» «Προσγειωμένοι κοινωνικά – πολιτικά»
Μέσα από την κοινωνικοποίησή μας πολιτικοποιούμαστε. Η πολιτικοποίησή μας συμβάλλει καθοριστικά στο πέρασμα της κομματικοποίησής μας. Προσανατολιζόμαστε στην κατεύθυνση των ενεργών πολιτών, προαγόμενοι ή υποβαθμιζόμενοι στα κοινωνικά προαπαιτούμενα.
Το να είσαι υποταγμένος στο Εγώ σου, δυσκολεύεσαι να περάσεις στο μαζικό δυναμικό Εμείς. Το να κατηγορείς τον άλλο είναι εύκολο. Το να προτείνεις κάτι καλό χρειάζεται να έχεις γνώσεις και επίγνωση αυτών. Το να διεκδικείς το δικό σου δίκαιο και των άλλων κοινωνικά συμπορευτών σου, απαιτεί ενότητα στο εμείς και σεβασμό στις πολυσύνθετες σκέψεις και λογικές των ανθρώπων που συνθέτουν την κοινωνία.
Οι ιδέες για την επιθυμητή κοινωνία, μάς διαμορφώνουν συνειδήσεις. Πολλές φορές οι πανουργίες με υποκρισίες χτίζουν ψεύτικες ευτυχίες επάνω στις δυστυχίες των αδυνάτων σε γνώσεις, με πολιτικοκοινωνικές αιωρούμενες σκέψεις – απόψεις – θέσεις. Η καταπολέμηση αυτών συνθέτει δυνάμεις ανατροπής της δυστυχίας σε ευτυχίες μικρής και μεγάλης κοινωνικής εμβέλειας. Πολλές φορές, πολλά απ’ αυτά που λέμε τα έχουν πει και άλλοι.
Ακόμη και απ’ αυτά που κάνουμε τα έχουν κάνει και άλλοι. Την πρόοδο που αναζητούμε, δεν τη βλέπουμε να έρχεται, την διαβλέπουμε με πολλά ερωτηματικάσε απροσδιόριστους μελλοντικούς χρόνους. Τα λόγια πρέπει να τα ελέγχουμε από τυχόν υποκρισίες και τυχόν δυνατότητα παρερμηνείας.
Πολλές φορές ο υποκειμενισμός, μάς διαταράσσει τον ψυχισμό μας, χαρακτηρίζοντας τον εαυτό μας αλάνθαστο, ενώ είναι σε λάθος κατεύθυνση. Με τα υπάρχοντα γνωστικά μας εφόδια, προσγειωμένοι να πορευόμαστε στα αναγκαία κοινωνικά απαιτούμενα. Μέσα από τις παρεμβάσεις μας να αγκαλιάζουμε την ΑΝΘΡΩΠΙΑ και να καταγγέλλουμε την απανθρωπιά.
Αυτά είναι δύσκολα, όμως αναγκαία. Αντιμετωπιζόμενα, εμπλουτιζόμαστε εφοδιαζόμενοι με γνώσεις, προαπαιτούμενες στις μεταξύ μας κοινωνικές, πολιτικές συμπεριφορές.
Κάποιοι με ήθος και αρχές, κρίνουν, αξιολογούν και επαινούν θετικές μας συμπεριφορές προς μίμηση και κατηγορούν αρνητικές μας συμπεριφορές προς αποφυγή. Κάποιοι άλλοι χωρίς ήθος και αρχές, ξεδιπλώνουν τον εσώκοσμό τους με φθόνο για τις όποιες θετικές ή αρνητικές συμπεριφορές μας. Σ’ αυτούς που σιωπηλά επαινούν και σ’ αυτούς που ενδεικτικά φθονούν, προκαλούμε ή αδιαφορούμε για τα του οίκου μας γενόμενα μέσω της τεχνολογικής εξέλιξης; Οι όποιες θετικές επικοινωνιακές μας σχέσεις προάγονται και αξιοποιούνται με προσεγμένες κινήσεις που εμποδίζουν τις κάθε μορφή ζηλόφθονες αντιδράσεις κοινωνικών ομάδων με κενά αξιακών αρχών.
Οι ίδιες αυτές κοινωνικές λογικές που στερούνται ικανοτήτων και αξιακών αρχών, εύκολα και χαιρέκακα δέχονται και παρερμηνεύουν τις όποιες μεταξύ μας αρνητικές επικοινωνιακές σχέσεις συμπεριφορών. Η πρόκληση πρέπει να διαβλέπει σε βοήθειες θετικών αξιολογήσεων και επηρεασμού μίμησης. Πρέπει να αποφεύγει εγω- προβολές ιδιαιτεροτήτων σε φιλοδοξίες υποκειμενικών διακρίσεων. Η αδιαφορία πρέπει να επιλέγεται με ωριμότητα σκέψεων, που να προκαλεί σε αναζητήσεις κινητικότητας ατόμων και ομάδων σε μεταξύ των συμπεριφορών. Πρέπει να αποφεύγεται το “ωχ αδελφέ” της αδιαφορίας, που οδηγεί στο πουθενά και το “δεν βαριέσαι, δεν αλλάζει τίποτα καλά είμαστε ως έχει.
Πρόκληση με φιλοδοξίες σε κάτι καλύτερο, ναι. Αδιαφορία με επιπολαιότητα στο τίποτα, όχι. Το ναι, μας κάνει ενεργούς πολίτες. Το όχι, μας οδηγεί στο περιθώριο. Το ναι και το όχι, προϋποθέτει γνώσεις για το τι πρέπει να επιλέγουμε. Τις γνώσεις εάν τις έχουμε τις αξιοποιούμε. Εάν δεν τις έχουμε τις αναζητούμε. Δική μας είναι η επιλογή στο πώς ενεργούμε, ερμηνεύοντας σωστά τα πρέπει. Βαθμολογώντας σε εφικτά και ανέφικτα τα θέλουμε. Κρίνοντας αντικειμενικά και αξιοκρατικά τα μπορούμε. Ο γράφων πιστεύει ότι ταυτίζεται με τις σκέψεις των αναγνωστών. Καλούμαστε συντονισμένα να δρούμε στις μεταξύ μας κοινωνικές συμπεριφορές σχέσεων.
