Κύριε διευθυντά,
είναι απλοϊκό να λέμε ότι οι πόλεμοι γίνονται για το πετρέλαιο και το αέριο, όμως είναι ξεκάθαρο πως οι ανταγωνισμοί για πηγές και δρόμους μεταφοράς της ενέργειας παροξύνονται και αποτελούν σημαντική πλευρά του επικίνδυνου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού της εποχής μας.
Η απεξάρτηση της Ευρώπης από το φυσικό αέριο της Ρωσίας αποτελεί φανερά βασικό στοιχείο της πολιτικής των ΗΠΑ. Αυτό εκδηλώθηκε στην πρόσφατη κόντρα με τη Γερμανία για τον North Stream που συνδέει άμεσα ενεργειακά Ρωσία – Γερμανία. Εκδηλώθηκε σαν σημαντική πλευρά στον παραλίγο παγκόσμιο πόλεμο της Ουκρανίας που παραμένει επικίνδυνη εστία αναμέτρησης. Εκδηλώνεται σήμερα με τον Turkish Stream στα Βαλκάνια όπου η ελληνική αστική τάξη προσφέρεται σαν μεντεσές της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ. Εκδηλώνεται επίσης σαν ψυχροπολεμική κατάσταση εδώ και καιρό στα νοτιοανατολικά της Κρήτης και μέχρι τις ακτές του Λιβάνου και της Συρίας που λόγω της γνωστής ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, κυρίως ΗΠΑ – Ρωσίας, συνωστίζονται επικίνδυνα αεροπλανοφόρα και στόλοι τεράστια δύναμης πυρός.
Και μόνο η ενίσχυση των βάσεων που μετατρέπει συστηματικά τη χώρα μας σε σταθερό και κρίσιμο πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ αποκαλύπτουν μια επικίνδυνη για τους λαούς πραγματικότητα. Το ίδιο και οι τεράστιες πολεμικές δαπάνες περιφερειακών δυνάμεων της περιοχής όπως Τουρκίας – Αιγύπτου – Ισραήλ – Σαουδικής Αραβίας, αλλά και της χρεοκοπημένης Ελλάδας που η αστική της τάξη βαθαίνει με πρωτόγνωρα επικίνδυνο τρόπο την ιμπεριαλιστική εξάρτηση και μπλέκει τη χώρα σε τεράστιους πολεμικούς κινδύνους. Ας μη μιλήσουμε φυσικά για τις πολεμικές δαπάνες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, τα τρομερά νέα όπλα και τους νέους γύρους πυρηνικού ανταγωνισμού. Την ώρα που η κατάσταση στα Βαλκάνια μυρίζει ξανά μπαρούτι και η Μέση Ανατολή αποτελεί σταθερό πολεμικό σφαγείο των λαών χάριν του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, η αστική τάξη της χώρας τυχοδιωχτικά δέχεται ρόλο μεντεσέ για την εξυπηρέτηση των σχεδίων των ΗΠΑ από τα Βαλκάνια, τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.
Αυτό τόνισε ξανά την προηγούμενη εβδομάδα ο υπερδραστήριος πρέσβης των ΗΠΑ σε νατοϊκή φιέστα στο ΚΕΝΑΠ για τα είκοσι χρόνια ένταξης στο ΝΑΤΟ Ουγγαρίας, Πολωνίας και Τσεχίας. Αυτό αποδείχνει ωμά η παρουσία του πυρηνοκίνητου υποβρύχιου Florida στον κόλπο της Σούδας, στα νερά που κολυμπάμε και τρώμε ψάρια και σε απόσταση αναπνοής από τα σπίτια μας.
Όμως η παρουσία του Τσίπρα στην Ιερουσαλήμ στην τριμερή με Κύπρο – Ισραήλ παρουσία του Πομπέο είναι στις μέρες μας ο απόλυτος συμβολισμός (φυσικά όχι μόνο συμβολισμός) του πόσο άσχημα και επικίνδυνα μπλέκει τη χώρα η κυβέρνηση για λογαριασμό των συμφερόντων της ντόπιας πλουτοκρατίας αδιαφορώντας για το σοβαρό ενδεχόμενο να σφαχτούν μια μέρα τα παιδιά των εργαζόμενων του τόπου μας για συμφέροντα που δε τους αφορούν.
