Μην φοβηθείς αυτόν π’ εστήριξε την πίστη του πάνω στην ελπίδα! Τον είδα στην ζωή να μάχεται, Μα πάντα ανίκητον το είδα.
Γ. Βερίτης
Τούτο το μήνυμα της Ελπίδας, φυτρώνει μέσα από τους στίχους της νέας, σε ψηφιακή έκδοση, βραβευμένης με το Β’ Βραβείο «Κ.Π.Καβάφης» και το βραβείο «Ησίοδος», ποιητικής Συλλογής, «Ιχνηλατώντας» του Βαγγέλη Κακατσάκη, που γεννήθηκε στις πρώτες 50, απρόσμενα βασανιστικές, ημέρες (25 Μάρτη 2020 -11 Μάη 2020 ) του νέου τρομοκράτη της ανθρωπότητας, COVID 19.
Στη συλλογή αυτή ο «φυλακισμένος», κατ’ επιταγήν του «Μένουμε μέσα» ποιητής. Ακούει τον φόβο να «κραυγάζει στα παραθυρόφυλλα που είναι ερμητικά κλειστά». Αφουγκράζεται, από τα ολάνοιχτα ψυχοπαράθυρα του, τον αχό, τα βήματα της ελευθερίας που πηγαινοέρχεται πίσω από τα κάγκελα, Στοχάζεται, αναπολεί και αναζητεί, την πατρώα, στη γειτονιά και τη πόλη του, ζωή. Μετρά, στους άδειους δρόμους, την 25η του Μάρτη, τα βήματα της ιστορίας. Νοσταλγεί τα βήματα της φυλακισμένης στο εικονοστάσι του σπιτιού του πίστης. Θαυμάζει όσες και όσους «με άσπρες και πράσινες μπλούζες τον αντιμετωπίζουν σε μαρμαρένια αλώνια, σίγουροι ότι στο τέλος θα νικήσουν…» Προσεύχεται με πίστη και παρακαλεί με ελπίδα: «Θέλω τα χελιδόνια μου». Ζωγραφίζει τους αντιπάλους, τον φόβο και την ελπίδα, να παίζουν το σκληρό παιχνίδι επιβίωσης.
«Ο Φόβος και η ελπίδα παίζουν τραμπάλα. Ψηλά ο φόβος, χαμηλά η ελπίδα. Ψηλά η ελπίδα, χαμηλά ο φόβος Τη μια με τον φόβο την άλλη με την ελπίδα. Τραμπαλίζομαι…»
Δύσκολες ημέρες. «Αναμένουμε, υπομένουμε, διαμένουμε, περιμένουμε, προσμένουμε..»
Άνεμος αμφισβήτησης και αισιοδοξίας ριγά το κορμί, καίει τον λογισμό που δεν αντέχει το βάρος και αναφωνεί. «Όταν με το καλό βγούμε έξω. Θα μπορούν να μας γυρίσουν μέσα;»
Τα θρησκευτικά γεγονότα της περιόδου ντύνονται με ξεχωριστά συναισθήματα και χρώματα . Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα του πόνου και της λύπης , της αναστάσιμης χαράς και της ελευθερίας χαϊδεύουν το αβέβαιο αύριο.
Η Ανάσταση του Λαζάρου «που συνέχισε τη ζωή του από εκεί που την άφησε, δίχως ωστόσο να ξαναγελάσει» χαροποιεί και λυπεί. Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή προβληματίζει, αφυπνίζει και ενδυναμώνει τον πάντα και ενεργά συμμετέχοντα στην εκκλησία της γειτονιάς του ποιητή.
«.. Στον ρόλο της αμαρτωλής γυναίκας θυμάται τον εαυτό του. Κάθε Μεγάλη Τρίτη ο μοναχικός ποιητής,
στην εκκλησία της γειτονιάς του
Μεγάλη Τρίτη του σωτηρίου έτους 2020 Στην κατ’ οίκον εκκλησία του. και ιερέας και ψάλτης και περιεστώς λαός.»
Ο Μυστικός δείπνος. «Με τηλεδιάσκεψη» φέτος,.αποκαλύπτει την αγωνία και την αγάπη του Δασκάλου στους μαθητές του.
« … Μόνος ο δάσκαλος στο Υπερώον.
Στα σπίτια τους οι μαθητές
Ο καθείς και το πιάτο του
Ο καθείς και το ποτήρι του
Ο καθείς στην οθόνη του
Με τηλεδιάσκεψη »
«Αναμένουμε, υπομένουμε, διαμένουμε, περιμένουμε, προσμένουμε..»
Δύσκολες οι ώρες του έσχατου χαίρε στον, πάνω από την πυρά, κρεμασμένο φετινό Covid 19, Ιούδα. Οι φλόγες γκρεμίζουν το ανάστημα του, την ώρα που από το ψηλό καμπαναριό ηχεί το αναστάσιμο άγγελμα «Χριστός Ανέστη».
Ανάβουμε τις λαμπάδες. Το Ανέσπερο Φως απελευθερώνει και ζωογονεί, χαροποιεί και λαμπρύνει τα πρόσωπα, που σίγουρα όντα για την Ανάσταση, απαστράφτουν κάτω από τις μάσκες και χαμογελούν.
«Φυσικά και δεν κατάφεραν
να σκοτώσουν τον Άγγελο
που ήρθε να απόκυλίσει τον λίθον
εκ της θύρας του μνημείου,
οι Ρωμαίοι στρατιώτες.
Ούτε που σκέφτηκαν να συλλάβουν
τις μυροφόρες γυναίκες
που ήρθαν αξημέρωτα
να αλείψουν το σώμα του Δασκάλου»
Χαμογελούν γιατί είναι
«Αδύνατο να κρυφτεί το χαμόγελο
Κάτω από τις μάσκες που φορούν
ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος
σε μια γωνιά του κήπου της Γεσθημανής.»
“Ιχνηλατώντας”. Τριάντα ποιήματα ενδεδυμένα την ανθρώπινη αγωνία, τη γεμάτη πόνο και με ελπίδα πορεία, αντάμα με την πίστη, την προσευχή και την άμετρη ψυχική και επιστημονική προσπάθεια, ετοιμάζουν της ελευθερίας την ανάσταση.
