Ιδια νοοτροπία…

Γενιές περνούν γενιές φεύγουν μα οι νοοτροπίες στην χώρα παραμένουν σχεδόν οι ίδιες. Τι θα μπορούσε να πει κανείς, για παράδειγμα, για την ανατροφή των νέων παιδιών, για τη διαπαιδαγώγηση που αφορά αποκλειστικά στην εντρύφηση με το εφήμερο και στην λογική του πώς να βγάζεις λεφτά με όσο το δυνατόν ευκολότερο τρόπο;
Γιατί μην μου πείτε ότι οι σημερινοί γονείς που υπήρξαν νέοι περί τα τέλη της δεκαετίας ’70 και ’80 δεν αποδεικνύονται άξιοι συνεχιστές ενός ακραιφνούς συντηρητισμού και υπερκαταναλωτικής λογικής που έχει τις ρίζες της μεταπολεμικά από την δεκατία του ’60 και μετά;
Αν προσέξει κανείς τα πρότυπα και τις αξίες του σημερινού μέσου νέου ανθρώπου, αυτές είναι άμεσα συνυφασμένες με το τι «αρπαχτή» θα κάνει και με ποιο τρόπο θα «χωθεί» σε μια θεσούλα σαν αυτές που βρήκαν οι γονείς τους την δεκαετία του ’80 όταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μετέτρεψαν την χώρα σε ένα απέραντο Δημόσιο.
Δεν φταίνε πάντως οι νέοι για αυτό, πολλοί μάλιστα από τους οποίους αντιδρούν και αντιτίθενται σε όλη αυτή τη λογική του παραλόγου. Φταίνε οι γονείς τους που αφού βολεύτηκαν τις εποχές εκείνες, έρχονται τώρα και δίνουν δείγματα γραφής ως «καλοί γονείς» για το πώς πρέπει να μεγαλώσει το παιδί τους σε αυτήν την κατά δική τους ομολογία “ζούγκλα”, σε τούτη την ξεχαρβαλωμένη από πλευράς ηθικών αξιών και ιδεολογίας κοινωνία, στη διαμόρφωση της οποίας συνέβαλαν τα μάλα και οι ίδιοι.