Δεν είναι ικανή ουδεμία κοινωνία να προχωρήσει χωρίς δικαιοσύνη, δίχως το αίσθημα δικαίου σε πολίτες και θεσμούς.
Η δικαιοσύνη σύμφωνα με τον Πλάτωνα έρχεται να αποδείξει, ζητώντας την αντίληψη περί αυτής από τους πολίτες όλους ανεξαιρέτως, ότι… «…η αδικία είναι κάτι πιο δυνατό και πιο αποτελεσματικό από τη δικαιοσύνη. Τώρα όμως, είπα, αν συμβαίνει η δικαιοσύνη να είναι σοφία και αρετή, εύκολα, φαντάζομαι, θα γίνει φανερό ότι είναι και κάτι πιο δυνατό από την αδικία, αφού η αδικία είναι άγνοια…».
Ο Aθηναίος από την πλευρά του είχε αναφέρει σε μία συζήτηση σχετικά με τους νόμους και τη δικαιοσύνη ότι: «Σ’ όποια δηλαδή πόλη ο νόμος υποτάσσεται και ακυρώνεται από τους άρχοντες, βλέπω πολύ γρήγορη την καταστροφή της. Σ’ όποια όμως πόλη ο νόμος είναι απόλυτος κυρίαρχος των αρχόντων και οι άρχοντες δούλοι του νόμου, βλέπω καθαρά ότι υπάρχει σωτηρία κι όλα τα καλά που έχουν δώσει οι θεοί στις πόλεις».
Δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό, πιο ζωοφόρο, στην περίπτωση των Τεμπών, του συγκλονιστικού αυτού, για τη χώρα και όλους τους Έλληνες πολίτες, δυστυχήματος, ολέθρου, εγκλήματος όπως έχει μεταφραστεί στο μυαλό και τις ψυχές των περισσοτέρων, από το να αποδοθεί στο έπακρο η δικαιοσύνη κι ως Τυφλή η Θέμιδα να μη διακρίνει ρόλους και θέσεις των ενόχων, των υπευθύνων, όλων όσων ολιγώρησαν ή συνέπραξαν στο να χαθούν 57 ζωές.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε πως
«…μόνο η δικαιοσύνη είναι εκείνη που θα ρίξει φως στην υπόθεση… διότι κινείται γρήγορα, στον ανώτατο βαθμό, καλώντας τους πρώτους από όσους πρέπει να λογοδοτήσουν… οι ένοχοι θα τιμωρηθούν… οφείλουμε να διακρίνουμε πίσω από την τραγωδία μία συλλογική αποτυχία… είμαι βέβαιος οι ένοχοι θα τιμωρηθούν». Δε θα έπρεπε οι δηλώσεις αυτές να κάνουν κρότο.
Έπρεπε να είναι το αυτονόητο… Η ουσία της δημοκρατίας, η παρουσία της δικαιοσύνης, το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών, πρέπει να υποστηρίζονται από ΙΑΧΕΣ και όχι από ΨΙΘΥΡΟΥΣ .