Το “Εν µέσω θυέλλης’’, η συλλογή διηγηµάτων του Χανιώτη δασκάλου Χρήστου Συννεφάκη που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις “Ραδάµανθυς”, είναι από εκείνα τα βιβλία που δεν αφήνουν τον αναγνώστη του να το αποχωριστεί!
Oι ξεχωριστές ιστορίες δηµιουργούν ένα… οδοιπορικό, µια ενιαία ιστορία – παραµυθένια πραγµατικότητα µιας Αλήθειας που αποκαλύπτεται σε όσους θέλουν να τη δουν και δεν είναι άλλη από την ίδια τη… Ζωή.
Είναι εξάλλου σε πολλά σηµεία τους έτσι γραµµένες ώστε να λειτουργούν ως µια πραγµατική αλληγορία ή µια αλληγορική πραγµατικότητα δοσµένη µέσα από την ευαίσθητη και διεισδυτική µατιά του συγγραφέα τους.
Το κάθε διήγηµα λειτουργεί αυτούσιο ως ένας ολοκληρωµένος κόσµος που σε εντυπωσιάζει αλλά και σε κινητοποιεί να τον ψάξεις, να τον συζητήσεις, να τον φιλοσοφήσεις. Ο αναγνώστης συναντιέται µε τους ήρωες – ανθρώπους της διπλανής πόρτας, που αναζητούν να ζήσουν, και όχι απλά να επιβιώσουν µέσα στον σύγχρονο κόσµο, τον οποίο ο συγγραφέας άλλοτε επιλέγει να τον δει όπως είναι και άλλοτε επιλέγει να τον παρατηρήσει από… µακριά!
Ματαιότητα, µελαγχολία, αποµόνωση, αποξένωση, απόγνωση, κάποια από τα ‘‘στοιχειά’’ που αναδεικνύονται στο “Εν µέσω θυέλλης”…
Ο συγγραφέας ωστόσο πιστεύει πολύ πως τελικά η Ζωή µας -ως ένας ολάνθιστος κήπος- µπορεί να γίνει οµορφότερος όταν τον περιποιηθούν µε αγάπη πολλά ζευγάρια χέρια αλλά και όταν απολαύσουν τα όσα προσφέρει, όλοι οι άνθρωποι: οι διαβάτες – περαστικοί, οι ξαποσταίνοντες σε αυτόν.
Το “Εν µέσω Θυέλλης’’ εκτός άλλων µπορεί και να χαρακτηριστεί ως ένα φιλοσοφικό ταξίδι ενδοσκόπησης. Ο Χρήστος Συννεφάκης µας αποκαλύπτεται ως ένας σπουδαίος ποιητής – πεζογράφος που µε δεξιότητα, ικανότητα αλλά και το ταλέντο του, δηµιουργεί εικόνες και µέσα από την άριστα πεπαιδευµένη χρήση της Γλώσσας ενώ η διεισδυτική θωριά του σε κάθετί, µπορεί και αναγάγει την ασηµαντότητα µιας οποιασδήποτε λεπτοµέρειας της καθηµερινής ζωής σε πολύ σηµαντικό και ουσιώδες στοιχείο που στο αποκαλύπτει αβίαστα φυτεύοντάς το παράλληλα πρώτα στα µάτια σου κι έπειτα στην καρδιά σου.
Μέσα από τα διηγήµατά του ο συγγραφέας αποκαλύπτεται ως ένας άξιος µύστης της µεστωµένης ουσιαστικής σκέψης, του αντάρτη νου, της “λεπτευαίσθητης’’ καρδιάς, αλλά και της ανιδιοτελούς προσφοράς προς τον συνάνθρωπο!
Το… ξεγύµνωµά του αυτό µας οδηγεί στο φως, στην οδό που θα ‘πρεπε να είναι οδηγός µας.
