Ο εκ Σφακίων παλιός μου φίλος ο Κανάκης, με τα δημοσιεύματά του όλο και μου θυμίζει γεγονότα και ιστορίες περασμένων καιρών και με κάνει κι εμένα να τα φέρνω στη μνήμη μου και να τα ξαναζώ, αν και έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες από τότε, αλλά δεν έχουν ξεχαστεί.
Στο τελευταίο δημοσίευμά του, αναφέρεται στις βουλευτικές εκλογές του 1950, αλλά μόνο από πολιτικής πλευράς.
Εγώ εδώ θα καταθέσω τις προσωπικές μου αναμνήσεις από τις εκλογές αυτές, παρμένες από τις σελίδες του ημερολογίου μου και καταχωρημένες σ’ αυτό τις ίδιες ημέρες και ώρες.
Ας τις δούμε λοιπόν:
3-3-1950 Παρασκευή
Όλη μέρα κατάγινα να μοιράσω τους άνδρες στα διάφορα εκλογικά τμήματα της Κασσάνδρας. Επιτέλους τελείωσε και αυτή η δουλειά και το απογευματάκι φεύγω και εγώ για το δικό μου τμήμα, την Ορμύλια. Όλη η διαδρομή ήταν ωραία κοντά στη θάλασσα, στο δάσος παρά το ότι ο δρόμος ήταν άθλιος και γεμάτος λάσπες.
Αισίως έφθασα και την Ορμύλια. Εγκαταστάθηκα στον Λόχο αν και όλοι σχεδόν έλειπαν στα διάφορα εκλογικά τμήματα.
5-3-1950 Κυριακή
Πρωί – πρωί σε κίνηση όλοι. Ευτυχώς η εκλογή διεξάγεται ήσυχα. Αλλά πρέπει και εμείς να ψηφίσουμε στο στρατιωτικό εκλογικό τμήμα που είναι στον Άγιο Νικόλαο και πώς πηγαίνουν; Το ποτάμι που μας χωρίζει έχει πλημμυρίσει και είναι αδιάβατο. Στις 4 έρχονται αυτοί που θα μας αντικαταστήσουν και φεύγουμε. Με το αυτοκίνητο κατεβαίνουμε στη σκάλα της Ορμύλιας όπου μας περιμένει το καΐκι. Επιβιβαζόμεθα γρήγορα – γρήγορα και ξεκινούμε. Πλησιάζουμε και στην αντίπερα όχθη του ποταμού για να πάρουμε και άλλους στρατιώτες που έχουν κατέβει από το χωριό Βατοπέδι και συνεχίζουμε το ταξίδι που είναι ωραιότατο γιατί πλέουμε κοντά στην παραλία και πλάι μας απλώνεται το δάσος με τα χωριουδάκια. Ηλιοβασιλέματα και ύστερα από μιάμισης ώρας ταξίδι βγαίνουμε στη σκάλα της Νικήτης. Από εδώ τώρα πρέπει να πάμε στον Άγιο Νικόλαο με τα πόδια. Μπροστά μας είναι ένας ανήφορος που πρέπει να τον ανέβουμε και ύστερα να κατέβουμε άλλο τόσο για να φθάσουμε στο χωριό. Ευτυχώς βρήκα ένα μουλάρι που είχαν φέρει αυτοί που μας αντικατέστησαν και καβάλησα. Δεν με βόλευε καθόλου μα μπροστά στο τίποτα… Σε λίγο άρχισε να νυχτώνει και ο λασπωμένος δρόμος έγινε κόλαση. Πατούσαν οι στρατιώτες και τα λασπόνερα πετιόντουσαν στα μούτρα τους. Γλιστρούσαν, έπεφταν, βλαστημούσαν και προχωρούσαν. Πραγματικώς ήταν χάλια. Πιο πολύ λυπήθηκα τους φουκαράδες τους χωροφύλακες που φορούσαν και σκαρπίνια. Έγιναν σαν βρεγμένες γάτες. Επιτέλους φθάσαμε αλλά σε κακά χάλια. Πήγαμε κατευθείαν στο εκλογικό τμήμα και ψηφίσαμε. Τραπέζια, χαρτιά και άλλο τίποτα δεν έβλεπες. Είναι η πρώτη φορά που ψηφίζω και εξετέλεσα με ευλάβεια και αυτό το καθήκον. Από εκεί χαθήκαμε ύστερα. Καθένας και κάπου τρύπωσε για να βγάλει τη νύχτα. Εγώ με άλλους συναδέλφους σε ένα ξενοδοχείο – σπίτι. Φάγαμε πρώτα όχι καλά και ύστερα κοιμηθήκαμε ή μάλλον αργήσαμε να κοιμηθούμε γιατί πιάσαμε την κουβέντα με την ιδιοκτήτρια και την κόρη της και ξεχάσαμε τον ύπνο.
6-3-1950 Δευτέρα
Πρωί – πρωί στο δρόμο για την επιστροφή. Ευτυχώς σήμερα δεν βρέχει και η λάσπη έχει στεγνώσει. Ανεβαίνουμε πάλι και κατεβαίνουμε τη ράχη αντιθέτως και φθάνουμε στη Νικήτη. Από εκεί με το καΐκι για τη σκάλα της Ορμύλιας. Το αυτοκίνητο που είχαμε αφήσει μας περιμένει ακόμη εκεί και γυρίζουμε στο χωριό.
Παρατηρήσεις
1. Ορμύλια: Μεγάλο Κεφαλοχώρι ανάμεσα στο πρώτο και δεύτερο “πόδι” της Χαλκιδικής, σε μικρή απόσταση από την παραλία. Είναι ακουστή για το σπουδαίο Μοναστήρι της. Είναι έδρα Λόχου, τω καιρώ εκείνω, γιατί να σημειωθεί ότι η ησυχία δεν έχει αποκατασταθεί ακόμη μετά τον περυσινό Αύγουστο.
2. Άγιος Νικόλαος: Μεγάλο χωριό στην αρχή του δεύτερου “ποδιού” μεταξύ ανατολικής και δυτικής ακτής.
3. Βουλευτικές εκλογές Μαρτίου 1950. Είναι οι δεύτερες μεταπολεμικές μετά από αυτές του Μαρτίου 1946. Εψηφίζαμε τους υποψηφίους του Νομού μας. Υπήρχαν στην αίθουσα περίπου 50 τραπεζάκια με τα ανάλογα ψηφοδέλτια. Σωστός κυκεώνας. Άντε να βρεις το Νομό σου.
