Η ύπαιθρος

Όσο πλησιάζουν οι εκλογές τόσο θα αυξάνονται οι επισκέψεις πολιτικών από όλα τα κόμματα και στα Χανιά. Αλλά και οι περιοδείες των τοπικών υποψηφίων βουλευτών. Είναι η περίοδος που όλοι θυμούνται την ύπαιθρο. Πηγαίνουν στα καφενεία, συζητούν με τους ντόπιους, ακούνε τα προβλήματά τους, δίνουν υποσχέσεις.
Η εμπειρία από το παρελθόν δείχνει ότι μετά τις εκλογές, η ύπαιθρος παραμένει, συνήθως, ξεχασμένη από βουλευτές και κυβερνήσεις. Οχι ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις.
Η όποια προσπάθεια ανάπτυξης της υπαίθρου ανάγεται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στους Δήμους εκείνους οι οποίοι αντιμετωπίζουν ισότιμα τα αστικά κέντρα και τις μεγάλες πληθυσμιακά περιοχές με τα “ξεχασμένα” χωριά των λιγοστών κατοίκων.
Όμως, αυτό που διαχρονικά απουσιάζει είναι οι κεντρικές πολιτικές οι οποίες θα δώσουν κίνητρα ώστε να μην ερημώσει και άλλο η ύπαιθρος. Διότι λίγοι επιστρέφουν στα χωριά τους και δημιουργούν -υπάρχουν τέτοια παραδείγματα. Αλλά, πολλοί, οι οποίοι είναι νέοι και ασχολούνται με κτηνοτροφία και γεωργία, προτιμούν ένα άλλο μέλλον σε αστικά κέντρα, βλέποντας το αγροτοκτηνοτροφικό εισόδημα να εξανεμίζεται και αυτό στο ενεργειακό κόστος και στο υψηλό κόστος παραγωγής. Σε πρόσφατη συνέντευξη της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων, επισημάνθηκε από αγρότη της περιοχής των Βουκολιών το πρόβλημα της εγκατάλειψης της υπαίθρου.
Και για να μείνει ο κόσμος στην ύπαιθρο δεν αρκεί η βελτίωση ενός δρόμου, αλλά ουσιαστικά κίνητρα τα οποία θα επιτρέψουν μια αξιοπρεπή διαβίωση.