Η υπερβολή στον δημόσιο λόγο

Aξιότιμε κύριε,εάν είχατε γράψει το σχόλιο σας μερικά χρόνια αργότερα,όπου λόγω άνοιας θα είχαμε ξεχάσει ότι είδαμε και όσα γνωρίζουμε(όσοι έχουμε αναλώσει την ζωή μας μελετώντας την Τουρκία) για την γειτονική μας χώρα,τό κείμενο σας θα είχε περάσει απαρατήρητο.Διότι τότε οι εικόνες της στρατοχωροφυλακής και των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας, που οργάνωσαν και πρωτοστάτησαν στις επιθέσεις κατά της χώρας μας εργαλειοποιώντας ταλαίπωρους ανθρώπους κατ΄εντολή της ισλαμοφασιστικής ηγεσίας της ΄Αγκυρας, καθώς και των δουλεμπόρων και εκμεταλλευτών του ανθρώπινου πόνου που αντάμα με επαγγαλματίες “ανθρωπιστές” ,διάφορων ΜΚΟ είδαν την ευκαιρία της κονομισιόν,θα είχαν σβήσει από την μνήμη μας. Ευτυχώς οι γνώσεις μας για την δράση του “ευαγούς ιδρύματος” της ΜΙΤ και του προϊσταμένου της Χακάν Φιντάν(εδώ πάει η βαρβαρότητα του Τσένγκις Χάν)μας κρατάνε υποψιασμένους(ότι η ευκαιρία να σταλούν μερικά δασκαλεμένα καλόπεδα δεν θα αφεθεί να πάει χαμένη,οπότε πρέπει να ληφθούν τα δέοντα μέτρα για την ασφάλεια της χώρας…. και προσγειωμένους.Αιθεροβάμονες μη έχοντες σχέση με τον ρεαλισμό και την παρακαταθήκη του Θουκυδίδη θα υπάρχουν πάντοτε.΄Ετσι θα μπορεί ο εν λόγω Χακάν Φιντάν να γελάει κάπου-κάπου με τις “εξυπνάδες” των μπουνταλάδων της από δω πλευράς του Αιγαίου…..Με εκτίμηση

Αξιότιμε κύριε, ουδείς αμφισβήτησε ότι σημειώσαμε επιτυχία στον Έβρο. Αλλά η κρίση, πως είναι μεγάλο κατόρθωμα που ο στρατός και η αστυνομία μας νίκησαν, είναι καταφανώς υπερβολική… Μια τέτοια κρίση δείχνει περαιτέρω, πως ο πήχης της αξιολόγησης των μεγάλων επιτυχιών έχει τοποθετηθεί υπερβολικά χαμηλά… Με εκτίμηση
ΠΜ

