Η συνεργασία φέρνει πάντοτε θετικά αποτελέσματα. Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, λένε οι γεροντότεροι σοφοί. Συνεργασία λοιπόν, εμπορική, επιχειρηματική και κυρίως ιδεολογική. Αυτό σκεφτήκαμε και προβήκαμε στην διακήρυξη υποστήριξης των κατ εξακολούθησιν Δολοφόνων. Υπάρχου οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το ηρωϊκό έργο του κυρίου Κουφοντίνα στην προσπάθειά του να σταματήσει την εκμετάλλευση των εργατών από τους αιμοσταγείς βιομηχάνους. Και μπράβο του. Εκτέλεσε με απόλυτη επιτυχία στόχου και ιδεολογίας κάποιους από τους μπεκρήδες με εργατικό αίμα. Και ο Μποδοσάκης και ο Περατικός ήθελαν καθημερινά και μέσα στο καταχείμωνο από δέκα λίτρα εργατικό αίμα για να κορέσουν την δίψα τους λες και ήταν Αύγουστος μήνας. Εύγε. Τώρα του στερούν το δικαίωμα επιλογής ενός κλιματιζόμενου, ηλιόλουστου, ευάερου κελιού. Άδικο! Για τους παραπάνω λόγους επικροτούμε τις κινητοποιήσεις των φίλων και θαυμαστών του.
Εμείς από την δική μας πλευρά ως ελεύθεροι Έλληνες πολίτες θα συμπαρασταθούμε στον δίκαιο αγώνα με την ίδρυση μια κίνησης συμπαράστασης στους συγγενείς των αγρίως εκτελεσθέντων Γερμανών συμπολιτών μας Ντούφτ και Μπασενάουερ το 1969. Και να σκεφθεί κανείς πως είχαν σκοτώσει μόνον έξ ανθρώπους.Ναι, μόνον έξ. Τρείς κατά κεφαλήν. Ο Δημήτρης ήταν πιο εύστοχος δεν αστόχησε ούτε μία φορά. Άσσος στην σκοποβολή και την ιδεολογία. Οι Ντούφτ και Μπάσεναόυερ ήταν μάλλον ερασιτέχνες μπροστά του. Εμείς όμως έχουμε το ιερό καθήκον να ενώσουμε τις δυνάμεις μας προς ένα καλλίτερο μέλλον και μία μεγαλύτερη σιωπή. Η Δημοκρατία δεν πρέπει να μπαίνει εμπόδιο στις επί μέρους αγνές εκκαθαρίσεις επιφανών σκοπευτών είτε Ελλήνων είτε Γερμανών.
Καθείς εφ ο ετάχθη. Με μια φωνή και μια ψυχή ας διατρανώσουμε πλέον την απόφασή μας να αντισταθούμε στο βίαιο Ελληνικό κράτος που εκτέλεσε διά τυφεκισμού τους δύο Γερμανούς εταίρους μας στην Αίγινα και την Κέρκυρα με αφορμή έξ μόνον δολοφονίες. Αν είχε καταργηθεί από τότε η θανατική ποινή θα μπορούσαν αυτοί οι δύο ήρωες να απεργούν σήμερα σθεναρά αποφεύγοντας τόσο τα χοληστερινούχα κρεατικά όσο και τις δροσερές σαλάτες. Νυν υπέρ πάντων αγών και πτωμάτων.
Όλοι μαζί, ας παραβλέψουμε τις πολιτικές διαφορές μας και ας σταθούμε με ευθυτενές κορμί αλληλέγγυοι με τους αδικοχαμένους Ντούφτ και Μπασενάουερ μαζί με τον δικό μας Δημήτρη. Ας τους στεφανώσουμε με στέφανα δάφνης προς ένδειξιν τιμής και δόξης στο έργο που επιτυχώς επιτέλεσαν. Βέβαια, θα πρέπει να ομολογήσουμε πως οι Γερμανοί δεν είχαν σταθερό χέρι και τους ξέφυγαν κανά δυο, με αποτέλεσμα να βρεθούν δυστυχώς μάρτυρες στο Δικαστήριο για τους φερέλπιδες Γερμανούς. Ο δικός μας δεν έχασε ούτε έναν.
Όταν σήκωνε το εννιάρι το φέρετρο ήταν ήδη δίπλα. Μόνον με την Άννα Κορακάκη θα μπορούσε να συγκριθεί και εύγε του. Βαρύ χέρι, καθαρά ιδεολογικό. Αιφνίδια εθνική ιδέα: να μας εκπροσωπήσει στο Παρίσι στο άθλημα της σκοποβολής. Το χρυσό είναι παρμένο από τα αποδυτήρια. Ας το σκεφτούν οι υπεύθυνοι.
Αξιότιμε κύριε,συγχαρητήρια για τον σαρκαστικό σας λόγο που ταιριάζει απόλυτα στα μεταπολιτευτικά πεπραγμένα της κοινωνίας μας.Ως άλλοι Μίνχαουζεν είπαμε παραμύθια στους εαυτούς μας και χάσαμε την ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε την ιστορία και τα λάθη μας κατάματα. Προτιμήσαμε να κρύψουμε τα λεκιασμένα και ματωμένα ρούχα μας, να βαφτίσουμε ήρωες και να δώσουμε ψεύτικα παράσημα,σε “ανατροπείς της χούντας” ,επειδή έτσι βόλευε πολιτικές κλπ.καριέρες κάποιων. ΄Ετσι κρύφτηκε κάτω από το χαλί το γεγονός ότι η δημοκρατία στην πατρίδα μας επέστρεψε πνιγμένη στο αίμα ,στους βιασμούς και στους 200.000 πρόσφυγες των Ελλήνων της Κύπρου. Η πραγματικότητα σχεδόν αποσιωπήθηκε διότι αφαιρούσε τα αδικαιολόγητα παράσημα φερέλπιδων για πολιτική σταδιοδρομία κλπ.Ακόμη και σήμερα που θα έπρεπε τις μαύρες μέρες του Ιουλίου να τις αξιοποιούμε για περισυλλογή και ενδοσκόπηση εμείς εορτάζουμε την επάνοδο της δημοκρατίας.΄Ομως όσο και να προσποιούμαστε η σημαία της ντροπής εκεί στον Πενταδάκτυλο θα μας επαναφέρει στην επώδυνη πραγματικότητα.Μας το θυμίζει εξάλλου και ο πασίγνωστος Μεχμέτ Αλή Μπιράντ στο βιβλίο του “Απόφαση-Απόβαση” όπου αναφέρει:” Η παρέμβαση μας στην Κύπρο,ότι και να ισχυρίζεται η Ελλάς, αποτελεί ήττα για την Ελληνική κοινωνία και η Τουρκία οφείλει να τις το θυμίζει και να επωφελείται απ΄αυτό”….Το θολό αυτό περιβάλλον και η έλλειψη κριτικής και αντικειμενικής σκέψης για τα γεγονότα , γέννησαν κουφοντίνες και επαναστάτες του γλυκού νερού που, έστρωσαν το διάβα τους με πτώματα αθώων και αποτέλεσαν τροχοπέδη στην εξέλιξη που θα μπορούσε να έχει η χώρα μας από την ένταξη της στην τότε ΕΟΚ…Με εκτίμηση