Η ζουρίδα

Η ζουρίδα είναι ένα συμπαθητικό θηλαστικό.
Ζει στα ημιορεινά μέρη και σ’ ολόκληρο τον Χανιώτικο κάμπο.
Μοιάζει πολύ της αλεπούς, έχει όμως πιο κοντά πόδια. Μπορούμε να πούμε ότι η Ζουρίδα είναι η Αλεπού της Κρήτης.

Είναι ζώο σαρκοφάγο και φρουτοφάγο. Τρέφεται κυρίως με λαγούς, ποντίκια, αρουραίους, αυγά πουλιών και κότες. Της αρέσουν πολύ τα ζαχαρωμένα χαρούπια. Τα παλιά χρόνια, που στα γύρω χωριά και στον κάμπο των Χανίων όλοι σχεδόν διατηρούσαν κότες, η Ζουρίδα έκανε συχνά επιθέσεις στα κοτέτσια. Ήταν πραγματική μάστιγα και γι’ αυτό την κυνηγούσαν με μανία.

Η Ζουρίδα είναι αρκετά μεγάλη. Το σώμα της είναι περίπου 55 – 70 πόντους και η ουρά της έχει μήκος 30 πόντους. Το χρώμα της είναι μπεζ σκούρο αλλά καμιά φορά χρυσοκίτρινο.
Έχει μυτερά και κοφτερά δόντια, για να σκοτώνει τα θηράματα και σουβλερά νύχια για να σκαρφαλώνει στα δέντρα.

Την Ζουρίδα, μέχρι και την δεκαετία του 1950, την κυνηγούσαν για την προβιά της, που έκανε μια υπέροχη γούνα. Την εποχή εκείνη, στην πλατεία Κοτζάμπαση, ήταν ένα μαγαζί που έκανε αγοραπωλησίες προβιών ζώων. Στην προθήκη του μαγαζιού ήταν κρεμασμένες δύο ταριχευμένες ζουρίδες. Η μια είχε χρώμα μπεζ σκούρο και η άλλη χρυσοκίτρινο. Ήταν πανέμορφες.

Τις γούνες τις πουλούσαν στα γουναράδικα της Αθήνας. Ήταν περιζήτητες και αρκετά ακριβές. Να σημειωθεί ότι οι Χανιώτισσες δε φορούσαν ποτέ γούνα ζουρίδας. Στην περιοχή του Πετρέ -λίγο πριν το Ρέθυμνο- είναι μία γέφυρα που λέγεται η Γέφυρα της Ζουρίδας.
Ένας πολύ γέρος, κρητικός, με κρητική φορεσιά, που συνάντησα σε μια ταβέρνα στον Πετρέ, μου ‘πε για την ονομασία της γέφυρας.

– Είχα μωρέ κοπέλι ακούσει από τους παλιούς, ότι ο λαγκός που σχημάτιζε ο χείμαρρος πριν τη θάλασσα είχε πολλές Ζουρίδες. Γι’ αυτό και τη γέφυρα τη λέγανε Γέφυρα της Ζουρίδας.

Σήμερα στην Κρήτη ζουν αρκετές ζουρίδες· τις σκοτώνουν όμως για να προστατέψουν τις κότες, όμως κινδυνεύουν ακόμη και από τα δηλητήρια.