Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ κρίση μπαίνει στον έκτο δυσοίωνο χρόνο της, με τους Έλληνες πολιτικούς να μην κάνουν τίποτε άλλο παρά να διαγκωνίζονται μόνο για την εξουσία.
ΠΡΟΕΧΕΙ, όπως πάντα, η “καρεκλοσωτηρία” τους και όχι η σωτηρία της πατρίδας.
Η “ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ” αριστερή συγκυβέρνηση (με τους ΑΝ.ΕΛ.) συνεχίζει την ίδια ακριβώς πολιτικάντικη νοοτροπία των προηγούμενων μνημονιακών παλαιοπολιτικών κυβερνήσεων. Με άλλα λόγια, φυσικά, διανθισμένα καταλλήλως.
ΜΕ τα «ναι μεν, αλλά…» που εφαρμόζει, ας πούμε, και που κι αυτά στο τέλος γίνονται ένα μεγάλο «ναι» συν-υπογραμμένο ήδη στη συμφωνία με τους δανειστές, ευελπιστεί, άραγε, να αντέξει μια τετραετία;
ΕΠΙΘΥΜΕΙ συναίνεση στο προσφυγικό, το ασφαλιστικό και το συνταγματικό, αλλά λησμονεί ηθελημένα πως όσο η ίδια ήταν στην αντιπολίτευση, πάθαινε αλλεργία στο άκουσμα και μόνο της λέξης συναίνεση. Συμφώνησε ποτέ της κάπου;
ΘΕΛΕΙ τη συνεννόηση, αλλά η λέξη αυτή αποκτά άλλο νόημα σε κάθε κόμμα. Αλλιώς την εννοεί η “αριστερά”, αλλιώς οι άλλοι και κανείς τους όπως πρέπει.
ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΑ (με τους ΑΝ.ΕΛ.), αλλά πάντα “περνάει” η δική της αποκλειστικά άποψη.
ΜΙΛΑΕΙ για φορολογικές ελαφρύνσεις, αλλά οι φόροι που καλούμαστε να πληρώσουμε ολοένα πολλαπλασιάζονται. Σαν την Λερναία Ύδρα.
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ να συνταιριάξει μνημονιακές υποχρεώσεις και προεκλογικές υποσχέσεις, αλλά το μόνο που κατορθώνει είναι να μεταφέρει “ισοδύναμα” από τη μια κοινωνική ομάδα σε κάποια άλλη, χωρίς να λύνει κανένα πρόβλημα κανενός.
ΚΑΤΑΘΕΤΕΙ -η “δεύτερη φορά” αριστερή κυβέρνηση- στη Βουλή, για πρώτη φορά Προϋπολογισμό (2016) ο οποίος χαρακτηρίζεται από το ΚΚΕ ως “πρϋπολογισμός της αριστεράς του κεφαλαίου”!
ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ λέει πως κάνει “αριστερή” πολιτική, στην πράξη όμως αποδεικνύεται δεξιότερη της δεξιάς.
…ΟΣΟ για την Αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, ε αυτή είναι τελείως ανύπαρκτη ως παρουσία και θεσμός: η μεν μείζων τρώει τα σωθικά της προσπαθώντας να βρει το νέο ηγέτη της, η δε ελάσσονα είναι μηδαμινής ισχύος.
ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ και μάλιστα με επιτυχημένες ατάκες, κάνει, έστω και διαδικτυακά, μόνο η κα Κωνσταντοπούλου, η άλλοτε ρηξικέλευθη Pρόεδρος της Βουλής και νυν μέλος της ΛΑ.Ε. του Λαφαζάνη.
…ΜΠΟΡΕΙ μια πραγματική δημοκρατία να μην έχει αδιέξοδα, αλλά η ελληνική πολιτική, με τα εδώ και 6 χρόνια καμώματά της, έχει εξαντλήσει όλα τα περιθώρια “ικανοτήτων” της. Κρίμα της και αλίμονό μας!