Η τριμερής οξύνει τον αντιδραστικό ανταγωνισμό της ελληνικής με την τουρκική αστική τάξη και οι δύο λαοί των γειτονικών χωρών, όσο μάλιστα βρίσκονται στο πολιτικό περιθώριο, γίνονται έρμαιο αντιδραστικών εθνικισμών, πολεμικών κινδύνων και ταυτόχρονα εκβιάζονται μέσα από αυτό το αντιδραστικό κλίμα για ακόμα πιο έντονη εκμετάλλευσή τους, που ήδη είναι στυγνή και αφόρητη. Με τη συμμετοχή στην τριμερή, με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ που θρασύτατα διαφημίζει η κυβέρνηση σαν γεωπολιτική αναβάθμιση, η χώρα μα και ο κόσμος της δουλειάς και του μόχθου χωρίς να ρωτηθεί μπαίνει στη διακεκαυμένη ζώνη του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής που δεν έχει τέλος χάριν του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που τοπικά και κεντρικά οξύνεται συνεχώς. Οι Ρώσοι ιμπεριαλιστές ήδη έστειλαν μηνύματα ανοικτά μέσω Καμμένου αλλά και Μητσοτάκη πιο πρόσφατα, πως οι βάσεις των ΗΠΑ είναι αντικειμενικά στόχος τους.
Την ίδια ώρα που η εργατική τάξη και ο λαός στενάζουν κάτω από την πιο στυγνή εκμετάλλευση στο πλαίσιο της επίθεσης του κεφαλαίου (που εξελίσσεται άλλωστε σε πλανητική κλίμακα και δεν τελειώνει), στα δεινά τους προστίθενται και οι πολεμικοί κίνδυνοι. Η πολιτική όλα στο κεφάλαιο, όλα για το κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές του εξαρτήσεις και δεσμεύσεις είναι αυτό που θα βρει ξανά μπροστά του ο κόσμος της δουλειάς αμέσως μετά τις απανωτές κάλπες σ’ όλες τις πλευρές που αφορούν τη ζωή και το δίκιο του.
Αυτή η πραγματικότητα ορίζει τα καθήκοντα όσων θέλουν να σταθούν με τα λαϊκά συμφέροντα. Ευνόηση και ενίσχυση των αντιστάσεων και αγώνας για τη συγκρότηση των Μετώπων Πάλης του λαού μέσα από τη σαφή κατάδειξη με ταξικούς όρους και χωρίς αυταπάτες της καπιταλιστικής ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας που έχει ν’ αντιμετωπίσει ο λαός με όποια κυβέρνηση και αν προκύψει τελικά. Επιδίωξη της Κοινής Δράσης για να ευνοηθεί αυτή η κατεύθυνση. Πλήρη επίγνωση των αρνητικών συσχετισμών αλλά και εμπιστοσύνη στη δυναμική της λαϊκής πάλης και στη σπουδαία προοπτική που ανοίγει!!
Αλλος δρόμος δεν υπήρξε ποτέ, ούτε υπάρχει και σήμερα!!
Ας τοποθετηθούμε αποφασιστικά λοιπόν με την πάλη των λαών ενάντια στον πόλεμο και την αδίσταχτη βαρβαρότητα κεφαλαίου – ιμπεριαλιστών που σταθερά και από κάθε άποψη υπηρετούν οι κάθε λογής κυβερνήσεις στον τόπο μας και αυτό θα συνεχίσουν όσο δε μας βρίσκουν απέναντι με όρους πάλης για τη ζωή και το δίκιο μας.
Ν. Κοκολαντωνάκης
μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης και του ΚΚΕ(μ-λ)
