Η συσκευή που κουβαλάµε πάνω µας, το κινητό smartphone, που εφευρέθηκε για τηλεπικοινωνιακές ανάγκες, µας προσφέρει και µια αλγοριθµική διαδοχική σειρά λογικών βηµάτων για τη λύση προβληµάτων, τα οποία τροποποιούν τη συµπεριφορά µας, ενίοτε βλαπτικώς. Περνάµε τάχιστα από το ένα θέµα στο επόµενο, «πυροβολούµεθα» µε επεξεργασµένες πληροφορίες όλη την ώρα από τεχνικούς, που δεν µπορούµε να τους δούµε, υπνωτιζόµαστε και γινόµαστε πειραµατόζωα.
Έχουµε εξαρτήσει την καθηµερινότητα µας µε την τεχνολογία και ας µην το παραδεχόµαστε. Αλλάζει ο τρόπος επικοινωνίας µε τις οικογένειες και η σχέση µε τους συγγενείς, τους φίλους και τους δασκάλους. Σε λίγα χρόνια οι κυβερνήσεις θα υποχρεώσουν τις εταιρείες κινητών, να προειδοποιούν, όπως έγινε και στα πακέτα µε τα τσιγάρα, «προσοχή οδηγούν σε αλλοτρίωση», «προκαλούν διανοητικές βλάβες».
Τα ΜΜΕ παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξάρτηση. Αποπροσανατολίζουν το άτοµο και το κάνουν να προσηλώνεται σε ένα αντικείµενο, να διαµορφώσει µια συµπεριφορά, που δεν µπορείς να την συγκρατήσεις. Όλα έχουν σχέση µε όσα βλέπουν οι νέοι στο φθηνό και άµεσα προσβάσιµο διαδίκτυο. Η σηµερινή γενιά είναι έξυπνη, αλλά ευάλωτη στην εθιστική δύναµη του Facebook, του Instagram, του Tik -Tok και των άλλων µέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπου ο µαγικός κόσµος µεταδίδει µε ταχύτητα, γοητεία, διάχυτες κρίσεις και ελαττώµατα µε εικονογραφηµένο περιβάλλον, απ’ το οποίο οπτικοποιούνται και τα συναισθήµατα.
Οι νέοι οµιλούν πλέον µε µηνύµατα µε αποθηκευµένες εικόνες. Είναι ευχάριστο συναίσθηµα, να διατηρείς τόσους φίλους ηλεκτρονικούς, να σου κάνουν χιλιάδες likes. Όµως τι µπορεί να γίνει, όταν κατακλύζεσαι από θετικά και αρνητικά ερεθίσµατα των social media και δεν γνωρίζεις τι ζηµιά µπορεί να σου συµβεί; Ξεχνούν οι νέοι, τι συµφέρει για τον εαυτό τους. ∆εν γίνεται σωστή χρήση του εργαλείου, που χρειάζεται για κοινωνικές σχέσεις. Τίποτα δεν αποκλείεται, η διαδικτυακή παρενόχληση, να καταλήξει σε τραγικά συµβάντα.
Η εξάρτηση είναι προϊόν κοινωνικών ανισοτήτων και ο προθάλαµος της εγκληµατικότητας. Αν η κοινωνία δεν είναι σε θέση να αυτοοργανωθεί, να υπερασπισθεί τις αξίες και την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων της, αν δεν βρει ασπίδες απέναντι στην επέλαση της βίας, τα κρούσµατα της θα αυξάνονται και οι συµµορίες θα τροµοκρατούν τους πολίτες. Οι συνεκτικοί δεσµοί έχουν αδυνατίσει, οι θεσµοί έχουν χάσει το κύρος τους κι έτσι γεννιέται η εγκληµατικότητα.
