Ειδικός Ψυχικής Υγείας

Η θλίψη είναι φίλος σου και σαν φίλο περιμένει να την αγκαλιάσεις
Όταν είσαι θλιμμένος, δεν ελπίζεις, δεν χαίρεσαι, απογοητεύεσαι εύκολα και κάποιες φορές αποθαρρύνεσαι  να αναζητήσεις το φως και την ελπίδα.
Οσο περισσότερο πιέζεις τον εαυτό σου να βγεις από την θλίψη σου, αγχώνεσαι που δεν μπορείς να το καταφέρεις, θυμώνεις με τον εαυτό σου και αυτός ο θυμός ανακυκλώνει τη θλίψη.
Όταν  νιώθεις έτσι, φοβάσαι, διστάζεις να προχωρήσεις, να βρεις ένα καινούργιο ρυθμό. Αυτό που φοβάσαι ανακυκλώνεται συνεχώς στο μυαλό σου και σε καθιστά ευάλωτο. Πιστεύεις ότι θα μπορούσες να είχες κάνει περισσότερα για να αποτραπεί ένα γεγονός στη ζωή σου, θλίβεσαι γιατί θεωρείς ένοχο τον εαυτό σου για αυτό.
Αυτές οι σκέψεις σε ρίχνουν ξανά και ξανά και σε κάνουν να νιώθεις ότι δεν είσαι χρήσιμος, μέχρι που νομίζεις πως δεν αξίζεις για κανένα και για τίποτε. Αισθάνεσαι πως δεν είσαι αρκετά καλός για το πρόσωπο που σε νοιάζεται, για την εργασία που σκέφτεσαι, για την προοπτική που αξίζεις, μέχρι που νιώθεις τόσο κουρασμένος που με δυσκολία αναπνέεις.
Πιστεύεις πως δεν αξίζεις να σε αγαπούν, για αυτό και δεν ζητάς εύκολα βοήθεια από τους άλλους.
Από τη μια σκέφτεσαι ότι δεν αντέχεις άλλο και από την άλλη επικρίνεις τον εαυτό σου για τις σκέψεις σου.
Όσο όμως αποδέχεσαι την θλίψη σου, χωρίς να την επικρίνεις ή να απορρίπτεις τον εαυτό σου θεωρώντας την σαν ένα μελανό σημείο, αλλά και χωρίς να την επικαλείσαι με αδιέξοδο τρόπο, τόσο και εκείνη μπορεί να γίνει ένας φίλος και όχι ένας εχθρός σου.
Αν την αγκαλιάσεις σαν ένα φίλο που ήρθε να σε βρει για να σου χαρίσει το μήνυμά της, για να σε προστατέψει από κάτι σοβαρότερο, θα ακούσεις το μήνυμά της.
Αν την αντιμετωπίσεις με σεβασμό, θα την αισθανθείς διαφορετικά, δεν θα προσπαθήσεις να την ελέγξεις ή να της επιβληθείς.
Η θλίψη έρχεται για να σου πει ότι κάτι πρέπει να αλλάξεις στη ζωή σου. Κάτι στην αλήθεια σου δεν έχει φανερωθεί ακόμα. Κάποια πλευρά του εαυτού σου παραμένει στο σκοτάδι και σε καλεί να τη φωτίσεις, να την αναδείξεις, να την υποστηρίξεις, ν’ αντικρίσεις τη θέα της και να μαγευτείς από αυτήν.
Κάθε σύμπτωμα σου, που μπορεί να το θεωρείς ως άχρηστο, είναι χρήσιμο τελικά, αν δεις την ωφέλειά του. Χάρη σε εκείνη μαθαίνεις να μη θέλεις να κάνεις τα πάντα αλλά να δέχεσαι την αδυναμία σου. Σου ζητά να αξιοποιήσεις τα αρνητικά σου συναισθήματα και να μην τα καταπιέζεις. Σε καλεί να ασχοληθείς με το ψυχικό βάρος που σε απασχολεί, όπου χωρίς να το καταπίνεις το βοηθάς  να απελευθερωθεί. Σε μαθαίνει ν’ ακούς εσένα περισσότερο, να σέβεσαι τις ανάγκες και τις επιθυμίες σου, να εμπιστεύεσαι τις αλήθειες σου,  να περνάς όμορφα μόνος σου, να κάνεις απλά καθημερινά πράγματα, που σου χαρίζουν την χαρά. Σου λέει να μην συγκρίνεσαι  με άλλους και να κάνεις αυτό που ευχαριστεί εσένα, αυτό που σε κάνει να νιώθεις ο εαυτός σου.  Η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι πρέπει να βάλεις όρια, να κάνεις αυτά που σε κάνουν να εκτιμάς τον εαυτό σου, να δέχεσαι τα αντάξιά σου, να τα σέβεσαι και να τα τιμάς όπως τους αρμόζει, θέτοντας προτεραιότητες. Σε βοηθάει ώστε να μην σκέφτεσαι τις όποιες απώλειες μπορεί να έχεις όταν βάλεις όρια. Αν έχεις τον εαυτό σου μαζί, θα έχεις δίπλα σου αυτό που αληθινά χρειάζεσαι. Αν έχεις εσένα σύμμαχο, θα έχεις κι εκείνους που προσπαθούν με τον ίδιο τρόπο για την ζωή τους.
Η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι πρέπει να αγαπάς τον εαυτό σου, να σε σέβεσαι, να μην προσπαθείς να σε αλλάξεις για τους άλλους. Οι αλλαγές επέρχονται, επειδή εσύ τις θέλεις και από αγάπη για σένα, για αυτόν τον πολύτιμο και σημαντικό εαυτό σου.
Η θλίψη είναι φίλος σου και σαν φίλο περιμένει να την αγκαλιάσεις.