεί ως Φόνισσα ήταν η μόνη ελπίδα σωτηρίας για την απατημένη σύζυγο που άλλο δεν σκεφτόταν πιά παρά πώς να εγκαταλείψει το παλάτι του Ιάσονα και να γυρίσει στον ”μπαμπά ” της στην Κολχίδα. Απόλυτα λογικό αφού ξέρουμε οτι ο έφηβος όσο κι αν ”το παίζει” μεγάλος κι ανεξάρτητος άλλο τόσο έχει στιγμές που θέλει να είναι παιδί υπό την προστασία μας και την φροντίδα μας.
”Ποιός θα σε κρίνει, Μήδεια ή δεκαεννιάχρονη Γωγώ,… εσένα που έριξες την ντροπή σου στο φωταγωγό” μας τραγουδούσε με την μεστή και ζεστή φωνή της η κορυφαία του Χορού σε σόλο εκτέλεση. Πιστεύω ότι οι έφηβοι αυτοί που δούλεψαν το κείμενο του Μπόστ κέρδισαν πολύτιμη γνώση για την ζωή τους, ανακάλυψαν νέους ορίζοντες. Αλλά κι εμείς οι θεατές αντλήσαμε έναν απίθανο πλούτο ”αναμνήσεων” από την εφηβική μας ηλικία καθώς οι μαθητές έπαιζαν στην σκηνή την βάρβαρη, έτοιμη για όλα και συνάμα προδομένη νεαρή βασίλισσα, την αφοσιωμένη στον πατέρα της τραγική κόρη Αντιγόνη , την δυναμική κι ακούραστη τροφό,την ύπουλη καλογραία , τον τραγωδό Ευριπίδη που συμβουλεύεται την άνετη ηρωίδα του Μπόστ για να κάνει πιό ευχάριστο το έργο του , το Χορό με τη ζωντάνια και την αεράτη κίνησή του που χαίρεται τα νιάτα του, τα ”αθώα” παιδιά που πέφτουν θύματα των γονέων τους ή τον Ιάσονα, άστοργο και απόντα πατέρα και σύζυγο που κρίνει και επικρίνει.ελαφρά τη καρδία… .
Αυτό που θα ήθελα όμως πάνω απ` όλα να επισημάνω σαν χρέος μου απέναντι στα παιδιά αυτά που τόσο καλά απέδωσαν το Μποστικό ύφος αφορά στο πως βιώνουν οι έφηβοι το σχολείο και το μάθημα. Πόσο ”δύσκολο” κι ευαίσθητο θέμα έχει γίνει σήμερα η φοίτηση στο σχολείο για τους εφήβους το διαπιστώνουμε καθημερινά: πόσοι έφηβοι δεν μπορούν καν να αντέξουν να βρίσκονται στο σχολείο κάθε μέρα όλη μέρα ή πόσοι εγκαταλείπουν την προσπάθεια των Πανελληνίων για να διασώσουν εαυτούς,,, Διότι οι έφηβοι μαθητές βάλονται από δύο πυρά καθώς απ` τη μιά είναι ο καταναγκασμός να εκπληρώσουν τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις των γονέων που τα υποχρεώνουν νάναι καλοί μαθητές αλλιώς θα χάσουν την υποστήριξη απ` την οποία τόσο εξαρτώνται -ιδιαίτερα τα ”καλά” παιδιά κι απ` την άλλη είναι ο κίνδυνος να αφεθούν τυφλά στις διαφημιζόμενες ”διαφυλικές σχέσεις” και να γίνουν εξιλαστήρια θύματα μιας περιρρέουσας κοινωνικής υποκρισίας που τα υπερσεξουαλικοποιεί ( όπως τόσο ωραία δείχνει η αφίσα της παράστασης) και τα ωθεί ”να πηδούν και να πηδιούνται” σαν να πρέπει με την φρεσκάδα τους να παρηγορήσουν κάθε ξενέρωτο καθωσπρεπισμό στον οποίο εμείς οι μεγάλοι έχουμε προ πολλού παραδοθεί άνευ όρων και ορίων.
Αυτό το μπέρδεμα , νομίζω, ξεμπερδεύει ο Μπόστ και γι αυτό αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στους Εκπαιδευτικούς του 3ου Λυκείου που ”δούλεψαν” τα θέματα αυτά της Εφηβείας μέσα από τη Τέχνη του Μπόστ ! Κι αυτό φαινόταν στα πρόσωπα όλων των μαθητών αυτών, στη δύναμη και τη χαρά της φωνής τους σ` όλη την παράσταση όπως στο Σονέτο του τέλους:
Γι` αυτό φροντίστε `σεις παιδιά νάστε καλοί στηνν τάξη/
μην έρθει η μητέρα σας μια μέρα και σας σφάξει/
Στον έλεγχο η διαγωγή νάναι κοσμιωτάτη/
και να μην έχετε το νου μονάχα στο κρεβάτι/
Οι μαθηταί εις το σχολειό οφείλουν να πηγαίνουν/
κι όσοι πηδούν και τους πηδούν είδατε τι παθαίνουν./
Φροντίστε όσο ειν` καιρός τώρα να μελετάτε/
κι έχετε όλο τον καιρό ύστερα να πηδάτε/
Έξω υπάρχουν άφθονες ωραιοτάτες νέες/
δεν είναι απαραίτητο να είναι καλογραίες!
