Ο άνθρωπος, αυτό το άπληστο και ανήσυχο πλάσµα της Γης δεν ικανοποιείται ποτέ. Μέσα στην απληστία του δεν νοιώθει ποτέ το αίσθηµα του κορεσµού. Θέλει να υποτάξει τα πάντα από το περιβάλλον του και δεν έχει τη πρόνοια να σκεφτεί ψύχραιµα µέχρι πού θα προχωρήσει. Μήπως αυτό το καινούριο που προτίθεται να δηµιουργήσει γίνει µπούµερανγκ και καταστροφικό για τον ίδιο και η ωφέλεια που προσδοκούσε να έχει, αποβεί µοιραία για τη µελλοντική ζωή του.
Είναι θεµιτό και καλό να ψάχνει το καινούριο, να θέλει να προοδεύσει, να ανακαλύψει καινούριους κόσµους, καινούρια µέσα για διευκόλυνση της δουλειάς του, όµως µέσα στη φούρια του δεν βάζει όρια και δεν αναλογίζεται ότι κάποτε το παρακάνει.
Ο λόγος, κατ’ αρχήν, για τα νέα ηλεκτρονικά µέσα που έχουν κατακλείσει τη ζωή σήµερα, ιδιαίτερα των νέων, απορροφούν το ενδιαφέρον τους , κι είναι σαν να µη νοιάζονται για τίποτα άλλο. Κι ενώ ήταν µια σπουδαία και χρήσιµη ανακάλυψη για αναζήτηση πληροφοριών και ανθρώπινη διασύνδεση, ξεπέρασε τα όρια της χρησιµότητας και η υπερβολή της χρήσης τους κατάντησε ένα παιχνίδι και συσκευή για κους-κους. Σε τελική ανάλυση από χρήσιµο βοήθηµα προέκυψε ένα αντικείµενο για … χάσιµο χρόνου, δηµιουργώντας ανθρώπους µε µειωµένα ενδιαφέροντα.
Τα πιο πρόσφατα επιτεύγµατα, αφ’ ετέρου της εικονικής πραγµατικότητας και της τεχνητής νοηµοσύνης είναι εκείνα που θα επιφέρουν την άνευ προηγουµένου παρενέργεια της αφροσύνης του ανθρώπου. Είναι σαν να επιδιώκει την αυτοκατάργησή του µε το να προσπαθεί να δηµιουργήσει ένα οµοίωµά του και δεν µπορούµε να καταλάβουµε τη χρησιµότητά του, αφού έχει τη δυνατότητα να χρησιµοποιήσει σήµερα ένα σωρό βοηθήµατα για να εξυπηρετηθεί. Αντί να µεριµνήσει να γίνει λιγότερο βλαπτικός για το περιβάλλον που ζει, ασχολείται µε φαντασµαγορικά θέµατα που δεν σχετίζονται µε τη πρακτική της µακροπρόθεσµης επιβίωσής του. Εκτός κι αν έχει σαν δεδοµένο ότι ο Πλανήτης έχει «ξοφλήσει» και θέλει να ψάξει αλλού. Όµως αν ανατρέξει κανείς στη µακρά ιστορία του Πλανήτη (Παλαιοντολογία) θα διαπιστώσει ότι υπήρξαν κοσµοϊστορικές κλιµατικές αλλαγές (Πλειόκενος) µε λιώσιµο των πάγων και άνοδο της στάθµης των θαλασσών, αλλά ο Πλανήτης επέζησε. Σήµερα βλέπουµε υποτυπώδη ανάλογα φαινόµενα (λιώσιµο πάγων, καταιγίδες, πληµύρες, καύσωνες) αλλά δεν νοιαζόµαστε γιατί πιστεύοµε ότι έχοµε τη δυνατότητα να τα ελέγξουµε και να συνεχίσοµε ακάθεκτοι. Και οι τελευταίοι ηγέτες που αναγορεύσανε δεν κοµίζουν αισιοδοξία για τις απόψεις και ιδέες τους.
Συνεπώς, οι προοπτικές που ανοίγονται για τη νέα εποχή είναι άκρως δυσοίωνες και µας µένουν µόνο οι ευχές για να συνετιστεί ο δήθεν διαχειριστής της ζωής στο Πλανήτη, ο άνθρωπος!
*Ο Σήφης Βαρουξάκης είναι γιατρός
