«Αθλοφόρε Άγιε, και ιαματικέ Παντελεήμων, πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταις ψυχαίς ημών».
«Κουτσοί στραβοί στον Αγιο Παντελεήμονα» λέμε.
Και έτσι ήταν. Αφού ο Αγιος ήταν γιατρός, ανάργυρος (δεν πληρωνόταν) και θεράπευε και ανάπηρους.
• Το πραγματικό όνομά του ήταν Παντολέων, εξ αιτίας όμως των φιλανθρωπιών του μετονομάστηκε σε Παντελεήμονα. Και καθώς δε θεράπευε μονάχα, αλλά φρόντιζε και να ελεεί τους πεινασμένους, να προσφέρει άρτο σε όσους δεν είχαν να φάνε, καθιερώθηκε στη συνείδηση του λαού μας και ως «ο προστάτης των αρτοποιών»!
• Χθες γιόρταζε η Χάρη του. Παραμονή του Αγίου Παντελεήμονος ανηφορίσαμε και κατηφορίσαμε στην Ενορία μας, τον Ναό του Αγίου Παντελεήμονα Χαλέπας.
• Πολύς κόσμος, προσκυνητές, αλλά και πολλοί άνθρωποι εθελοντές. Να βοηθούν το μεγάλο έργο που γίνεται στην Ενορία μας.
• Στην ηλεκτρονική σελίδα του Ναού ανακάλυψα και μία καλαίσθητη αγαπητική αφίσα, μαζί με το πρόγραμμα εκδηλώσεων της Ενορίας για τη χάρη του Αγίου.
• Συνεχής η προσέλευση κόσμου. Ενα μικρό πανηγύρι θα μπορούσαμε να πούμε.
Επιστρέφουμε;
• Επιστρέφουμε; Στις εποχές που οι γιορτές των Αγίων μας και ειδικά το καλοκαίρι ήταν το μέσον ψυχαγωγίας μας;
• Δύσκολο το ναι. Επειδή, όλος αυτός ο κόσμος, όλοι εμείς, πηγαίνοντας να ζητήσουμε τη χάρη του Αγίου -δυστυχώς- μεταφέραμε τις προσωπικές και συλλογικές αγωνίες μας. “Γραμμένες” σε πρόσωπα, χωρίς χαρά. Με το βλέμμα λίγο χαμένο. Με την ελπίδα μόλις να τρεμοσβήνει στην ψυχή.
• Και πολύ σωστά είπε, στο περίπου, στο κήρυγμά του -μεταξύ άλλων- ένας φιλοξενούμενος ιερέας (συγγνώμη δεν γνωρίζω το όνομά του) ότι στην εποχή μας βέβαια δεν μαρτυρούμε όπως οι Αγιοι. Αλλη είναι η “μαρτυρία” μας σήμερα. Να τα βρούμε με τον εαυτό μας. Μια διαπίστωση – παρότρυνση με πολυεπίπεδες προεκτάσεις βεβαίως. Οπως, να τα βρουν οι πολιτικοί μας. Η πολιτεία. Η αυτοδιοίκηση. Οι φορείς. Ολοι.
• Πώς να τα βρούμε όμως; Οταν στη χώρα έχει χαθεί το μέτρο σε όλα τα επίπεδα; Κυβερνητικά – πολιτικά καθένας την πάρτη του. Κοινωνικά -αν εξαιρέσουμε το εθελοντικό κίνημα που, ευτυχώς, γιγαντώνεται- συμβαίνει το ίδιο.
• Να τελειώσω όμως, με το ποτήρι μισογεμάτο: Υπάρχουν ακόμα κάποιοι θύλακες – φύλακες: Μέσα μας. Που αρχίζουν να οργανώνονται.
• Mακάρι να θελήσουμε να τους ενεργοποιήσουμε πλήρως με την ευχή και τη χάρη των Αγίων. Ταυτόχρονα όμως χρειάζεται και η δική μας θέληση.
• Διότι, ναι μεν, «Αγιε και ιαματικέ μου Παντελεήμονα βοήθα…».
• – «Ναι, αλλά κουνάτε κι εσείς όλοι τα χέρια σας…».