Αξιότιμε κύριε,αφού σας ευχαριστήσω για την ανταλλαγή απόψεων,επιτρέψτε μου να παραθέσω μερικά στοιχεία που καθορίζουν τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις.Η πηγή του προβλήματος είναι η αντίληψη που επικρατεί στο βαθύ κράτος της Τουρκίας(ανεξαρήτου ηγεσίας) ότι :1)Η χώρα μας δεν έχει λόγο ύπαρξης,είναι ένα λάθος της ιστορίας και αποτελει ένα κράτος που δημιούργησε η Μεγάλη Βρετανία για τα δικά της συμφέροντα.2)Η Ελλάς οφείλει να “ακούει” την Τουρκία στους όποιους σχεδιασμούς της δηλαδή να “λειτουργεί” υπό καθεστώς φιλανδοποίησης. Μένω σ΄αυτά διότι μια αναλυτική παράθεση του “δικτύου” που έχει απλώσει η γειτονική μας χώρα εις βάρος της πατρίδος μας θα απαιτούσε συγγραφή βιβλίου. Εν κατακλείδι,σε ότι μας αφορά, η Τουρκία έχει εκπονήσει μακροχρόνια στρατηγική την οποία επικαιροποιεί ,περιμένει τα λάθη μας και τις ευνοϊκές γι αυτήν διεθνείς συγκυρίες.(π.χ.πολιτική “επιτήδειου ουδέτερου” Σουκρού Σαράτσογλου,εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ,”Στρατηγικό βάθος της Τουρκίας”Αχμέτ Νταβούτογλου,που αποτελεί το “κοράνι” των νεοοθωμανών της Άγκυρας και μύρια όσα ων ου έστιν τέλος).Τούτων δοθέντων τι μέλει γενέσθαι;Η Ελλάς πλήν της αεικινήτου και ακούραστης “κεκλεισμένων των θυρών” διπλωματίας πρός επίτευξη συμμαχιών ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ απέναντι στον αναθεωρητισμό-επεκτατισμό της Άγκυρας οφείλει να έχει αποτρεπτική ισχύ που να μην αφήνει τίποτε να πέσει κάτω(π.χ.΄Εβρος) και οπλικά συστήματα που να προκαλούν αϋπνίες και ανησυχία σε όσους από την άλλη πλευρά του Αιγαίου ονειρεύονται “χορούς των δερβίσηδων” και “άνοιγμα της πόρτας του φρενοκομείου”. Ο πατέρας της ρεαλιστικής πολιτικής Θουκυδίδης δείχνει τον δρόμο.Το παράδειγμα αντιπαράθεσης δικαίου και ισχύος από τους διαλόγους Αθηναίων-Μηλίων και η στάση των Συρακουσίων μας διδάσκουν την ορθή επιλογή και ότι το διεθνές δίκαιο έχει ισχύ, μόνον όταν μπορείς να το επιβάλεις.Η πατρίδα μας έχει πικράν πείραν από τα ανεφάρμοστα ψηφίσματα του συμβουλίου ασφαλείας στο Κυπριακό ζήτημα.Ως εκ τούτου κάθε βήμα (πχ.΄Εβρος)που καταδεικνύει στους απέναντι ότι οι εραστές της ελευθερίας της από δω πλευράς έχουν με αποφασιστικότητα δώσει την εντολή στον Γιαμπουδή ,για παν ενδεχόμενο να έχει αναμένη την δάδα, είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση.Οι ισλαμοφασίστες και οι γκρίζοι λύκοι των χατζαρομπαχτσελίδων πρέπει να πάρουν το μήνυμα ότι ο “λογαριασμός δεν βγαίνει” και ότι η “επένδυση” θα είναι ζημιογόνος σε βαθμό χρεωκοπίας…..Στο πλαίσιο αυτό τα γεγονότα στον ΄Εβρο αποτελούν ένα σημαντικό μήνυμα ‘οπου δεί. Η ηρωϊκή αντίσταση των Ουκρανών στον εισβολέα είναι ενα ακόμη χρήσιμο παράδειγμα.Η στάση του Ουκρανικού λαού,η οποία δεν επέτρεψε την αφθωρεί και παραχρήμα παράδωση της χώρας τους,έδωσε στους συμμάχους τους τον χρόνο να παράσχουν την απαραίτητη για τον αγώνα τους βοήθεια.Η Ελλάς είναι “καταδικασμένη” από την ιστορία και την γεωγραφία να συνυπάρξει με την γειτονική Τουρκία.Το ερώτημα είναι πως;Ως γιουσουφάκι με συνθήκες ζούγκλας αλλά τούρκα η με πολιτισμένη συνύπαρξη στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου;Η απάντηση παράλκει αλλά μέχρι να έλθει η στιγμή που ο Αλλάχ η το γεωπολιτικό-γεωοικονομικό “περιβάλλον” φωτίσουν την ΄Αγκυρα και καταλάβει ότι “χαλάει την πιάτσα” και ότι πρέπει να “αλλάξει το βιολί” της, κάθε γεγονός που θα την προσγειώνει στην κανονικότητα είναι εκ των ων ουκ άνευ.Η πατρίδα μας ως ειρηνική χώρα δεν θέλει πολεμικές αναμετρήσεις και συγκρουσιακές καταστάσεις πλην όμως όπως ξέρουμε για να χορέψεις ταγκό χρειάζονται δύο.Πρός το παρόν η άλλη πλευρά τόχει ρίξει στον καρσιλαμά…΄Οπως βλέπουμε λοιπόν η όποια αξιολόγηση των γεγονότων που αφορούν τις σχέσεις της χώρας με την γείτονα είναι εκτός κανόνων λογικής και ομαλών σχέσεων πολιτισμένων λαών. Πρόκειται περί μίας αέναης αναμέτρησης όπου δεν χωρεί κανένα “ύψος στον πήχη”,δεδομένου ότι η “αναμετρήσεις” έχουν καταστεί κανονικότηα ,διαδέχονται η μία την άλλη και η εγρήγορση οφείλει να είναι ένα διαρκές και μόνιμο γεγονός,όπου δεν επιτρέπεται ούτε μία στιγμή χαλάρωσης.΄Ο μεγάλος κινέζος στρατηγιστής-φιλόσοφος ΣΟΥΝ ΤΣΟΥ συμβουλεύει:” Σ΄ένα πόλεμο μπορείς να κάνεις τα πάντα για να φροντίσεις την άμυνα σου,την ευκαιρία όμως να νικήσεις στην δίνει πάντα ο αντίπαλος”.Με την εμπειρία του 1974 “κάτω από το μαξιλάρι” η πατρίδα μας οφείλει να μην επιτρέψει ποτέ ξανά την επανάληψη τέτοιου λάθους………Με εκτίμηση